Invitatorium locum suum habet initio totius cursus orationis cotidianæ;, scilicet præponitur aut Officio lectionis, aut Laudibus matutinis, prout ab alterutra actione liturgica dies incipit.
V. Dómine, lábia mea apéries.
R. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Postea dicitur psalmus 95 (94) cum sua antiphona, more responsoriali. Antiphona statim proponitur ac repetitur, iterumque resumitur post unamquamque stropham.
In recitatione a solo antiphona dici potest tantum initio psalmi, nec necesse est eam repetere post unamquamque stropham.
Antiphona ad Invitatorium in sollemnitatibus et festis, invenitur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, antiphona, nisi adsit propria, sumitur ad libitum aut e Communi aut e feria.
Psalmus 95 (94)
Invitatio ad laudem Dei
Adhortamini vosmetipsos per singulos dies, donec illud «hodie» vocatur. (Hebr 3, 13)
(Proponitur et repetitur antiphona)
Veníte, exsultémus Dómino;
iubilémus Deo salutári nostro.
† Præoccupémus fáciem eius in confessióne
et in psalmis iubilémus ei.
(Repetitur antiphona)
Quóniam Deus magnus Dóminus,
et rex magnus super omnes deos.
Quia in manu eius sunt profúnda terræ,
et altitúdines montium ipsius sunt.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud,
et siccam manus eius formavérunt.
(Repetitur antiphona)
Veníte, adorémus et procidámus,
et génua flectámus ante Dóminum qui fecit nos,
quia ipse est Deus noster,
et nos populus páscuæ eius et oves manus eius.
(Repetitur antiphona)
Utinam hódie vocem eius audiátis:
«Nolite obduráre corda vestra,
† sicut in Meríba secúndum diem Massa in desérto,
ubi tentaverunt me patres vestri:
probavérunt me, etsi vidérunt ópera mea.
(Repetitur antiphona)
Quadragínta annis tǽduit me generatiónis illíus,
et dixi: Pópulus errántium corde sunt isti.
Et ipsi non cognovérunt vias meas;
ídeo iurávi in ira mea:
Non introíbunt in réquiem meam.»
(Repetitur antiphona)
Glória Patri, et Fílio,
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sǽcula sæculórum. Amen.
(Repetitur antiphona)
Psalmo 95 (94) substitui potest psalmus 100 (99) vel 67 (66) vel 24 (23), qui, si occurrit in Officio, eius loco dicitur psalmus 95.
Psalmus cum sua antiphona, pro opportunitate, omitti potest quando Invitatorium Laudibus matutinis præponendum est.
AD LAUDES MATUTINAS
V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. (Allelúia.)
Allelúia tempore Quadragesimæ omittitur.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
HYMNUS
Deinde dicitur hymnus congruus.
In Officio tam dominicali quam feriali, necnon diebus infra octavam Nativitatis, hymnus indicatur initio uniuscuiusque temporis.
In sollemnitatibus et festis, hymnus invenitur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, hymnus, nisi adsit proprius, sumitur ad libitum aut de Communi aut de feria.
PSALMODIA
Expleto hymno, sequitur psalmodia, quæ constat uno psalmo matutino, deinde cantico ex Vetere Testamento et altero psalmo laudativo, quæ dicuntur cum congruentibus antiphonis.
In Officio dominicali et feriali, dicuntur psalmi et canticum e Psalterio currente cum suis antiphonis. Dominicæ vero temporis Adventus et Nativitatis, necnon feriæ a die 17 ad diem 24 decembris habent antiphonas proprias.
In sollemnitatibus et festis, necnon diebus infra octavam Nativitatis, psalmi et canticum sumuntur de dominica I Psalterii, antiphonæ vero e Proprio vel e Communi.
In memoriis Sanctorum, psalmi, canticum et antiphonæ sunt de feria currente, nisi forte adsint psalmi vel antiphonæ propriæ.
Absoluta psalmodia, fit lectio, sive brevis sive longior.
LECTIO BREVIS
In Officio dominicali et feriali tempore Adventus et Nativitatis, lectio brevis invenitur in Proprio de Tempore.
In sollemnitatibus et festis, lectio brevis habetur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, lectio brevis, nisi adsit propria, sumitur ad libitum aut e Communi aut e feria.
LECTIO LONGIOR
Ad libitum vero, et præcipue in celebratione cum populo, lectio longior eligi potest ad normam n. 46 Institutionis.
In celebratione cum populo, pro opportunitate, addi potest brevis homilia ad prædictam lectionem illustrandam.
RESPONSIO AD VERBUM DEI
Post lectionem vel homiliam, pro opportunitate, spatium aliquod silentii servari potest.
Præterea præbetur cantus responsorialis seu responsorium breve, quod eodem loco invenitur quo lectio brevis.
Alii tamen cantus eiusdem indolis possunt in eius locum suffici, dummodo sint a Conferentia Episcopali ad hoc approbati.
CANTICUM EVANGELICUM
Lc 1, 68-79
Deinde dicitur cum antiphona conveniente sequens canticum evangelicum.
Antiphona ad Benedictus sumitur e Proprio. In celebratione autem Sanctorum, si non adest propria, sumitur e Communi; in memoriis vero, etiam ad libitum de feria currente.
Benedíctus Dóminus Deus Israel, *
quia visitávit et fecit redemptiónem plebis suæ;
et eréxit cornu salútis nobis, *
in domo David, púeri sui:
sicut locútus est per os sanctórum, *
qui a sǽculo sunt, prophetárum eius;
salútem ex inimícis nostris, *
et de manu ómnium, qui odérunt nos:
ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris, *
et memorári testaménti sui sancti;
iusiurándum, quod iurávit ad Abraham, patrem nostrum, *
datúrum se nobis,
ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti *
serviámus illi,
in sanctitáte et iustítia coram ipso, *
ómnibus diébus nostris.
Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *
præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,
ad dandam sciéntiam salútis plebi eius, *
in remissiónem peccatórum eórum,
per víscera misericórdiæ Dei nostri, *
in quibus visitávit nos Oriens ex alto:
illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent, *
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Hic versus Gloria Patri dicitur in fine omnium canticorum, nisi aliter notetur.
Et repetitur de more antiphona.
PRECES AD DIEM OPUSQUE DOMINO CONSECRANDUM
Absoluto cantico, fiunt preces.
In Officio dominicali et feriali, preces inveniuntur in Proprio de Tempore.
In sollemnitatibus et festis, preces habentur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, preces sumuntur, ad libitum, aut e Communi aut e feria.
Post prædictas preces Oratio dominica ab omnibus dicitur, præmissa pro opportunitate brevi monitione, ut in Appendice.
Pater noster, qui es in cælis:
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
Post Pater noster dicitur immediate, et sine Oremus, oratio conclusiva et adicitur conclusio conveniens, id est:
Si oratio dirigitur ad Patrem:
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Si dirigitur ad Patrem, sed in fine ipsius fit mentio Filii:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Si dirigitur ad Filium:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Et respondetur:
Amen.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius + et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Vel ali formula benedictionis, sicut in Missa.
Et si fit demissio, sequitur invitatio:
Ite in pace.
R. Deo grátias.
A dominica Resurrectionis usque ad dominicam II Paschæ inclusive:
Ite in pace, allelúia, allelúia.
R. Deo grátias, allelúia, allelúia.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.
AD OFFICIUM LECTIONIS
V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. (Allelúia.)
Allelúia tempore Quadragesimæ omittitur.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
HYMNUS
Deinde statim dicitur hymnus congruus.
In Officio tam dominicali quam feriali, hymnus indicatur initio uniuscuiusque temporis.
In sollemnitatibus et festis, hymnus invenitur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, hymnus, nisi adsit proprius, sumitur ad libitum aut e Communi aut e feria.
PSALMODIA
Expleto hymno, sequitur psalmodia constans tribus psalmis vel psalmorum incisis, quæ dicuntur cum congruentibus antiphonis.
In sollemnitatibus et festis, necnon diebus infra octavam Nativitatis, psalmi cum suis antiphonis sunt proprii.
In dominicis vero et in feriis, psalmi cum suis antiphonis sumuntur e Psalterio currente. Dominicse Adventus proprias antiphonas habent ibidem indicatas.
In memoriis Sanctorum, item e Psalterio currente sumuntur psalmi cum suis antiphonis, nisi forte adsint psalmi vel antiphonæ propriæ.
VERSUS
Ante lectiones dicitur versus, qui orationem convertat a psalmodia ad auditionem verbi Dei. Hic versus indicatur ante priorem lectionem.
LECTIONES
Duplex habetur lectio. Prior est lectio biblica cum suo responsorio, prouti Officium occurrens requirit, et sumitur e Proprio de Tempore, exceptis sollemnitatibus et festis, in quibus sumitur e Proprio vel e Communi.
Altera lectio est hagiographica in celebrationibus Sanctorum, sive sint sollemnitates, sive festa, sive memoriæ. In ceteris Officiis, altera lectio est ex operibus Patrum vel Scriptorum ecclesiasticorum, et sumitur sive e libro Liturgiæ Horarum, eodem loco quo lectio biblica, sive e Lectionario ad libitum. Lectionem sequitur responsorium congruens.
HYMNUS TE DEUM
Diebus dominicis et infra octavam Nativitatis, in sollemnitatibus et festis, post alteram lectionem et suum responsorium, dicitur sequens hymnus:
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem, *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes *
in glória Patris.
iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Aetérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
ORATIO CONCLUSIVA
Post hymnum Te Deum vel, si hic non habetur, post alterum responsorium, dicitur oratio conclusiva, quas sumitur aut e Proprio de Tempore aut e Proprio vel e Communi de Sanctis, iuxta diversitatem Officii. Si oratio dirigitur ad Patrem:
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Si dirigitur ad Patrem, sed in fine ipsius fit mentio Filii:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Si dirigitur ad Filium:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Et respondetur:
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio: Benedicámus Dómino. In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur. Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
AD VESPERAS V. Deus, in adiutórium meum inténde.
Glória Patri. Sicut erat. (Allelúia.)
Allelúia tempore Quadragesimæ omittitur.
HYMNUS
Deinde dicitur hymnus congruus.
PSALMODIA
Expleto hymno, sequitur psalmodia, quæ constat duobus psalmis vel psalmorum incisis, et cantico ex Novo Testamento, quæ dicuntur cum congruentibus antiphonis.
LECTIO BREVIS
In Officio dominicali et feriali tempore Adventus et Nativitatis, lectio brevis invenitur in Proprio de Tempore.
LECTIO LONGIOR
Ad libitum vero, et præcipue in celebratione cum populo, lectio longior eligi potest ad normam n. 46 Institutionis.
RESPONSIO AD VERBUM DEI
Post lectionem vel homiliam, pro opportunitate, spatium aliquod silentii servari potest.
CANTICUM EVANGELICUM
Lc 1, 46-55 Deinde dicitur cum antiphona conveniente sequens canticum evangelicum.
Magníficat *
quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *
Fecit poténtiam in bráchio suo, *
Suscépit Israel púerum suum, *
Et repetitur de more antiphona.
PRECES SEU INTERCESSIONES
Absoluto cantico, fiunt preces seu intercessiones.
Pater noster, qui es in cælis:
Post Pater noster dicitur immediate, et sine Oremus, oratio conclusiva et adicitur conclusio conveniens, id est:
Si oratio dirigitur ad Patrem:
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Si dirigitur ad Patrem, sed in fine ipsius fit mentio Filii:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Si dirigitur ad Filium:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Et respondetur:
Amen.
Deinde, si præest sacerdos vel diaconus, populum dimittit, dicens:
Dóminus vobíscum.
Vel ali formula benedictionis, sicut in Missa.
Ite in pace.
A dominica Resurrectionis usque ad dominicam II Paschæ inclusive necnon ad II Vesperas dominicæ Pentecostes:
Ite in pace, allelúia, allelúia.
Absente sacerdote vel diacono, et in recitatione a solo, sic concluditur:
Dóminus nos benedícat,
AD COMPLETORIUM Ordinarium huius Horæ alio loco describitur.
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Misesrére nostri, Dómine, *
misesrére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
Orationi præmittitur invitatio Oremus et adicitur conclusio conveniens, id est:
R. Deo grátias.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
In Officio tam dominicali quam feriali, necnon diebus infra octavam Nativitatis, hymnus indicatur initio uniuscuiusque temporis.
In sollemnitatibus et festis, hymnus invenitur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, hymnus, nisi adsit proprius, sumitur ad libitum aut e Communi aut e feria.
In Officio dominicali et feriali, dicuntur psalmi et canticum e Psalterio currente, cum suis antiphonis. Dominicæ vero temporis Adventus et Nativitatis, necnon feriæ a die 17 ad diem 24 decembris habent antiphonas proprias.
In sollemnitatibus et festis, necnon diebus infra octavam Nativitatis, psalmi, canticum et antiphonæ sumuntur e Proprio vel e Communi.
In memoriis Sanctorum, psalmi, canticum et antiphonæ sunt de feria currente, nisi forte adsint psalmi vel antiphonæ propriæ.
Absoluta psalmodia, fit lectio, sive brevis sive longior.
In sollemnitatibus et festis, lectio brevis habetur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, lectio brevis, nisi adsit propria, sumitur ad libitum aut e Communi aut e feria.
In celebratione cum populo, pro opportunitate, addi potest brevis homilia ad prædictam lectionem illustrandam.
Præterea præbetur cantus responsorialis seu responsorium breve, quod eodem loco invenitur quo lectio brevis.
Alii tamen cantus eiusdem indolis possunt in eius locum suffici, dummodo sint a Conferentia Episcopali ad hoc approbati.
Antiphona ad Magificat sumitur e Proprio. In celebratione autem Sanctorum, si non adest propria, sumitur e Communi; in memoriis vero, etiam ad libitum de feria currente.
ánima mea Dóminum,
et exsultávit spíritus meus *
in Deo salvatóre meo,
Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,
quia fecit mihi magna, qui potens est, *
et sanctum nomen eius,
et misericórdia eius in progénies et progénies *
timéntibus eum.
dispérsit supérbos mente cordis sui;
depósuit poténtes de sede *
et exaltávit húmiles;
esuriéntes implévit bonis *
et dívites dimísit inánes.
recordátus misericórdiæ,
sicut locútus est ad patres nostros, *
Abraham et sémini eius in sǽcula.
In Officio dominicali et feriali, preces inveniuntur in Proprio de Tempore.
In sollemnitatibus et festis, preces habentur in Proprio vel in Communi.
In memoriis Sanctorum, preces sumuntur, ad libitum, aut e Communi aut e feria.
Post prædictas preces Oratio dominica ab omnibus dicitur, præmissa pro opportunitate brevi monitione, ut in Appendice.
sanctificétur nomen tuum;
advéniat regnum tuum;
fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie;
et dimítte nobis débita nostra,
sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentatiónem;
sed líbera nos a malo.
R. Et cum spíritu tuo.
Benedícat vos omnípotens Deus,
Pater, et Fílius + et Spíritus Sanctus.
R. Amen.
Et si fit demissio, sequitur invitatio:
R. Deo grátias.
R. Deo grátias, allelúia, allelúia.
et ab omni malo deféndat,
et ad vitam perdúcat ætérnam.
R. Amen.