10. Decembris 2024

Beatæ Mariæ Virginis de Loreto
memoria ad libitum

Alma Domus – quam chronica anno 1465 exarata dicit inventam nocte inter 9 et 10 decembris 1294, in ipso colle ubi adhuc est – origo est devotionis marianæ quæ in sanctuario Lauretano ostenditur, memoria mysterii incarnationis atque exemplorum evangelicorum Sanctæ Familiæ Nazarethanæ. Multi Summi Pontifices apostolicam curam sanctuario Virginis Lauretanæ tribuerunt, quæ a Benedicto XV patrona aeronautarum proclamata est. Litaniæ vero Lauretanæ per universam Ecclesiam diffunduntur.
Communia Beatæ Mariæ Virginis (delectum est in memoriis partes aliquas de feria sumere secundum Institutionem generalem de Liturgia horarum).

Laudes matutinæ

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Quæ omnia omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Vox clara ecce íntonat,

obscúra quæque íncrepat:

procul fugéntur sómnia;

ab æthre Christus prómicat.

Mens iam resúrgat tórpida

quæ sorde exstat sáucia;

sidus refúlget iam novum,

ut tollat omne nóxium.

E sursum Agnus míttitur

laxáre gratis débitum;

omnes pro indulgéntia

vocem demus cum lácrimis,

Secúndo ut cum fúlserit

mundúmque horror cínxerit,

non pro reátu púniat,

sed nos pius tunc prótegat.

Summo Parénti glória

Natóque sit victória,

et Flámini laus débita

per sæculórum sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Emítte lucem tuam et veritátem tuam, Dómine.

Psalmus 42 (43)
Desiderium templi
Ego lux in mundum veni (Io 12, 46).

Iúdica me, Deus, †

et discérne causam meam de gente non sancta; *

ab hómine iníquo et dolóso érue me.

Quia tu es Deus refúgii mei; †

quare me reppulísti, *

et quare tristis incédo, dum afflígit me inimícus?

Emítte lucem tuam et veritátem tuam; *

ipsæ me dedúcant et addúcant
in montem sanctum tuum et in tabernácula tua.

Et introíbo ad altáre Dei, †

ad Deum lætítiæ exsultatiónis meæ. *

Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus.

Quare tristis es, ánima mea, *

et quare conturbáris in me?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *

salutáre vultus mei et Deus meus.

Ant. Emítte lucem tuam et veritátem tuam, Dómine.

Ant. 2 Cunctis diébus vitæ nostræ, salvos nos fac, Dómine.

Canticum
Moribundi angores, sanati lætitia

Is 38, 10-14. 17-20

Ego sum vivens et fui mortuus … et habeo claves mortis (Ap 1, 18).

Ego dixi: In dimídio diérum meórum †

vadam ad portas ínferi; *

quæsívi resíduum annórum meórum.

Dixi: Non vidébo Dóminum Deum
in terra vivéntium, †

non aspíciam hóminem ultra *

inter habitatóres orbis.

Habitáculum meum ablátum est
et abdúctum longe a me *

quasi tabernáculum pastórum;

convólvit sicut textor vitam meam; *

de stámine succídit me.

De mane usque ad vésperam *

confecísti me.

Prostrátus sum usque ad mane, *

quasi leo sic cónterit ómnia ossa mea;

de mane usque ad vésperam *

confecísti me.

Sicut pullus hirúndinis, sic mussitábo, *

meditábor ut colúmba;

attenuáti sunt óculi mei *

suspiciéntes in excélsum.

Tu autem eruísti ánimam meam *

a fóvea consumptiónis,

proiecísti enim post tergum tuum *

ómnia peccáta mea.

Quia non inférnus confitébitur tibi, *

neque mors laudábit te;

non exspectábunt, qui descéndunt in lacum, *

veritátem tuam.

Vivens, vivens ipse confitébitur tibi,
sicut et ego hódie; *

pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.

Dómine, salvum me fac, †

et ad sonum cítharæ cantábimus
cunctis diébus vitæ nostræ *

in domo Dómini.

Ant. Cunctis diébus vitæ nostræ, salvos nos fac, Dómine.

Ant. 3 Te decet hymnus, Deus, in Sion. 

Psalmus 64 (65)
Sollemnis gratiarum actio
In Sion intellege cælicam civitatem (Origenes).

Te decet hymnus, Deus, in Sion; *

 et tibi reddétur votum in Ierúsalem.

Qui audis oratiónem, *

ad te omnis caro véniet propter iniquitátem.

Etsi prævaluérunt super nos impietátes nostræ, *

tu propitiáberis eis.

Beátus, quem elegísti et assumpsísti; *

inhabitábit in átriis tuis.

Replébimur bonis domus tuæ, *

sanctitáte templi tui.

Mirabíliter in æquitáte
exáudies nos, Deus salútis nostræ, *

spes ómnium fínium terræ et maris longínqui.

Firmans montes in virtúte tua, *

accínctus poténtia.

Compéscens sónitum maris,
sónitum flúctuum eius *

et tumúltum populórum.

Et timébunt, qui hábitant términos terræ,
a signis tuis; *

éxitus oriéntis et occidéntis delectábis.

Visitásti terram et inebriásti eam; *

multiplicásti locupletáre eam.

Flumen Dei replétum est aquis; †

parásti fruménta illórum, *

quóniam ita parásti eam.

Sulcos eius írrigans,
glebas eius complánans; *

ímbribus emóllis eam, benedícis gérmini eius.

Coronásti annum benignitáte tua, *

et vestígia tua stillábunt pinguédinem.

Stillábunt páscua desérti, *

et exsultatióne colles accingéntur.

Indúta sunt óvibus prata, †

et valles abundábunt fruménto; *

clamábunt, étenim hymnum dicent.

Ant. Te decet hymnus, Deus, in Sion.

LECTIO BREVIS

Gen 49, 10

Non auferétur sceptrum de Iuda et báculus ducis de pédibus eius, donec véniat ille, cuius est, et cui erit obœdiéntia géntium.

RESPONSORIUM BREVE

Super te, Ierúsalem, * Oriétur Dóminus. Super te.

Et glória eius in te vidébitur. * Oriétur Dóminus. Glória Patri. Super te.

CANTICUM EVANGELICUM

Ad Benedictus, ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.

De Messia eiusque præcursore

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Ad Benedictus, ant. Gaude et lætáre, fília Sion, quia ecce vénio, et habitábo in médio tui, dicit Dóminus.

PRECES

Christum Dóminum rogémus, fratres caríssimi, qui est lux illúminans omnem hóminem, læti clamántes:

Veni, Dómine Iesu.

Lux præséntiæ tuæ nostras díssipet ténebras,

et nos tuis munéribus dignos effíciat.

Veni, Dómine Iesu.

Salvos nos fac, Dómine Deus noster,

ut confiteámur hódie nómini sancto tuo.

Veni, Dómine Iesu.

Succénde corda nostra, ut te ardénter sítiant,

tibíque coniúngi tota aviditáte festínent.

Veni, Dómine Iesu.

Qui infirmitátem nostram sustulísti,

infírmis et hódie moribúndis succúrre.

Veni, Dómine Iesu.

Pater noster.

ORATIO

Deus, qui promíssa Pátribus adímplens beátam Vírginem Maríam elegísti, ut matrem fíeret Salvatóris, concéde nobis illíus exémpla sectári, cuius humílitas tibi plácuit, et obœdiéntia nobis prófuit. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky