3. Martii 2024

Dominica Tertia Quadragesimæ
hebdomada 3 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Ex more docti mýstico

servémus abstinéntiam,

deno diérum círculo

ducto quater notíssimo.

Lex et prophétæ prímitus

hanc prætulérunt, póstmodum

Christus sacrávit, ómnium

rex atque factor témporum.

Utámur ergo párcius

verbis, cibis et pótibus,

somno, iocis et árctius

perstémus in custódia.

Vitémus autem péssima

quæ súbruunt mentes vagas,

nullúmque demus cállido

hosti locum tyránnidis.

Præsta, beáta Trínitas,

concéde, simplex Unitas,

ut fructuósa sint tuis

hæc parcitátis múnera. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Per síngulos dies benedícam te, Dómine.

Psalmus 144 (145)
Laus divinæ maiestatis
Iustus es, qui es et qui eras, Sanctus (Ap 16, 5).
I

Exaltábo te, Deus meus rex, †

et benedícam nómini tuo *

in sǽculum et in sǽculum sǽculi.

Per síngulos dies benedícam tibi †

et laudábo nomen tuum *

in sǽculum et in sǽculum sǽculi.

Magnus Dóminus et laudábilis nimis, *

et magnitúdinis eius non est investigátio.

Generátio generatióni laudábit ópera tua, *

et poténtiam tuam pronuntiábunt.

Magnificéntiam glóriæ maiestátis tuæ loquéntur *

et mirabília tua enarrábunt.

Et virtútem terribílium tuórum dicent *

et magnitúdinem tuam narrábunt.

Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt *

et iustítia tua exsultábunt.

Miserátor et miséricors Dóminus, *

longánimis et multæ misericórdiæ.

Suávis Dóminus univérsis, *

et miseratiónes eius super ómnia ópera eius.

Ant. Per síngulos dies benedícam te, Dómine.

Ant. 2 Regnum tuum, Dómine, regnum ómnium sæculórum.

II

Confiteántur tibi, Dómine, ómnia ópera tua; *

et sancti tui benedícant tibi.

Glóriam regni tui dicant *

et poténtiam tuam loquántur,

ut notas fáciant fíliis hóminum poténtias tuas *

et glóriam magnificéntiæ regni tui.

Regnum tuum regnum ómnium sæculórum, *

et dominátio tua in omnem
generatiónem et generatiónem.

Ant. Regnum tuum, Dómine, regnum ómnium sæculórum.

Ant. 3 Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, et sanctus in ómnibus opéribus suis.

III

Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis *

et sanctus in ómnibus opéribus suis.

Allevat Dóminus omnes qui córruunt *

et érigit omnes depréssos.

Oculi ómnium in te sperant, *

et tu das illis escam in témpore opportúno.

Aperis tu manum tuam *

et imples omne ánimal in beneplácito.

Iustus Dóminus in ómnibus viis suis *

et sanctus in ómnibus opéribus suis.

Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum, *

ómnibus invocántibus eum in veritáte.

Voluntátem timéntium se fáciet †

et deprecatiónem eórum exáudiet *

et salvos fáciet eos.

Custódit Dóminus omnes diligéntes se *

et omnes peccatóres dispérdet.

Laudatiónem Dómini loquétur os meum, †

et benedícat omnis caro nómini sancto eius *

in sǽculum et in sǽculum sǽculi.

Ant. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, et sanctus in ómnibus opéribus suis.

Cibávit illum pane vitæ et intelléctus.

Et aqua sapiéntiæ salutáris potávit illum.

LECTIO PRIOR

De libro Exodi

22, 19-23, 9

Leges de advena et paupere (Codex fœderis)

Hæc dicit Dóminus: Qui ímmolat diis, occidétur, præter Dómino soli.

Advenam non ópprimes neque afflíges eum; ádvenæ enim et ipsi fuístis in terra Ægýpti.

Víduæ et pupíllo non nocébitis. Si læséritis eos, vociferabúntur ad me, et ego áudiam clamórem eórum; et indignábitur furor meus, percutiámque vos gládio, et erunt uxóres vestræ víduæ et fílii vestri pupílli.

Si pecúniam mútuam déderis in pópulo meo páuperi, qui hábitat tecum, non eris ei quasi créditor; non imponétis ei usúram.

Si pignus a próximo tuo accéperis pállium, ante solis occásum reddes ei; ipsum enim est solum, quo operítur, induméntum carnis eius, nec habet áliud, in quo dórmiat; si clamáverit ad me, exáudiam eum, quia miséricors sum.

Deo non détrahes, et príncipi pópuli tui non maledíces.

Abundántiam áreæ tuæ et torculáris tui non tardábis réddere.

Primogénitum filiórum tuórum dabis mihi.

De bobus quoque et óvibus simíliter fácies: septem diébus sit cum matre sua, die octávo reddes illum mihi.

Viri sancti éritis mihi; carnem animális in agro dilaceráti non comedétis, sed proiciétis cánibus.

Non suscípies famam falsam, nec iunges manum tuam cum ímpio, ut dicas falsum testimónium.

Non sequéris turbam ad faciéndum malum; nec in iudício plurimórum acquiésces senténtiæ, ut a vero dévies.

Páuperis quoque non miseréberis in iudício.

Si occúrreris bovi inimíci tui aut ásino erránti, reduc ad eum.

Si víderis ásinum odiéntis te iacére sub ónere suo, non pertransíbis, sed sublevábis cum eo.

Non pervértes iudícium páuperis in lite eius.

Mendácium fúgies. Insóntem et iustum non occídes, quia avérsor ímpium.

Nec accípies múnera, quæ excǽcant étiam prudéntes et subvértunt verba iustórum.

Peregrínum non ópprimes; scitis enim advenárum ánimas, quia et ipsi peregríni fuístis in terra Ægýpti.

RESPONSORIUM

Ps 82, 3-4; porov. Iac 2, 5

Iudicáte egéno et pupíllo, húmilem et páuperem iustificáte. * Erípite páuperem et egénum de manu peccatóris liberáte.

Páuperes elégit Deus in hoc mundo, dívites in fide et herédes regni. * Erípite.

LECTIO ALTERA

Ex Tractátibus sancti Augustíni epíscopi in Ioánnem

(Tract. 15, 10-12. 16-17: CCL 36, 154-156)

Venit mulier de Samaria haurire aquam

Et venit múlier. Forma Ecclésiæ, non iam iustificátæ, sed iam iustificándæ; nam hoc agit sermo. Venit ignára, invénit eum, et ágitur cum illa. Videámus quid, videámus quare venit múlier de Samaría hauríre aquam. Samaritáni ad Iudæórum gentem non pertinébant; alienígenæ enim fuérunt. Pértinet ad imáginem rei, quod ab alienígenis venit ista múlier, quæ typum gerébat Ecclésiæ; ventúra enim erat Ecclésia de géntibus, alienígena a génere Iudæórum.

Audiámus ergo in illa nos, et in illa agnoscámus nos, et in illa grátias Deo agámus pro nobis. Illa enim figúra erat, non véritas; quia et ipsa præmísit figúram, et facta est véritas. Nam crédidit in eum, qui de illa figúram nobis prætendébat. Venit ergo hauríre aquam. Simplíciter vénerat hauríre aquam, sicut solent vel viri vel féminæ.

Dicit ei Iesus: Da mihi bíbere. Discípuli enim eius abíerant in civitátem, ut cibos émerent. Dicit ergo ei múlier illa Samaritána: Quómodo tu, Iudǽus cum sis, bíbere a me poscis, quæ sum múlier Samaritána? Non enim coutúntur Iudǽi Samaritánis.

Vidétis alienígenas: omníno vásculis eórum Iudǽi non utebántur. Et quia ferébat secum múlier vásculum unde aquam hauríret, eo miráta est, quia Iudǽus petébat ab ea bíbere, quod non solébant fácere Iudǽi. Ille autem, qui bíbere quærébat, fidem ipsíus mulíeris sitiébat.

Dénique audi quis petat bíbere. Respóndit Iesus et dixit ei: Si scires donum Dei, et quis est qui dicit tibi « Da mihi bíbere », tu fórsitan petísses ab eo, et dedísset tibi aquam vivam.

Petit bíbere, et promíttit bíbere. Eget quasi acceptúrus, et áffluit tamquam satiatúrus. Si scires, inquit, donum Dei. Donum Dei est Spíritus Sanctus. Sed adhuc mulíeri tecte lóquitur, et paulátim intrat in cor. Fortássis iam docet. Quid enim ista hortatióne suávius et benígnius? Si scires donum Dei, et scires quis est qui dicit tibi « Da mihi bíbere », tu fórsitan péteres, et daret tibi aquam vivam.

De qua ergo aqua datúrus est, nisi de illa de qua dictum est: Apud te est fons vitæ? Nam quómodo sítient qui inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ?

Promittébat ergo sagínam quamdam et satietátem Spíritus Sancti, et illa nondum intellegébat; et non intéllegens, quid respondébat? Dicit ad eum múlier: Dómine, da mihi hanc aquam, ut non sítiam, neque véniam huc hauríre. Ad labórem indigéntia cogébat, et labórem infírmitas recusábat. Utinam audíret: Veníte ad me, omnes qui laborátis et oneráti estis, et ego vos refíciam! Hoc enim ei dicébat Iesus, ut iam non laboráret; sed illa nondum intellegébat.

RESPONSORIUM

Io 7, 37-39; 4, 14

Clamávit Iesus: Si quis sitit, véniat ad me et bibat, qui credit in me, flúmina de ventre eius fluent aquæ vivæ. * Hoc autem dixit de Spíritu, quem acceptúri erant qui credíderant in eum.

Qui bíberit ex aqua, quam ego dabo ei, non sítiet in ætérnum. * Hoc autem.

CANTICA

Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros sicut a princípio.

Canticum I
Lamentatio populi tempore famis et belli

Ier 14, 17-21

Appropinquavit regnum Dei; pænitemini et credite Evangelio (Mc 1, 15).

Dedúcant óculi mei lácrimam
per noctem et diem, *

et non táceant,

quóniam contritióne magna contríta est
virgo fília pópuli mei, *

plaga péssima veheménter.

Si egréssus fúero ad agros,
ecce occísi gládio; *

et si introíero in civitátem,
ecce attenuáti fame:

prophéta quoque et sacérdos *

abiérunt per terram nesciéntes.

Numquid proíciens abiecísti Iudam, *

aut Sion abomináta est ánima tua?

Quare ergo percussísti nos, *

ita ut nulla sit sánitas?

Exspectávimus pacem, et non est bonum, *

et tempus curatiónis, et ecce turbátio.

Cognóvimus, Dómine, impietátes nostras, †

iniquitátes patrum nostrórum, *

quia peccávimus tibi.

Ne des nos in oppróbrium propter nomen tuum, *

ne fácias contuméliam sólio glóriæ tuæ;

recordáre, *

ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.

Canticum II
Dominus renovabit populum suum

Ez 36, 24-28

Ipsi populi eius erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus (Ap 21, 3).

Tollam quippe vos de géntibus †

et congregábo vos de univérsis terris *

et addúcam vos in terram vestram;

et effúndam super vos aquam mundam, †

et mundabímini
ab ómnibus inquinaméntis vestris, *

et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.

Et dabo vobis cor novum *

et spíritum novum ponam in médio vestri

et áuferam cor lapídeum de carne vestra *

et dabo vobis cor cárneum;

et spíritum meum ponam in médio vestri †

et fáciam, ut in præcéptis meis ambulétis *

et iudícia mea custodiátis et operémini.

Et habitábitis in terra, quam dedi pátribus vestris, †

et éritis mihi in pópulum, *

et ego ero vobis in Deum.

Canticum III
Oratio in tribulatione

Lam 5, 1-7. 15-17. 19-21

Semper mortificationem Iesu in corpore circumferentes, ut et vita Iesu in corpore nostro manifestetur (2 Cor 4, 10).

Recordáre, Dómine, quid accíderit nobis; *

intuére et réspice oppróbrium nostrum.

Heréditas nostra versa est ad aliénos, *

domus nostræ ad extráneos.

Pupílli facti sumus absque patre, *

matres nostræ quasi víduæ.

Aquam nostram pecúnia bíbimus, *

ligna nostra prétio comparámus.

Iugum in cervícibus nostris minámur, *

lassis non datur réquies.

Ægýptiis dédimus manum et Assýriis, *

ut saturarémur pane.

Patres nostri peccavérunt et non sunt, *

et nos iniquitátes eórum portámus.

Defécit gáudium cordis nostri;

versus est in luctum chorus noster.

Cécidit coróna cápitis nostri; *

væ nobis, quia peccávimus.

Proptérea mæstum factum est cor nostrum, *

ídeo contenebráti sunt óculi nostri.

Tu autem, Dómine, in ætérnum permanébis, *

sólium tuum in generatiónem et generatiónem.

Quare in perpétuum obliviscéris nostri, *

derelínquens nos in longitúdinem diérum?

Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; *

ínnova dies nostros sicut a princípio.

Ant. Convérte nos, Dómine, ad te, et convertémur; ínnova dies nostros sicut a princípio.

EVANGELIUM

Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum

9, 30-48

Filius hominis occisus post tres dies resurget

In illo témpore: Profécti Iesus et discípuli eius peragrábant Galilǽam; nec volébat quemquam scire. Docébat enim discípulos suos et dicébat « Fílius hóminis tráditur in manus hóminum, et occídent eum, et occísus post tres dies resúrget ». At illi ignorábant verbum et timébant eum interrogáre.

Et venérunt Caphárnaum. Qui cum domi esset, interrogábat eos: « Quid in via tractabátis ». At illi tacébant. Síquidem inter se in via disputáverant, quis esset maior. Et résidens vocávit Duódecim et ait illis: « Si quis vult primus esse, erit ómnium novíssimus et ómnium miníster ». Et accípiens púerum, státuit eum in médio eórum; quem ut compléxus esset, ait illis: « Quisquis unum ex huiúsmodi púeris recéperit in nómine meo, me récipit; et quicúmque me suscéperit, non me súscipit, sed eum qui me misit ».

Dixit illi Ioánnes: « Magíster, vídimus quendam in nómine tuo eiciéntem dæmónia, et prohibebámus eum, quia non sequebátur nos ». Iesus autem ait: « Nolíte prohibére eum. Nemo est enim, qui fáciat virtútem in nómine meo et possit cito male loqui de me; qui enim non est advérsum nos, pro nobis est. Quisquis enim potum déderit vobis cálicem aquæ in nómine, quia Christi estis, amen dico vobis: Non perdet mercédem suam.

Et quisquis scandalizáverit unum ex his pusíllis credéntibus in me, bonum est ei magis, ut circúmdetur mola asinária collo eius, et in mare mittátur.

Et si scandalizáverit to manus tua, abscíde illam: bonum est tibi débilem introíre in vitam, quam duas manus habéntem ire in gehénnam, in ignem inexstinguíbilem.

Et si pes tuus te scandalízat, ámputa illum: bonum est tibi claudum introíre in vitam, quam duos pedes habéntem mitti in gehénnam.

Et si óculus tuus scandalízat te, éice eum: bonum est tibi luscum introíre in regnum Dei, quam duos óculos habéntem mitti in gehénnam, ubi vermis edrum non móritur et ignis non exstínguitur ».

Vel Evangelium huius dominicæ, quod hoc anno in Missa non legitur.

ORATIO

Orémus.

Deus, ómnium misericordiárum et totíus bonitátis auctor, qui peccatórum remédia in ieiúniis, oratiónibus et eleemósynis demonstrásti, hanc humilitátis nostræ confessiónem propítius intuére, ut, qui inclinámur consciéntia nostra, tua semper misericórdia sublevémur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky