Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Christe, pastórum caput atque princeps,
géstiens huius celebráre festum,
débitas sacro pia turba psallit
cármine laudes,
Strénuum bello púgilem supérni
chrísmatis pleno tuus unxit intus
Spíritus dono, posuítque sanctam
páscere gentem.
Hic gregis ductor fuit atque forma,
lux erat cæco, mísero levámen,
próvidus cunctis pater omnibúsque
ómnia factus.
Christe, qui sanctis méritam corónam
reddis in cælis, dócili magístrum
fac sequi vita, similíque tandem
fine potíri.
Æqua laus summum célebret Paréntem
teque, Salvátor, pie rex, per ævum;
Spíritus Sancti résonet per omnem
glória mundum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.
Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo, *
in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
Quóniam dixísti: †
« In ætérnum misericórdia ædificábitur », *
in cælis firmábitur véritas tua.
« Dispósui testaméntum elécto meo, *
iurávi David servo meo:
Usque in ætérnum confirmábo semen tuum *
et ædificábo in generatiónem et generatiónem sedem tuam ».
Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine, *
étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino, *
símilis erit Dómino in fíliis Dei?
Deus, metuéndus in consílio sanctórum, *
magnus et terríbilis super omnes, qui in circúitu eius sunt.
Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi? *
Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
Tu domináris supérbiæ maris, *
elatiónes flúctuum eius tu mítigas.
Tu conculcásti sicut vulnerátum Rahab, *
in bráchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.
Tui sunt cæli, et tua est terra, *
orbem terræ et plenitúdinem eius tu fundásti.
Aquilónem et austrum tu creásti, *
Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt.
Tibi bráchium cum poténtia; *
firma est manus tua, et exaltáta déxtera tua.
Iustítia et iudícium firmaméntum sedis tuæ. *
Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam.
Beátus pópulus, qui scit iubilatiónem. *
Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt
et in nómine tuo exsultábunt tota die *
et in iustítia tua exaltabúntur,
quóniam decor virtútis eórum tu es, *
et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
Quia Dómini est scutum nostrum, *
et Sancti Israel rex noster.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.
Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.
Tunc locútus es in visióne sanctis tuis et dixísti: †
« Pósui adiutórium in poténte *
et exaltávi eléctum de plebe.
Invéni David servum meum; *
óleo sancto meo unxi eum.
Manus enim mea firma erit cum eo, *
et bráchium meum confortábit eum.
Nihil profíciet inimícus in eo, *
et fílius iniquitátis non ópprimet eum.
Et concídam a fácie ipsíus inimícos eius *
et odiéntes eum percútiam.
Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso, *
et in nómine meo exaltábitur cornu eius.
Et ponam super mare manum eius *
et super flúmina déxteram eius.
Ipse invocábit me: “Pater meus es tu, *
Deus meus et refúgium salútis meæ”.
Et ego primogénitum ponam illum, *
excélsum præ régibus terræ.
In ætérnum servábo illi misericórdiam meam *
et testaméntum meum fidéle ipsi.
Et ponam in sǽculum sǽculi semen eius *
et thronum eius sicut dies cæli ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem.
Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.
« Si autem derelíquerint fílii eius legem meam *
et in iudíciis meis non ambuláverint,
si iustificatiónes meas profanáverint *
et mandáta mea non custodíerint,
visitábo in virga delíctum eórum *
et in verbéribus iniquitátem eórum.
Misericórdiam autem meam non avértam ab eo, *
neque méntiar in veritáte mea.
Non profanábo testaméntum meum *
et, quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
Semel iurávi in sancto meo: *
David non méntiar.
Semen eius in ætérnum manébit, *
et thronus eius sicut sol in conspéctu meo
et sicut luna firmus stabit in ætérnum *
et testis in cælo fidélis ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit.
Declarátio sermónum tuórum illúminat.
Et intelléctum dat párvulis.
LECTIO PRIOR
De libro Deuteronómii
29, 1-5. 9-28
Maledictio super transgressores fœderis
In diébus illis: Vocávit Móyses omnem Israel et dixit ad eos:
« Vos vidístis univérsa, quæ fecit Dóminus coram vobis in terra Ægýpti, pharaóni et ómnibus servis eius universǽque terræ illíus, tentatiónes magnas, quas vidérunt óculi tui, signa illa portentáque ingéntia; et non dedit Dóminus vobis cor intéllegens et óculos vidéntes et aures, quæ possint audíre, usque in præséntem diem. Addúxi vos quadragínta annis per desértum; non sunt attríta vestiménta vestra, nec calceaménta pedum tuórum vetustáte consúmpta sunt, panem non comedístis, vinum et síceram non bibístis, ut scirétis quia ego sum Dóminus Deus vester.
Vos statis hódie cuncti coram Dómino Deo vestro, príncipes vestri ac tribus et maióres natu atque præfécti, omnis vir Israel, líberi et uxóres vestræ et ádvena tuus, qui tecum morátur in castris, a lignórum cæsóribus usque ad hos, qui háuriunt aquas tuas ut tránseas in fœ́dere Dómini Dei tui et in iure iurándo, quod hódie Dóminus Deus tuus pércutit tecum, ut súscitet te sibi hódie in pópulum, et ipse sit Deus tuus, sicut locútus est tibi et sicut iurávit pátribus tuis Abraham, Isaac et Iacob.
Nec vobis solis ego hoc fœdus fério et hæc iuraménta confírmo, sed cunctis hic nobíscum hódie præséntibus coram Dómino Deo nostro et illis, qui hódie hic nobíscum non adsunt. Vos enim nostis quómodo habitavérimus in terra Ægýpti et quómodo transiérimus per médium natiónum, quas transeúntes vidístis abominatiónes et idóla eórum, lignum et lápidem, argéntum et aurum, quæ colébant. Ne forte sit inter vos vir aut múlier, família aut tribus, cuius cor avérsum est hódie a Dómino Deo nostro, ut vadat et sérviat diis illárum géntium, et sit inter vos radix gérminans fel et absínthium; cumque audíerit verba iuraménti huius, benedícat sibi in corde suo dicens: “Pax erit mihi, etsi ambulábo in pravitáte cordis mei”, et absúmat terram irríguam et sitiéntem. Dóminus non ignóscet ei, sed tunc quam máxime furor eius fumábit et zelus contra hóminem illum, et sedébunt super eum ómnia maledícta, quæ scrípta sunt in hoc volúmine, et delébit Dóminus nomen eius sub cælo et consúmet eum in perditiónem ex ómnibus tríbubus Israel, iuxta maledictiónes fœ́deris, quæ in hoc libro legis scríptæ sunt.
Dicétque sequens generátio, fílii vestri, qui nascéntur deínceps, et peregríni, qui de longe vénerint, vidéntes plagas terræ illíus et infirmitátes, quibus eam afflíxerit Dóminus, sulphur et salem; combústa est omnis humus eius, ita ut ultra non serátur, nec virens quíppiam gérminet in exémplum subversiónis Sódomæ et Gomórræ, Adamæ et Séboim, quas subvértit Dóminus in ira et furóre suo. Et dicent omnes gentes: “Quare sic fecit Dóminus terræ huic? Quæ est hæc ira furóris imménsa?”. Et respondébunt: “Quia dereliquérunt pactum Dómini Dei patrum suórum, quod pépigit cum eis, quando edúxit eos de terra Ægýpti, et serviérunt diis aliénis et adoravérunt eos, quos nesciébant et quibus non fúerant attribúti; idcírco irátus est furor Dómini contra terram istam, ut indúceret super eam ómnia maledícta, quæ in hoc volúmine scripta sunt, et eiécit eos de terra eórum in ira et furóre et indignatióne máxima proiecítque in terram aliénam, sicut hódie comprobátur”.
Abscóndita Dómino Deo nostro, manifésta autem nobis et fíliis nostris usque in sempitérnum, ut faciámus univérsa verba legis huius ».
RESPONSORIUM
Cf. Gal 3, 13-14; cf. Deut 8, 14b
Christus factus est pro nobis maledíctum, ut in géntes benedíctio Abrahæ fíeret, * Ut promissiónem Spíritus accipiámus per fidem.
Edúxit nos Deus de terra Ægýpti et de domo servitútis liberávit nos. * Ut promissiónem Spíritus accipiámus per fidem.
LECTIO ALTERA
Ex Introductióne ad vitam devótam sancti Francísci de Sales epíscopi
(Pars 1, Cap 3)
Diversimode devotio est exercenda
In ipsa rerum creatióne plantis mandávit Creátor Deus, ut unaquǽque fructum ferret secúndum genus suum: ita christiánis, qui vivæ Ecclésiæ suæ plantæ sunt, imperávit ut quisque devotiónis fructum pro qualitáte, statu et vocatióne sua proférret.
Diversímode, inquam, devótio est exercénda a nóbili vidélicet et ab opífice, a fámulo et a príncipe, a vídua et a puélla innúpta, ac coniugáta. Immo ne hoc quidem satis est; sed et ipsa devotiónis praxis, víribus, negótiis et offíciis cuiúsque particulátim est accommodánda.
Dic mihi, óbsecro, Philóthea mea, num consentáneum sit, ut epíscopi, Carthusianórum instar, solitúdinem consectári velint; coniugáti non magis de pecúlio suo adaugéndo sollíciti sint quam Capuccíni; religiósi in morem, ópifex totos dies in templo agat; et religiósus, ex contrário, ad omnes casus et evéntus, qui próximi necessitátem consequúntur, epíscopi exémplo, semper sit expósitus; an non devótio hæc ridícula, inordináta et intolerábilis esset?
Hic tamen error et absúrditas sæpíssime occúrrit. Nequáquam, Philóthea mea: étenim devótio, dúmmodo ea vera et sincéra sit, nihil omníno déstruit, sed cuncta pérficit et consúmmat, et si quando legítime alicúius vocatióni ac státui repúgnat et adversátur, haud dúbie falsa est.
Apis ita suum ex flóribus mel cólligit, ut eos mínime lædat aut déstruat, tam eos íntegros, intaminátos et recéntes relínquens atque eos répperit. Mélius vero id præstat vera devótio: nam ádeo nullum vocatiónis aut negotiórum genus déstruit, ut ea étiam exórnet ac condécoret.
Nam ut quǽlibet gemmæ, melli impósitæ, pro suo quæque colóre fulgentióres et rutilantióres sunt, sic in sua quisque vocatióne accéptior fit et perféctior, si devotióni illam coniúngat. Per hanc tibi enim et famíliæ cura longe rédditur quiétior, mútuus inter marítum et uxórem amor sincérior, obséquium príncipi débitum fidélius, et omnes quotquot sunt, occupatiónes suavióres et melióres.
Error proínde est, quin et hǽresis, devotiónis exercítium a cohórtibus militáribus, ab officína opíficum, ab aulis príncipum, a família coniugatórum velle exclúdere; fáteor quidem, caríssima Philóthea, devotiónem, quæ pure contemplatíva, monástica et religiósa est, hisce in offíciis et státibus mínime exercéri posse; at præter triplex hoc devotiónis genus, sunt et ália multa ad eos qui in státibus sæculáribus vivunt perficiéndos peraccommodáta.
Ubicúmque locórum ergo sumus, ad vitam perféctam aspiráre et debémus et póssumus.
RESPONSORIUM
Eph 4, 32 – 5, 1; Mt 11, 29ab
Estóte ínvicem benígni, misericórdes, donántes ínvicem, sicut et Deus in Christo donávit vobis. * Estóte ergo imitatóres Dei, sicut fílii caríssimi.
Tóllite iugum meum super vos et díscite a me, quia mitis sum et húmilis corde. * Estóte ergo imitatóres Dei, sicut fílii caríssimi.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui ad animárum salútem beátum Francíscum epíscopum ómnibus ómnia factum esse voluísti, concéde propítius, ut, eius exémplo, tuæ mansuetúdinem caritátis in fratrum servítio semper ostendámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky