Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Veni, redémptor géntium,
osténde partum Vírginis;
mirétur omne sǽculum:
talis decet partus Deum.
Non ex viríli sémine,
sed mýstico spirámine
Verbum Dei factum est caro
fructúsque ventris flóruit.
Alvus tuméscit Vírginis,
claustrum pudóris pérmanet,
vexílla virtútum micant,
versátur in templo Deus.
Procédat e thálamo suo,
pudóris aula régia,
géminæ gigas substántiæ
alácris ut currat viam.
Æquális ætérno Patri,
carnis tropǽo cíngere,
infírma nostri córporis
virtúte firmans pérpeti.
Præsépe iam fulget tuum
luménque nox spirat novum,
quod nulla nox intérpolet
fidéque iugi lúceat.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia.
Dómini est terra et plenitúdo eius, *
orbis terrárum et qui hábitant in eo.
Quia ipse super mária fundávit eum *
et super flúmina firmávit eum.
Quis ascéndet in montem Dómini, *
aut quis stabit in loco sancto eius?
Innocens mánibus et mundo corde, †
qui non levávit ad vana ánimam suam, *
nec iurávit in dolum.
Hic accípiet benedictiónem a Dómino *
et iustificatiónem a Deo salutári suo.
Hæc est generátio quæréntium eum, *
quæréntium fáciem Dei Iacob.
Attóllite, portæ, cápita vestra, †
et elevámini, portæ æternáles, *
et introíbit rex glóriæ.
Quis est iste rex glóriæ? *
Dóminus fortis et potens,
Dóminus potens in prœ́lio.
Attóllite, portæ, cápita vestra, †
et elevámini, portæ æternáles, *
et introíbit rex glóriæ.
Quis est iste rex glóriæ? *
Dominus virtútum ipse est rex glóriæ.
Ant. Véniet ecce Rex excélsus cum potestáte magna ad salvándas gentes, allelúia.
Ant. 2 Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.
Iubiláte Deo, omnis terra, †
psalmum dícite glóriæ nóminis eius, *
glorificáte laudem eius.
Dícite Deo: « Quam terribília sunt ópera tua. *
Præ multitúdine virtútis tuæ
blandiéntur tibi inimíci tui.
Omnis terra adóret te et psallat tibi, *
psalmum dicat nómini tuo ».
Veníte et vidéte ópera Dei, *
terríbilis in adinventiónibus
super fílios hóminum.
Convértit mare in áridam, †
et in flúmine pertransíbunt pede; *
ibi lætábimur in ipso.
Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, †
óculi eius super gentes respíciunt; *
rebélles non exalténtur in semetípsis.
Benedícite, gentes, Deum nostrum, *
et audítam fácite vocem laudis eius;
qui pósuit ánimam nostram ad vitam *
et non dedit in commotiónem pedes nostros.
Quóniam probásti nos, Deus; *
igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
Induxísti nos in láqueum, *
posuísti tribulatiónes in dorso nostro.
Imposuísti hómines super cápita nostra, †
transívimus per ignem et aquam, *
et eduxísti nos in refrigérium.
Ant. Gaude et lætáre, fília Ierúsalem: ecce Rex tuus véniet tibi. Sion, noli timére, quia cito véniet salus tua.
Ant. 3 In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
Introíbo in domum tuam in holocáustis; *
reddam tibi vota mea,
quæ protulérunt lábia mea, *
et locútum est os meum in tribulatióne mea.
Holocáusta medulláta ófferam tibi
cum incénso aríetum, *
ófferam tibi boves cum hircis.
Veníte, audíte, †
et narrábo, omnes, qui timétis Deum, *
quanta fecit ánimæ meæ.
Ad ipsum ore meo clamávi *
et exaltávi in lingua mea.
Iniquitátem si aspéxi in corde meo, *
non exáudiet Dóminus.
Proptérea exaudívit Deus, *
atténdit voci deprecatiónis meæ.
Benedíctus Deus, qui non amóvit oratiónem meam *
et misericórdiam suam a me.
Ant. In advéntu summi Regis mundéntur corda hóminum, ut digne ambulémus in occúrsum illíus: quia ecce véniet et non tardábit.
Audíte verbum Dómini, gentes.
Et annuntiáte illud in fínibus terræ.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
49, 14 – 50, 1
Restauratio Sion
Dixit Sion: « Derelíquit me Dóminus,
et Dóminus oblítus est mei ».
Numquid oblivísci potest múlier infántem suum,
ut non misereátur fílio úteri sui?
Et si illa oblíta fúerit,
ego tamen non oblivíscar tui.
Ecce in mánibus meis descrípsi te;
muri tui coram me semper.
Festínant structóres tui;
destruéntes te et dissipántes a te exíbunt.
Leva in circúitu óculos tuos et vide:
omnes isti congregáti sunt, venérunt tibi.
« Vivo ego, dicit Dóminus,
quia ómnibus his velut ornaménto vestiéris
et circúmdabis tibi eos quasi sponsa ».
Quia ruínæ tuæ et solitúdines tuæ
et terra evérsa:
nunc angústa eris præ habitatóribus;
et longe erunt, qui devorábant te.
Adhuc dicent in áuribus tuis
fílii orbitátis tuæ:
« Angústus est mihi locus,
fac spátium mihi, ut hábitem ».
Et dices in corde tuo:
« Quis génuit mihi istos?
Ego orbáta et non páriens,
transmigráta et captíva;
et istos quis enutrívit?
Ecce ego relícta eram sola;
et isti ubi erant? ».
Hæc dicit Dóminus Deus:
« Ecce levábo ad gentes manum meam
et ad pópulos exaltábo signum meum;
et áfferent fílios tuos in ulnis,
et fíliæ tuæ super úmeros portabúntur.
Et erunt reges nutrícii tui
et regínæ nutríces tuæ;
vultu in terram demísso adorábunt te
et púlverem pedum tuórum lingent.
Et scies quia ego Dóminus:
non confundéntur, qui sperant in me ».
Numquid tollétur a forti præda
aut, quod captum fúerit, a robústo salvári póterit?
Quia hæc dicit Dóminus:
« Equidem et captívus a forti tollétur,
et quod ablátum fúerit a robústo, salvábitur;
cum his, qui contendébant tecum, ego conténdam,
et fílios tuos ego salvábo.
Et cibábo hostes tuos cárnibus suis,
et quasi musto sánguine suo inebriabúntur;
et sciet omnis caro quia ego Dóminus salvátor tuus
et redémptor tuus Fortis Iacob ».
Hæc dicit Dóminus:
« Ubinam est liber repúdii matris vestræ,
quo dimísi eam?
Aut quis est créditor meus,
cui véndidi vos?
Ecce in iniquitátibus vestris vénditi estis,
et in sceléribus vestris dimíssa est mater vestra ».
RESPONSORIUM
Is 49, 15; cf. Ps 27, 10
Numquid oblivísci potest múlier infántem suum, ut non misereátur fílio úteri sui? * Et si mater oblíta fúerit, ego tamen non oblivíscar tui, dicit Dóminus.
Pater meus et mater mea dereliquérunt me, tu autem, Dómine, assumpsísti me. * Et si mater.
LECTIO ALTERA
Ex Expositióne sancti Bedæ Venerábilis presbýteri in Lucam
(Lib. 1, 46-55: CCL 120, 37-39)
Magnificat
Et ait María: Magníficat ánima mea Dóminum, et exsultávit spíritus meus in Deo salutári meo.
Tanto, inquit, me Dóminus tamque inaudíto múnere sublimávit, quod non ullo linguæ offício explicári, sed ipso vix íntimi péctoris afféctu váleat comprehéndi, et ídeo totas ánimæ vires in agéndis gratiárum láudibus óffero, totum in contemplánda magnitúdine eius, cui non est finis, quicquid vivo, séntio, discérno, gratulánter impéndo, quia et eiúsdem Iesu, id est salutáris, spíritus meus ætérna divinitáte lætátur, cuius mea caro temporáli conceptióne fetátur.
Quia fecit mihi magna qui potens est, et sanctum nomen eius.
Ad inítium cárminis réspicit ubi dictum est: Magníficat ánima mea Dóminum. Sola quippe ánima illa, cui Dóminus magna fácere dignátur, dignis eum præcóniis magnificáre et ad consórtes eiúsdem voti ac propósiti potest cohortándo dícere: Magnificáte Dóminum mecum, et exaltémus nomen eius in ínvicem.
Nam qui Dóminum, quem cognóvit, quantum in se est magnificáre et nomen eius sanctificáre contémpserit, mínimus vocábitur in regno cælórum. Sanctum autem nomen eius vocátur, quia singuláris cúlmine poténtiæ transcéndit omnem creatúram atque ab univérsis quæ fecit longe segregátur.
Suscépit Israel púerum suum, memorátus misericórdiæ suæ.
Pulchre púerum Dómini appéllat Israel, qui ab eo sit ad salvándum suscéptus, obœdiéntem vidélicet et húmilem, iuxta quod Osée dicit: Quia puer Israel, et diléxi eum.
Nam qui contémnit humiliári, non potest útique salvári nec dícere cum Prophéta: Ecce enim Deus ádiuvat me, et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ. Quicúmque autem humiliáverit se sicut párvulus, hic est maior in regno cælórum.
Sicut locútus est ad patres nostros, Abraham et sémini eius in sǽcula.
Semen Abrahæ non carnále sed spiritále signíficat, id est non eius tantum carne progénitos, sed sive in circumcisióne seu in præpútio fídei illíus vestígia secútos. Nam et ipse in præpútio pósitus crédidit, reputatúmque est ei ad iustítiam.
Advéntus ergo Salvatóris Abrahæ est et sémini eius in sǽcula promíssus, hoc est fíliis promissiónis, quibus dícitur: Si autem vos Christi, ergo Abrahæ semen estis secúndum promissiónem herédes.
Bene autem vel Dómini vel Ioánnis exórtum matres prophetándo prævéniunt, ut sicut peccátum a muliéribus cœpit, ita étiam bona a muliéribus incípiant, et quæ per uníus deceptiónem périit, duábus certátim præconántibus mundo vita reddátur.
RESPONSORIUM
Lc 1, 48-50
Beátam me dicent omnes generatiónes: * Quia fecit mihi Dóminus magna qui potens est, et sanctum nomen eius.
Et misericórdia eius in progénies et progénies timéntibus eum. * Quia.
CANTICA
Ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.
Is 40, 10-17
Ecce Dóminus Deus in virtúte venit, *
et bráchium eius dominátur;
ecce merces eius cum eo *
et prǽmium illíus coram illo.
Sicut pastor gregem suum pascit, †
in bráchio suo cóngregat agnos
et in sinu suo levat; *
fetas ipse portat.
Quis mensus est pugíllo aquas
et cælos palmo dispósuit, †
módio contínuit púlverem terræ
et librávit in póndere montes *
et colles in statéra?
Quis diréxit spíritum Dómini? *
Aut quis consílium suum
osténdit illi?
Cum quo íniit consílium et instrúxit eum *
et dócuit eum sémitam iustítiæ
et erudívit eum sciéntiam *
et viam prudéntiæ osténdit illi?
Ecce gentes quasi stilla sítulæ †
et quasi moméntum púlveris
in statéra reputántur; *
ecce ínsulæ quasi pulvis exíguus.
Et Líbanus non suffíciet ad succendéndum, *
et animália eius non suffícient ad holocáustum.
Omnes gentes, quasi non sint, coram eo; *
quasi níhilum et ináne reputántur ab eo.
Is 42, 10-16
Cantáte Dómino cánticum novum, *
laus eius ab extrémis terræ;
qui descénditis in mare et plenitúdo eius, *
ínsulæ et habitatóres eárum.
Exsúltent desértum et civitátes eius, *
vici, quos hábitat Cedar.
Iúbilent habitatóres Petræ, *
de vértice móntium clament.
Ponant Dómino glóriam *
et laudem eius in ínsulis núntient.
Dóminus sicut fortis egrediétur *
sicut vir prœliátor suscitábit zelum;
vociferábitur et conclamábit, *
super inimícos suos prævalébit.
« Tácui semper, sílui, pátiens fui; †
sicut partúriens ululábo, *
gemam et fremam simul.
Desértos fáciam montes et colles *
et omne gramen eórum exsiccábo;
et ponam flúmina in ínsulas *
et stagna arefáciam.
Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, *
et in sémitis, quas ignoravérunt,
ambuláre eos fáciam;
ponam ténebras coram eis in lucem *
et prava in recta ».
Is 49, 7-13
Hæc dicit Dóminus,
redémptor Israel, Sanctus eius, †
ad contémptum in ánima,
ad abominátum in gente, *
ad servum dominórum:
« Reges vidébunt et consúrgent, *
príncipes quoque et adorábunt,
propter Dóminum, quia fidélis est, *
Sanctum Israel, qui elégit te ».
Hæc dicit Dóminus: †
« In témpore benepláciti exaudívi te *
et in die salútis auxiliátus sum tui;
et servávi te et dedi te in fœdus pópuli, *
ut suscitáres terram
et distribúeres hereditátes dissipátas;
ut díceres his, qui vincti sunt: “Exíte”, *
et his, qui in ténebris: “Revelámini”.
Super vias pascéntur, *
et in ómnibus cóllibus decalvátis
páscua eórum;
non esúrient, neque sítient, *
et non percútiet eos æstus vel sol,
quia miserátor eórum reget eos *
et ad fontes aquárum addúcet eos.
Et ponam omnes montes meos in viam, *
et sémitæ meæ exaltabúntur.
Ecce isti de longe vénient, †
et ecce illi ab aquilóne et mari, *
et isti de terra Sinim ».
Laudáte, cæli, et exsúlta, terra; *
iubiláte, montes, laudem,
quia consolátur Dóminus pópulum suum *
et páuperum suórum miserétur.
Ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.
EVANGELIUM
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
20, 1-18
Oportebat eum a mortuis resurgere
Prima sabbatórum María Magdaléne venit mane, cum adhuc ténebræ essent, ad monuméntum, et videt lápidem sublátum a monuménto. Currit ergo et venit ad Simónem Petrum et ad álium discípulum, quem amábat Iesus, et dicit eis: « Tulérunt Dóminum de monuménto, et nescímus, ubi posuérunt eum! ». Exiit ergo Petrus et ille álius discípulus, et veniébant ad monuméntum. Currébant autem duo simul, et ille álius discípulus præcucúrrit cítius Petro et venit primus ad monuméntum, et cum se inclinásset, videt pósita linteámina, non tamen introívit. Venit ergo et Simon Petrus sequens eum et introívit in monuméntum; et videt linteámina pósita et sudárium, quod fúerat super caput eius, non cum linteamínibus pósitum, sed separátim involútum in unum locum. Tunc ergo introívit et alter discípulus, qui vénerat primus ad monuméntum, et vidit et crédidit. Nondum enim sciébant Scriptúram quia opórtet eum a mórtuis resúrgere. Abiérunt ergo íterum ad semetípsos discípuli.
María autem stabat ad monuméntum foris plorans. Dum ergo fleret, inclinávit se in monuméntum et videt duos ángelos in albis sedéntes, unum ad caput et unum ad pedes, ubi pósitum fúerat corpus Iesu. Et dicunt ei illi: « Múlier, quid ploras? ». Dicit eis: « Tulérunt Dóminum meum, et néscio, ubi posuérunt eum ». Hæc cum dixísset, convérsa est retrórsum et videt Iesum stantem et non sciébat quia Iesus est. Dicit ei Iesus: « Múlier, quid ploras? Quem quæris? ». Illa, exístimans quia hortulánus esset, dicit ei: « Dómine, si tu sustulísti eum, dícito mihi, ubi posuísti eum, et ego eum tollam ». Dicit ei Iesus: « María! ». Convérsa illa dicit ei Hebráice: « Rabbuní! », quod dícitur Magíster. Dicit ei Iesus: « Iam noli me tenére, nondum enim ascéndi ad Patrem; vade autem ad fratres meos et dic eis: Ascéndo ad Patrem meum et Patrem vestrum et Deum meum et Deum vestrum ». Venit María Magdaléne annúntians discípulis: « Vidi Dóminum! » et quia hæc dixit ei.
HYMNUS
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
ORATIO
Orémus.
Grátiam tuam, quǽsumus, Dómine, méntibus nostris infúnde, ut qui, Angelo nuntiánte, Christi Fílii tui incarnatiónem cognóvimus, per passiónem eius et crucem ad resurrectiónis glóriam perducámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky