Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
Iam surgit hora tértia,
qua Christus ascéndit crucem;
nil ínsolens mens cógitet,
inténdat afféctum precis.
Qui corde Christum súscipit,
innóxium sensum gerit
votísque præstat sédulis
Sanctum meréri Spíritum.
Hæc hora, quæ finem dedit
diri vetérno críminis;
hinc iam beáta témpora
cœpére Christi grátia.
Iesu, tibi sit glória,
qui morte victa prǽnites,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
iustificatiónes tuas servábo.
Clamávi ad te, salvum me fac, *
ut custódiam testimónia tua.
Prævéni dilúculo et clamávi, *
in verba tua supersperávi.
Prævenérunt óculi mei vigílias, *
ut meditárer elóquia tua.
Vocem meam audi
secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
secúndum iudícium tuum vivífica me.
Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
a lege autem tua longe facti sunt.
Prope es tu, Dómine, *
et ómnia præcépta tua véritas.
Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
quia in ætérnum fundásti ea.
Deus ultiónum, Dómine, *
Deus ultiónum, effúlge.
Exaltáre, qui iúdicas terram, *
redde retributiónem supérbis.
Usquequo peccatóres, Dómine, *
úsquequo peccatóres exsultábunt?
Effabúntur et loquéntur protérva, *
gloriabúntur omnes, qui operántur iniquitátem.
Pópulum tuum, Dómine, humíliant *
et hereditátem tuam vexant.
Víduam et ádvenam interfíciunt *
et pupíllos occídunt.
Et dixérunt: « Non vidébit Dóminus, *
nec intélleget Deus Iacob ».
Intellégite, insipiéntes in pópulo, *
et, stulti, quando sapiétis?
Qui plantávit aurem, non áudiet, *
aut qui finxit óculum, non respíciet?
Qui córripit gentes, non árguet, *
qui docet hóminem sciéntiam?
Dóminus scit cogitatiónes hóminum *
quóniam vanæ sunt.
Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine, *
et de lege tua docúeris eum,
ut mítiges ei a diébus malis, *
donec fodiátur peccatóri fóvea.
Quia non repéllet Dóminus plebem suam *
et hereditátem suam non derelínquet.
Quia ad iustítiam revertétur iudícium, *
et sequéntur illam omnes, qui recto sunt corde.
Quis consúrget mihi advérsus malignántes, *
aut quis stabit mecum
advérsus operántes iniquitátem?
Nisi quia Dóminus adiúvit me, *
paulo minus habitásset in loco siléntii ánima mea.
Si dicébam: « Motus est pes meus », *
misericórdia tua, Dómine, sustentábat me.
In multitúdine sollicitúdinum meárum
in corde meo, *
consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
Numquid sociábitur tibi sedes iniquitátis, *
quæ fingit moléstiam contra præcéptum?
Irruunt in ánimam iusti *
et sánguinem innocéntem condémnant.
Et factus est mihi Dóminus in præsídium *
et Deus meus in rupem refúgii mei;
et reddet illis iniquitátem ipsórum, †
et in malítia eórum dispérdet eos, *
dispérdet illos Dóminus Deus noster.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
LECTIO BREVIS
Cf. Rom 4, 24-25
Crédimus in eum, qui suscitávit Iesum Dóminum nostrum a mórtuis, qui tráditus est propter delícta nostra et suscitátus est propter iustificatiónem nostram.
Surréxit Dóminus vere, allelúia.
Et appáruit Simóni, allelúia.
ORATIO
Orémus.
Deus, vita fidélium, glória humílium, beatitúdo iustórum, ad preces súpplicum benígnus inténde, ut, qui promíssa tuæ sítiunt largitátis, de tua semper abundántia repleántur. Per Christum Dóminum nostrum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky