5. Octobris 2024

S. Faustinæ Kowalska, virginis
memoria ad libitum

Nata anno 1905 in Glogowiec, in Polonia, brevem vitam suam Christo dicavit in Congregatione Sororum Beatæ Mariæ Virginis a Misericordia. Vocationem accipiens nuntiandi misericordem Dei amorem, in Diario animæ testimonium reliquit mysticæ suæ experientiæ et opus suscitavit ad Divinam Misericordiam in toto orbe terrarum nuntiandam et implorandam. Obiit Cracoviæ anno 1938.

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Dulci deprómat cármine

devóta plebs sollémnia,

dum in cælórum cúlmine

hæc virgo micat glória.

Virgo, quæ Christi láudibus

vacávit iam viríliter,

sanctórum nunc agmínibus

coniúngitur felíciter.

Vicit per pudicítiam

infírmæ carnis vítium;

sprevit mundi blandítiam

Christi sequens vestígium.

Per hanc nos, Christe, dírige

servans a cunctis hóstibus;

culpárum lapsus córrige

nos ímbuens virtútibus.

Iesu, tibi sit glória,

qui natus es de Vírgine,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Psalmus 135 (136)
Hymnus paschalis
Domini res gestas narrare, laudare est (Cassiodorus).
I

Confitémini Dómino, quóniam bonus, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Confitémini Deo deórum, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Confitémini Dómino dominórum, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui facit mirabília magna solus, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui fecit cælos in intelléctu, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui expándit terram super aquas, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui fecit luminária magna, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius;

solem, ut præésset diéi, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius;

lunam et stellas, ut præéssent nocti, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

II

Qui percússit Ægýptum in primogénitis eórum, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui edúxit Israel de médio eórum, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius;

in manu poténti et bráchio exténto, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui divísit mare Rubrum in divisiónes, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Et tradúxit Israel per médium eius, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Et excússit pharaónem et virtútem eius in mari Rubro, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

III

Qui tradúxit pópulum suum per desértum, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui percússit reges magnos, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

et occídit reges poténtes, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Sehon regem Amorræórum, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius;

et Og regem Basan, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Et dedit terram eórum hereditátem, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius;

hereditátem Israel servo suo, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui in humilitáte nostra memor fuit nostri, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

et redémit nos ab inimícis nostris, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Qui dat escam omni carni, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Confitémini Deo cæli, *

quóniam in ætérnum misericórdia eius.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris.

Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.

Et sémitas tuas édoce me.

LECTIO PRIOR

De Epístola ad Philippénses

4, 10-23

Liberalitas Philippensium in Paulum

Fratres: Gavísus sum autem in Dómino veheménter quóniam tandem aliquándo refloruístis pro me sentíre, sicut et sentiebátis, opportunitáte autem carebátis. Non quasi propter penúriam dico, ego enim dídici, in quibus sum, suffíciens esse. Scio et humiliári, scio et abundáre; ubíque et in ómnibus institútus sum et satiári et esuríre et abundáre et penúriam pati. Omnia possum in eo, qui me confórtat.

Verúmtamen bene fecístis communicántes tribulatióni meæ. Scitis autem et vos, Philippénses, quod in princípio evangélii, quando proféctus sum a Macedónia, nulla mihi ecclésia communicávit in ratióne dati et accépti nisi vos soli; quia et Thessalónicam et semel et bis in usum mihi misístis. Non quia quæro datum, sed requíro fructum, qui abúndet in ratiónem vestram. Accépi autem ómnia et abúndo; replétus sum accéptis ab Epaphrodíto, quæ misístis, odórem suavitátis, hóstiam accéptam, placéntem Deo. Deus autem meus implébit omne desidérium vestrum secúndum divítias suas in glória in Christo Iesu. Deo autem et Patri nostro glória in sǽcula sæculórum. Amen.

Salutáte omnem sanctum in Christo Iesu. Salútant vos, qui mecum sunt, fratres. Salútant vos omnes sancti, máxime autem, qui de Cǽsaris domo sunt.

Grátia Dómini Iesu Christi cum spíritu vestro. Amen.

RESPONSORIUM

Phil 4, 12-13; 2 Cor 12, 10a

Scio et humiliári et abundáre, et satiári et esuríre, et abundáre et penúriam pati. * Omnia possum in eo qui me confórtat.

Pláceo mihi in infirmitátibus et in angústiis, pro Christo. * Omnia possum in eo qui me confórtat.

LECTIO ALTERA

Ex homilía sancti Ioánnis Pauli II papæ

(Acta Apostolicæ Sedis 92 [2000] 671-672)

Misericordiæ Christi nuntius

Máximo re vera hódie gáudio affícimur, cum vitam et testimónium Soróris Faustínæ Kowalska toti Ecclésiæ ut donum Divínum nostris tempóribus datum osténdimus. Nutu Divínæ Providéntiæ vita illíus húmilis fíliæ in terra Polóna natæ cum história sǽculi vicésimi, quod nuper prætériit, omníno coniúncta erat. Christus enim annis inter primum et secúndum bellum mundánum misericórdiæ Suæ núntium ei commísit. Qui memória tenet, qui testis ac párticeps fuit evéntuum illórum annórum horribiliúmque dolórum, quibus hómines innumerábiles sunt affécti, bene novit, quam necessária fúerit Misericórdiæ Divínæ annuntiátio.

Iesus Soróri Faustínæ dixit: « Hómines nullam quiétem invénient, donec ad misericórdiam meam cum fidúcia vertántur ». Per religiósam Polónam hic núntius Misericórdiæ Divínæ cum sǽculo vicésimo in perpétuum coniúnctus est, quod sǽculum claudit secúndum millénnium et tértio millénnio viam áperit. Qui núntius novus non est, sed donum præcípuæ illuminatiónis habéri potest, quæ iuvat nos Evangélium Paschæ subtílius amplécti, ut illud sicut rádium lucis homínibus nostræ ætátis ferámus.

Quid nobis anni adveniéntes áfferent? Quod fiet futúrum hóminis in terra? Id scire non datur. Certum est tamen quod præter nova próspera non déerunt pro dolor étiam experiéntiæ dolorósæ. At lumen Misericórdiæ Divínæ, quod per charísma Soróris Faustínæ Deus mundo tamquam dénuo commíttere vóluit, humánas vias tértio millénnio illuminábit.

Necésse est tamen, ut hómines – sicut olim apóstoli – recípiant hódie in cenáculo históriæ Christum resuscitátum, qui post crucifixiónem vúlnera osténdit repetítque: Pax vobis! Necésse est, ut hómines se a Spíritu Sancto, quem Christus post resurrectiónem dat eis, occupári atque pervádi concédant. Spíritus enim vúlnera cordis curat, muros díruit, qui nos a Deo et ínvicem ab áltero dívidunt, efficítque, ut amóre Patris et simul unitáte fratérna íterum gaudére possímus.

Christus dócuit nos « hóminem non solum misericórdiam Dei ipsíus experíri et cónsequi, sed étiam vocátum esse, ut ipse áliis “misericórdem se præbéret”: Beáti misericórdes, quóniam ipsi misericórdiam consequéntur ». Iesus osténdit nobis multifárias vias misericórdiæ, quæ non solum peccáta remíttit, sed ómnibus necessitátibus humánis óbviam it. Iesus se inclinávit in omnem misériam humánam, materiálem et spirituálem.

Núntius misericórdiæ Christi pérvenit ad nos contínuo in gestu mánuum Eius, quas ad hóminem doléntem tendit. Talem Christum vidit talémque homínibus ómnium continéntium prædicávit Soror Faustína, quæ cum Cracóviæ in monastério suo Lagievnicénsi latéret, vitam suam fecit hymnum in honórem misericórdiæ: Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo.

RESPONSORIUM

Ps 88 (89), 2; 102 (103), 8

Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo, * In generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.

Miserátor et miséricors Dóminus, longánimis et multæ misericórdiæ. * In generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui sanctæ Faustínæ munus tribuísti imménsas tuæ infinítæ misericórdiæ divítias diffundéndi, ipsa intercedénte nobis concéde, ut eius exémplo de tua bonitáte plene confídere atque caritátis ópera generóse perfícere valeámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.

Deo grátias.

In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.

Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky