Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Ipsum nunc nobis tempus est
quo voce evangélica
ventúrus sponsus créditur,
regni cæléstis cónditor.
Occúrrunt sanctæ vírgines
óbviam tunc advéntui,
gestántes claras lámpadas,
magno lætántes gáudio.
Stultæ vero quæ rémanent
exstínctas habent lámpadas,
frustra pulsántes iánuam,
clausa iam regni régia.
Nunc vigilémus sóbrii
gestántes mentes spléndidas,
ut veniénti Dómino
digni currámus óbviam.
Dignos nos fac, rex óptime,
futúri regni glória,
ut mereámur láudibus
ætérnis te concínere. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Vita sanctórum, via, spes salúsque,
Christe, largítor probitátis atque
cónditor pacis, tibi voce, sensu
pángimus hymnum:
Cuius est virtus manifésta totum
quod pii possunt, quod habent, quod ore,
corde vel factis cúpiunt, amóris
igne flagrántes.
Témporum pacem, fídei tenórem,
lánguidis curam veniámque lapsis,
ómnibus præsta páriter beátæ
múnera vitæ.
Æqua laus summum célebret Paréntem
teque, Salvátor, pie rex, per ævum;
Spíritus Sancti résonet per omnem
glória mundum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Quam bonus Israel Deus, his qui recto sunt corde.
Quam bonus rectis est Deus, *
Deus his, qui mundo sunt corde!
Mei autem pæne moti sunt pedes, *
pæne effúsi sunt gressus mei,
quia zelávi super gloriántes, *
pacem peccatórum videns.
Quia non sunt eis impediménta, *
sanus et pinguis est venter eórum.
In labóre mortálium non sunt *
et cum homínibus non flagellántur.
Ideo quasi torques est eis supérbia, *
et tamquam induméntum opéruit eos violéntia.
Prodit quasi ex ádipe iníquitas eórum, *
erúmpunt cogitatiónes cordis.
Subsannavérunt et locúti sunt nequítiam, *
iniquitátem ab excélso locúti sunt.
Posuérunt in cælo os suum, *
et lingua eórum transívit in terra.
Ideo in alto sedent, *
et aquæ plenæ non pervénient ad eos.
Et dixérunt: « Quómodo scit Deus, *
et si est sciéntia in Excélso? ».
Ecce ipsi peccatóres et abundántes in sǽculo *
multiplicavérunt divítias.
Ant. Quam bonus Israel Deus, his qui recto sunt corde.
Ant. 2 Risus eórum in luctum convertétur, et gáudium in mærórem.
Et dixi: « Ergo sine causa mundávi cor meum *
et lavi in innocéntia manus meas;
et fui flagellátus tota die, *
et castigátio mea in matutínis ».
Si dixíssem: « Loquar ut illi », *
ecce generatiónem filiórum tuórum prodidíssem.
Et cogitábam, ut cognóscerem hoc; *
labor erat in óculis meis,
donec intrávi in sanctuárium Dei *
et intelléxi novíssima eórum.
Verúmtamen in lúbrico posuísti eos, *
deiecísti eos in ruínas.
Quómodo facti sunt in desolatiónem! *
Súbito defecérunt, periérunt præ horróre.
Velut sómnium evigilántis, Dómine, *
surgens imáginem ipsórum contémnes.
Ant. Risus eórum in luctum convertétur, et gáudium in mærórem.
Ant. 3 Qui elóngant se a te, períbunt; mihi autem adhærére Deo bonum est.
Quia exacerbátum est cor meum, *
et renes mei compúncti sunt;
et ego insípiens factus sum et nescívi: *
ut iuméntum factus sum apud te.
Ego autem semper tecum; *
tenuísti manum déxteram meam.
In consílio tuo dedúces me *
et póstea cum glória suscípies me.
Quis enim mihi est in cælo? *
Et tecum nihil vólui super terram.
Defécit caro mea et cor meum; *
Deus cordis mei, et pars mea Deus in ætérnum.
Quia ecce, qui elóngant se a te, períbunt, *
perdidísti omnes, qui fornicántur abs te.
Mihi autem adhærére Deo bonum est, *
pónere in Dómino Deo spem meam,
ut annúntiem omnes operatiónes tuas *
in portis fíliæ Sion.
Ant. Qui elóngant se a te, períbunt; mihi autem adhærére Deo bonum est.
Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, Dómine.
Super mel ori meo.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
3, 1-15
Obiurgationes contra Ierusalem
Ecce Dominátor Dóminus exercítuum
áufert a Ierúsalem et a Iuda robur et præsídium,
omne robur panis et omne robur aquæ,
fortem et virum bellatórem,
iúdicem et prophétam et haríolum et senem,
príncipem super quinquagínta et honorábilem vultu
et consiliárium et sapiéntem magum,
et prudéntem incantatórem,
et dabo púeros príncipes eórum,
et infántes dominabúntur eis.
Et írruet pópulus, vir ad virum,
unusquísque ad próximum suum:
tumultuábitur puer contra senem
et ignóbilis contra nóbilem.
Apprehéndet enim vir fratrem suum
in domo patris sui:
« Vestiméntum tibi est,
princeps esto noster,
ruína autem hæc sub manu tua ».
Clamábit in die illa dicens:
« Non sum médicus,
et in domo mea non est panis neque vestiméntum;
nolíte constitúere me príncipem pópuli ».
Ruit enim Ierúsalem, et Iudas cóncidit,
quia lingua eórum et adinventiónes eórum
contra Dóminum,
ut provocárent óculos maiestátis eius.
Procácitas vultus eórum accúsat eos,
et peccátum suum quasi Sódoma prædicavérunt
nec abscondérunt;
væ ánimæ eórum,
quóniam réddita sunt eis mala!
Dícite iusto: « Bene! »,
quóniam fructum adinventiónum suárum cómedet.
Væ ímpio in malum:
retribútio enim mánuum eius fiet ei!
Pópulum meum ópprimit infans,
et mulíeres dominántur ei.
Pópule meus, qui te beátum dicunt, ipsi te decípiunt
et viam gréssuum tuórum díssipant.
Surgit ad arguéndum Dóminus
et stat ad iudicándos pópulos.
Dóminus ad iudícium véniet
cum sénibus pópuli sui et princípibus eius:
« Vos enim depásti estis víneam,
et rapína páuperis in dómibus vestris.
Quare attéritis pópulum meum
et fácies páuperum commolítis? »,
dicit Dóminus Deus exercítuum.
RESPONSORIUM
Is 3, 10. 11, 13
Dícite iusto: « Bene! », quóniam fructum adinventiónum suárum cómedet. * Væ ímpio in malum: retribútio mánuum eius fiet ei!
Surgit ad arguéndum Dóminus et stat ad iudicándos pópulos. * Væ ímpio.
LECTIO ALTERA
Ex Tractátu sancti Ioánnis Eudes presbýteri De admirábili corde Iesu
(Lib. 1, 5: Opera omnia 6, 107. 113-115)
Fons salutis et veræ vitæ
Te rogo ut cógites Dóminum nostrum Iesum Christum tuum esse verum caput, et te unum ex eius membris. Ipse tibi est sicut membris caput; ómnia sua, tua sunt: spíritus, cor, corpus, ánima omnésque facultátes, quibus ómnibus tibi uténdum est quasi tibi própria sint ut, ei sérviens, eum laudes, ames et glorífices. Tu autem ipsi es sicut membrum cápiti, quaprópter veheménter ipse optat ómnibus tuis facultátibus uti, quasi eius sint, ad Patri serviéndum eúmque glorificándum.
At non tantum ipse tibi est, sed vult étiam in te esse, in te vivens et dóminans sicut caput vivit et regnat in suis membris. Vult autem ut quidquid in eo est vivat et dominétur in te: eius spíritus in tuo spíritu, eius cor in tuo corde, omnes facultátes eius ánimi in tui ánimi facultátibus, ita ut in te adimpleántur hæc verba: Glorificáte et portáte Deum in córpore vestro, et vita Iesu manifestétur in vobis. Nec tantum tu es Dei Fílio, sed in ipso esse debes quemádmodum membra sunt in cápite. Quidquid in te est, in ipsum inseréndum est, vitámque ab eo excípere atque ab eo regi debes. Nulla erit tibi vera vita nisi in eo, qui unus est fons veræ vitæ; extra eum enim nónnisi mortem et intéritum invénies. Princípium sit ipse únicum tuórum mótuum, actiónum et vírium vitæ tuæ; de ipso et propter ipsum tibi vivéndum est, ut illa adímpleas verba: Nemo enim nostrum sibi vivit et nemo sibi móritur; sive enim vívimus Dómino vívimus, sive mórimur Dómino mórimur. Sive ergo vívimus sive mórimur, Dómini sumus. In hoc enim Christus mórtuus est et resurréxit, ut et mortuórum et vivórum dominétur. Unum dénique es cum ipso Iesu, sicut membra unum sunt cum cápite, ideóque unum debes cum eo spíritum habére, unam ánimam, unam vitam, unam voluntátem, unum consílium, unum cor. Et ipse tuus esse debet spíritus, cor, amor, vita omnéque tuum. Magna vero hæc oríginem in christifidéli ducunt a baptísmo, augéntur et corroborántur per confirmatiónem atque bonum exercítium ceterárum gratiárum, quæ a Deo ipsi participántur et per sanctam eucharístiam summópere perficiúntur.
RESPONSORIUM
Rom 14, 9. 8b. 7-8a
In hoc Christus et mórtuus est et vixit, ut et mortuórum et vivórum dominétur. * Sive ergo vívimus sive mórimur, Dómini sumus.
Nemo nostrum sibi vivit, et nemo sibi móritur. Sive.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui beátum Ioánnem presbýterum ad annuntiándum investigábiles Christi divítias mirabíliter elegísti, da nobis, eius exémplis et mónitis, ut in tua sciéntia crescéntes, secúndum Evangélii lumen fidéliter conversémur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky