3. Decembris 2024

S. Francisci Xavier, presbyteri
memoria

Natus est in Hispania anno 1506; cum Parisiis litteris studeret, sancto Ignatio sese iunxit. Venetiis sacerdotio initiatus est anno 1537 et in opera caritatis incubuit. Anno 1541 in Orientem profectus, Indiam et Iaponiam per decem annos strenue evangelizavit multosque ad fidem convertit. Mortuus est anno 1552 in Sinarum insula Sanciana.
Communia pastorum: pro presbytero (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Verbum supérnum pródiens,

a Patre lumen éxiens,

qui natus orbi súbvenis

cursu declívi témporis:

Illúmina nunc péctora

tuóque amóre cóncrema;

audíta per præcónia

sint pulsa tandem lúbrica.

Iudéxque cum post áderis

rimári facta péctoris,

reddens vicem pro ábditis

iustísque regnum pro bonis,

Non demum artémur malis

pro qualitáte críminis,

sed cum beátis cómpotes

simus perénnes cǽlites.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes.

Psalmus 9 B (10)
Gratiarum actio
Beati pauperes, quia vestrum est regnum Dei (Lc 6, 20).
I

Ut quid, Dómine, stas a longe, *

abscóndis te in opportunitátibus, in tribulatióne?

Dum supérbit, ímpius inséquitur páuperem; *

comprehendántur in consíliis, quæ cógitant.

Quóniam gloriátur peccátor
in desidériis ánimæ suæ, *

et avárus sibi benedícit.

Spernit Dóminum peccátor in arrogántia sua: *

« Non requíret, non est Deus ».

Hæ sunt omnes cogitatiónes eius; *

prosperántur viæ illíus in omni témpore.

Excélsa nimis iudícia tua a fácie eius; *

omnes inimícos suos aspernátur.

Dixit enim in corde suo: « Non movébor, *

in generatiónem et generatiónem ero sine malo ».

Cuius maledictióne os plenum est
et frauduléntia et dolo, *

sub lingua eius labor et nequítia.

Sedet in insídiis ad vicos, *

in occúltis intérficit innocéntem.

Oculi eius in páuperem respíciunt; *

insidiátur in abscóndito quasi leo in spelúnca sua.

Insidiátur, ut rápiat páuperem; *

rapit páuperem, dum áttrahit in láqueum suum.

Irruit et inclínat se, et míseri cadunt *

in fortitúdine brachiórum eius.

Dixit enim in corde suo: « Oblítus est Deus, *

avértit fáciem suam, non vidébit in finem ».

Ant. Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes.

Ant. 2 Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas.

II

Exsúrge, Dómine Deus; exálta manum tuam, *

ne obliviscáris páuperum.

Propter quid spernit ímpius Deum? *

Dixit enim in corde suo: « Non requíres ».

Vidísti: †

tu labórem et dolórem consíderas, *

ut tradas eos in manus tuas.

Tibi derelíctus est pauper, *

órphano tu factus es adiútor.

Cóntere bráchium peccatóris et malígni; *

quæres peccátum illíus et non invénies.

Dóminus rex in ætérnum et in sǽculum sǽculi: *

periérunt gentes de terra illíus.

Desidérium páuperum exaudísti, Dómine; *

confirmábis cor eórum, inténdes aurem tuam

iudicáre pupíllo et húmili, *

ut non appónat ultra indúcere timórem homo
de terra.

Ant. Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas.

Ant. 3 Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum.

Psalmus 11 (12)
Invocatio contra superbos
Propter nos pauperes Pater Filium dignatus est mittere (S. Augustinus).

Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus, *

quóniam deminúti sunt fidéles a fíliis hóminum.

Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum; *

in lábiis dolósis, in dúplici corde locúti sunt.

Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa *

et linguam magníloquam.

Qui dixérunt: « Lingua nostra magnificábimur, †

lábia nostra a nobis sunt; *

quis noster dóminus est? ».

« Propter misériam ínopum et gémitum páuperum, †

nunc exsúrgam, dicit Dóminus; *

ponam in salutári illum, quem despíciunt ».

Elóquia Dómini elóquia casta, *

argéntum igne examinátum, separátum a terra,
purgátum séptuplum.

Tu, Dómine, servábis nos et custódies nos *

a generatióne hac in ætérnum.

In circúitu ímpii ámbulant, *

cum exaltántur sordes inter fílios hóminum.

Ant. Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum.

Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini.

Rectas fácite sémitas Dei nostri.

LECTIO PRIOR

De libro Isaíæ prophétæ

2, 6-22; 4, 2-6

Iudicium Dei

Proiecísti pópulum tuum, domum Iacob,

quia repléti sunt haríolis orientálibus

et áugures habuérunt ut Philísthim

et manus aliénis pórrigunt.

Repléta est terra eius argénto et auro,

et non est finis thesaurórum eius;

et repléta est terra eius equis,

et innumerábiles quadrígæ eius;

et repléta est terra eius idólis:

opus mánuum suárum adoravérunt,

quod fecérunt dígiti eórum.

Et incurvávit se homo,

et humiliátus est vir:

ne dimíttas eis.

Ingrédere in petram, abscóndere in púlvere

a fácie timóris Dómini et a glória maiestátis eius.

Oculi sublímes hóminis humiliabúntur,

et incurvábitur altitúdo virórum;

exaltábitur autem Dóminus solus in die illa.

Quia dies Dómini exercítuum

super omnem supérbum et excélsum

et super omnem arrogántem, et humiliábitur;

et super omnes cedros Líbani

sublímes et eréctas

et super omnes quercus Basan

et super omnes montes excélsos

et super omnes colles elevátos

et super omnem turrim excélsam

et super omnem murum munítum

et super omnes naves Tharsis

et super ómnia navígia pulchra.

Et incurvábitur sublímitas hóminum,

et humiliábitur altitúdo virórum;

et elevábitur Dóminus solus in die illa,

et idóla pénitus conteréntur.

Et introíbunt in spelúncas petrárum

et in vorágines terræ

a fácie formídinis Dómini et a glória maiestátis eius,

cum surréxerit percútere terram.

In die illa proíciet homo idóla sua argéntea et simulácra sua áurea, quæ fécerat sibi, ut adoráret, ad talpas et vespertiliónes. Et ingrediétur scissúras petrárum et cavérnas saxórum a fácie formídinis Dómini et a glória maiestátis eius, cum surréxerit percútere terram. Quiéscite ergo ab hómine, cuius spíritus in náribus eius. Quanti enim æstimábitur ipse?

In die illa erit germen Dómini

in splendórem et glóriam

et fructus terræ sublímis et exsultátio

his, qui salváti fúerint de Israel.

Et erit: omnis qui relíctus fúerit in Sion

et resíduus in Ierúsalem, sanctus vocábitur,

omnis, qui scriptus est ad vitam in Ierúsalem.

Cum ablúerit Dóminus sordem filiárum Sion

et sánguinem Ierúsalem láverit de médio eius

spíritu iudícii et spíritu ardóris,

et creábit Dóminus super omnem locum montis Sion

et super cœtum eius

nubem per diem

et fumum et splendórem ignis flammántis in nocte:

super omnem enim glóriam protéctio,

et tabernáculum erit in umbráculum diéi ab æstu

et in securitátem et absconsiónem

a túrbine et a plúvia.

RESPONSORIUM

Is 2, 11; Mt 24, 30

Oculi sublímes hóminis humiliabúntur et incurvábitur altitúdo virórum: * Et exaltábitur Dóminus solus in die illa.

Vidébunt Fílium hóminis veniéntem in núbibus cæli cum virtúte et glória multa. * Et exaltábitur.

LECTIO ALTERA

E Lítteris sancti Francísci Xavier presbýteri ad sanctum Ignátium

(E Vita Francisci Xavier presbyteri, auctore H. Tursellini, Romæ, 1956, Lib. 4, epist. 4 [1542] et 5 [1544])

Væ mihi, si non evangelizavero!

Obíimus neophytórum vicos, qui paucis abhinc annis christiána sacra suscéperant. Hæc terra nequáquam a Lusitánis incólitur, útpote quæ summe et stérilis est et pauper: christiáni autem indígenæ, destitúti a sacerdótibus, nihil áliud norunt nisi se esse christiános. Nemo est qui eis rem divínam fáciat; nemo est qui sýmbolum, Pater et Ave divinǽque legis præcépta tradat.

Ex quo ígitur huc veni, haudquáquam cessávi: vicos sédulo circumíbam, púeros omnes nondum baptizátos sacra abluébam aqua. Itaque permágnum infántium númerum expiávi, qui, ut dici solet, plane ignorárent quid interésset inter déxteram et sinístram. Púeri autem me neque divínum offícium persólvere neque cibum súmere neque quiétem cápere sinébant, quoad áliquam precatiónem eos docuíssem; tum vero sentíre cœpi tálium esse regnum cælórum.

Proínde cum tam pium postulátum non possem nisi ímpie repudiáre, inítio facto a confessióne Patris, Fílii et Spíritus Sancti, sýmbolum Apostolórum, oratiónes Pater noster et Ave María eis inculcábam. Animadvérti magna in illis ingénia; ac si foret qui christiánis eos præcéptis informáret, non dúbito quin perbóni christiáni essent futúri.

Complúres his locis ob id unum modo christiáni non fiunt, quod desint, qui eos fáciant christiános. Mihi vero persǽpe venit in mentem circum Európæ academías, ac præcípue Parisiénsem, cursáre et insáni ritu passim vociferáre, eósque qui doctrínæ plus habent quam caritátis his compéllere verbis: « Heu, quam ingens animórum númerus, vestro vítio exclúsus cælo, deturbátur ad ínferos! ».

Utinam illi quemádmodum in lítteras, ita in hanc quoque curam incúmberent, ut réddere Deo possent doctrínæ creditorúmque talentórum ratiónem!

Enimvéro istórum plúrimi, hac cogitatióne commóti, appósitis rerum divinárum meditatiónibus, exercérent sese ut audírent quid in eis loquerétur Dóminus, suísque cupiditátibus ac rebus humánis posthábitis, se totos ad Dei nutum atque arbítrium fígerent. Clamárent útique ex ánimo: Dómine, ecce adsum; quid me vis fácere? Mitte me quocúmque tibi cordi est, vel usque in Indiam.

RESPONSORIUM

Lc 10, 2; Act 1, 8

Messis quidem multa, operárii autem pauci; * Rogáte ergo Dóminum messis, ut mittat operários in messem suam.

Accipiétis virtútem superveniéntis Spíritus Sancti in vos, et éritis mihi testes usque ad últimum terræ. * Rogáte.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui beáti Francísci prædicatióne multos tibi pópulos acquisísti, da ut fidélium ánimi eódem fídei zelo férveant, et ubérrima ubíque prole Ecclésia sancta lætétur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky