14. Aprilis 2024

Dominica Tertia Paschæ
hebdomada 3 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Hic est dies verus Dei,

sancto serénus lúmine,

quo díluit sanguis sacer

probrósa mundi crímina.

Fidem refúndit pérditis

cæcósque visu illúminat;

quem non gravi solvit metu

latrónis absolútio?

Opus stupent et ángeli,

pœnam vidéntes córporis

Christóque adhæréntem reum

vitam beátam cárpere.

Mystérium mirábile,

ut ábluat mundi luem,

peccáta tollat ómnium

carnis vitia mundans caro,

Quid hoc potest sublímius,

ut culpa quærat grátiam,

metúmque solvat cáritas

reddátque mors vitam novam?

Esto perénne méntibus

paschále, Iesu, gáudium,

et nos renátos grátiæ

tuis triúmphis ággrega.

Iesu, tibi sit glória,

qui morte victa prǽnites,

cum Patre et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Psalmus 144 (145)
Laus divinæ maiestatis
Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus (Ap 16, 5).
I

Exaltábo te, Deus meus rex, †

et benedícam nómini tuo *

in sǽculum et in sǽculum sǽculi.

Per síngulos dies benedícam tibi †

et laudábo nomen tuum *

in sǽculum et in sǽculum sǽculi.

Magnus Dóminus et laudábilis nimis, *

et magnitúdinis eius non est investigátio.

Generátio generatióni laudábit ópera tua, *

et poténtiam tuam pronuntiábunt.

Magnificéntiam glóriæ maiestátis tuæ loquéntur *

et mirabília tua enarrábunt.

Et virtútem terribílium tuórum dicent *

et magnitúdinem tuam narrábunt.

Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt *

et iustítia tua exsultábunt.

Miserátor et miséricors Dóminus, *

longánimis et multæ misericórdiæ.

Suávis Dóminus univérsis, *

et miseratiónes eius super ómnia ópera eius.

Ant. Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

II

Confiteántur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; *

et sancti tui benedícant tibi.

Glóriam regni tui dicant *

et poténtiam tuam loquántur,

ut notas fáciant fíliis hóminum poténtias tuas *

et glóriam magnificéntiæ regni tui.

Regnum tuum regnum ómnium sæculórum, *

et dominátio tua in omnem
generatiónem et generatiónem.

Ant. Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

III

Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis *

et sanctus in ómnibus opéribus suis.

Allevat Dóminus omnes qui córruunt *

et érigit omnes depréssos.

Oculi ómnium in te sperant, *

et tu das illis escam in témpore opportúno.

Aperis tu manum tuam *

et imples omne ánimal in beneplácito.

Iustus Dóminus in ómnibus viis suis *

et sanctus in ómnibus opéribus suis.

Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum, *

ómnibus invocántibus eum in veritáte.

Voluntátem timéntium se fáciet †

et deprecatiónem eórum exáudiet *

et salvos fáciet eos.

Custódit Dóminus omnes diligéntes se *

et omnes peccatóres dispérdet.

Laudatiónem Dómini loquétur os meum, †

et benedícat omnis caro nómini sancto eius *

in sǽculum et in sǽculum sǽculi.

Ant. Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

Reflóruit caro mea, allelúia.

Et ex voluntáte mea confitébor illi, allelúia.

LECTIO PRIOR

De libro Apocalýpsis

6, 1-17

Liber Dei per Agnum aperitur

Ego Ioánnes vidi, cum aperuísset Agnus unum de septem signáculis, et audívi unum de quáttuor animálibus dicens tamquam vox tonítrui: « Veni ». Et vidi: et ecce equus albus; et qui sedébat super illum, habébat arcum, et data est ei coróna, et exívit vincens et ut vínceret.

Et cum aperuísset sigíllum secúndum, audívi secúndum ánimal dicens: « Veni ». Et exívit álius equus rufus; et qui sedébat super illum datum est ei, ut súmeret pacem de terra et ut ínvicem se interfíciant, et datus est illi gládius magnus.

Et cum aperuísset sigíllum tértium, audívi tértium ánimal dicens: « Veni ». Et vidi: et ecce equus niger; et qui sedébat super eum, habébat statéram in manu sua. Et audívi tamquam vocem in médio quáttuor animálium dicéntem: « Bilíbris trítici denário, et tres bilíbres hórdei denário; et óleum et vinum ne læseris ».

Et cum aperuísset sigíllum quartum, audívi vocem quarti animális dicéntis: « Veni ». Et vidi: et ecce equus pállidus; et qui sedébat désuper, nomen illi Mors, et Inférnus sequebátur eum, et data est illis potéstas super quartam partem terræ, interfícere gládio et fame et morte et a béstiis terræ.

Et cum aperuísset quintum sigíllum, vidi subtus altáre ánimas interfectórum propter verbum Dei et propter testimónium, quod habébant. Et clamavérunt voce magna dicéntes: « Usquequo, Dómine, sanctus et verus, non iúdicas et víndicas sánguinem nostrum de his, qui hábitant in terra? ».

Et datæ sunt illis síngulæ stolæ albæ, et dictum est illis, ut requiéscant tempus adhuc módicum, donec impleántur et consérvi eórum et fratres eórum, qui interficiéndi sunt sicut et illi.

Et vidi, cum aperuísset sigíllum sextum, et terræmótus factus est magnus, et sol factus est niger tamquam saccus cilícinus, et luna tota facta est sicut sanguis, et stellæ cæli cecidérunt in terram sicut ficus mittit grossos suos, cum vento magno movétur, et cælum recéssit sicut liber involútus, et omnis mons et ínsulæ de locis suis motæ sunt. Et reges terræ et magnátes et tribúni et dívites et fortes et omnis servus et liber abscondérunt se in spelúncis et in petris móntium; et dicunt móntibus et petris: « Cádite super nos et abscóndite nos a fácie sedéntis super thronum et ab ira Agni, quóniam venit dies magnus iræ ipsórum, et quis póterit stare? ».

RESPONSORIUM

Cf. Ap 6, 9. 10. 11

Sub altáre Dei audívi voces occisórum dicéntium: Quare non deféndis sánguinem nostrum? Et accepérunt divínum respónsum: * Adhuc sustinéte módicum tempus, donec impleátur númerus fratrum vestrórum, allelúia.

Et datæ sunt illis stolæ albæ, et dictum est illis. * Adhuc.

LECTIO ALTERA

Ex Apología prima sancti Iustíni mártyris pro Christiánis

(Cap. 66-67: PG 6, 427-431)

Celebratio eucharistiæ

Eucharístiæ némini álii licet esse párticeps, nisi qui credat vera esse quæ docémus, atque illo ad remissiónem peccatórum et regeneratiónem lavácro ablútus fúerit, et ita vivat ut Christus trádidit.

Neque enim ut commúnem panem, neque ut commúnem potum ista súmimus; sed quemádmodum per Verbum Dei caro factus est Iesus Christus salvátor noster et carnem et sánguinem hábuit nostræ salútis causa; sic étiam illam, in qua per precem, ipsíus verba continéntem, grátiæ actæ sunt, alimóniam, ex qua sanguis et carnes nostræ per mutatiónem alúntur, incarnáti illíus Iesu et carnem et sánguinem esse edócti sumus.

Nam Apóstoli in commentáriis suis, quæ vocántur Evangélia, ita sibi mandásse Iesum tradidérunt: eum scílicet, accépto pane, cum grátias egísset, dixísse: Hoc fácite in meam commemoratiónem. Hoc est corpus meum; et póculo simíliter accépto, actísque grátiis, dixísse: Hic est sanguis meus, ipsísque solis tradidísse. Ex illo témpore hæc semper nobis ínvicem in memóriam revocámus; et qui habémus, indigéntibus ómnibus subvénimus, et semper una sumus. Atque in ómnibus oblatiónibus laudámus creatórem ómnium per Fílium eius Iesum Christum et per Spíritum Sanctum.

Ac Solis, ut dícitur, die, ómnium sive urbes sive agros incoléntium in eúndem locum fit convéntus, et commentária Apostolórum aut scripta prophetárum legúntur, quoad licet per tempus.

Deínde, ubi lector désiit, is qui præest admonitiónem verbis et adhortatiónem ad res tam præcláras imitándas súscipit.

Póstea omnes simul consúrgimus, et preces emíttimus; atque, ut iam díximus, ubi desíimus precári, panis affértur et vinum et aqua; et qui præest, preces et gratiárum actiónes totis víribus emíttit, et pópulus acclámat Amen, et eórum, in quibus grátiæ actæ sunt, distribútio fit et communicátio unicuíque præséntium, et abséntibus per diáconos míttitur.

Qui abúndant et volunt, suo arbítrio, quod quisque vult, largiúntur, et quod collígitur apud eum, qui præest, depónitur, ac ipse súbvenit pupíllis et víduis, et iis qui vel ob morbum vel áliam ob causam egent, tum étiam iis qui in vínculis sunt et adveniéntibus péregre hospítibus; uno verbo ómnium indigéntium curam súscipit.

Die autem Solis omnes simul convenímus, tum quia prima hæc dies est, qua Deus, cum ténebras et matériam vertísset, mundum creávit, tum quia Iesus Christus salvátor noster eádem die ex mórtuis resurréxit. Prídie enim Satúrni eum crucifixérunt, et postrídie eiúsdem diéi, id est Solis die, Apóstolis suis et discípulis visus ea dócuit, quæ vobis quoque consideránda tradídimus.

RESPONSORIUM

Transitúrus de mundo ad Patrem Iesus, in mortis suæ memóriam, * Instítuit sui córporis et sánguinis sacraméntum, allelúia.

Corpus in cibum, sánguinem in potum tríbuens: Hoc, ait, fácite in meam commemoratiónem. * Instítuit.

CANTICA

Ant. Veníte, omnes, adorémus eum qui de morte resurréxit; ídeo venit per crucem gáudium in orbem terræ, allelúia.

Canticum I
Dominus solus victor de inimicis

Is 63, 1-5

Ipsi vicerunt illum propter sanguinem Agni (Cf. Ap 12, 11).

« Quis est iste, qui venit de Edom, *

tinctis véstibus de Bosra?

Iste formósus in stola sua, *

grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ ».

« Sum ego, qui loquor iustítiam, *

potens ad salvándum ».

« Quare ergo rubrum est induméntum tuum, *

et vestiménta tua sicut calcántis in torculári? ».

« Tórcular calcávi solus, *

et de géntibus non erat vir mecum;

calcávi eos in furóre meo *

et conculcávi eos in ira mea.

Et aspérsus est sanguis eórum
super vestiménta mea, *

et ómnia induménta mea inquinávi.

Dies enim ultiónis in corde meo, *

annus redemptiónis meæ venit.

Circumspéxi, et non erat auxiliátor, *

mirátus sum, et non fuit qui adiuváret;

et salvávit mihi bráchium meum, *

et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi ».

Canticum II
Miserator Dominus et volens misericordiam, non sacrificium

Os 6, 1-6

Christus suscitatus est tertia die secundum Scripturas (1 Cor 15, 4).

Veníte, et revertámur ad Dóminum, †

quia ipse lacerávit et sanábit nos, *

percússit et curábit nos.

Vivificábit nos post duos dies, †

in die tértia suscitábit nos, *

et vivémus in conspéctu eius.

Sciámus sequamúrque, *

ut cognoscámus Dóminum.

Quasi dilúculum præparátus est egréssus eius, *

et véniet quasi imber nobis temporáneus,
quasi imber serótinus írrigans terram.

« Quid fáciam tibi, Ephraim?
Quid fáciam tibi, Iuda? †

Cáritas vestra quasi nubes matutína *

et quasi ros mane pertránsiens.

Propter hoc dolávi per prophétas, †

occídi eos in verbis oris mei, *

sed ius meum quasi lux egrediétur;

quia caritátem volo et non sacrifícium, *

et sciéntiam Dei plus quam holocáusta ».

Canticum III
Reliquiæ Israel salvabuntur in fine

Soph 3, 8-13

Isaias autem clamat pro Israel: Si fuerit numerus filiorum Israel tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient (Rom 9, 27).

« Quaprópter exspécta me,
dicit Dóminus, †

in die qua surgam ut testis; *

quia iudícium meum, ut cóngregem gentes
et cólligam regna,

ut effúndam super eas indignatiónem meam, *

omnem iram furóris mei;

in igne enim zeli mei *

devórabitur omnis terra.

Quia tunc reddam pópulis
lábium purum, †

ut ínvocent omnes in nómine Dómini *

et sérviant ei úmero uno.

Ultra flúmina Æthiópiæ,
inde súpplices mei, *

fílii dispersórum meórum
déferent munus mihi.

In die illa non confundéris
super cunctis actiónibus tuis, *

quibus prævaricáta es in me;

quia tunc áuferam de médio tui *

magníloquos supérbos tuos,

et non adícies exaltári ámplius *

in monte sancto meo.

Et derelínquam in médio tui *

pópulum páuperem et egénum ».

Et sperábunt in nómine Dómini *

relíquiæ Israel.

Non fácient iniquitátem, *

nec loquéntur mendácium;

et non inveniétur in ore eórum *

lingua dolósa,

quóniam ipsi pascéntur et accubábunt, *

et non erit qui extérreat.

Ant. Veníte, omnes, adorémus eum qui de morte resurréxit; ídeo venit per crucem gáudium in orbem terræ, allelúia.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

24, 1-12

Quid quæritis viventem cum mortuis?

Prima sabbatórum, valde dilúculo venérunt ad monuméntum portántes, quæ paráverant, arómata. Et invenérunt lápidem revolútum a monuménto et ingréssæ non invenérunt corpus Dómini Iesu. Et factum est, dum mente hæsitárent de isto, ecce duo viri stetérunt secus illas in veste fulgénti. Cum timérent autem et declinárent vultum in terram, dixérunt ad illas: « Quid quǽritis vivéntem cum mórtuis? Non est hic, sed surréxit. Recordámini quáliter locútus est vobis, cum adhuc in Galilǽa esset, dicens: “Opórtet Fílium hóminis tradi in manus hóminum peccatórum et crucifígi et die tértia resúrgere” ». Et recordátæ sunt verbórum eius et regréssæ a monuménto nuntiavérunt hæc ómnia illis Undecim et céteris ómnibus. Erat autem María Magdaléne et Ioánna et María Iacóbi; et céteræ cum eis dicébant ad apóstolos hæc. Et visa sunt ante illos sicut deliraméntum verba ista, et non credébant illis. Petrus autem surgens cucúrrit ad monuméntum et procúmbens videt linteámina sola; et rédiit ad sua mirans, quod factum fúerat.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Semper exsúltet pópulus tuus, Deus, renováta ánimæ iuventúte, ut, qui nunc lætátur in adoptiónis se glóriam restitútum, resurrectiónis diem spe certæ gratulatiónis exspéctet. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky