Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Somno reféctis ártubus,
spreto cubíli, súrgimus:
nobis, Pater, canéntibus
adésse te depóscimus.
Te lingua primum cóncinat,
te mentis ardor ámbiat,
ut áctuum sequéntium
tu, sancte, sis exórdium.
Cedant tenébræ lúmini
et nox diúrno síderi,
ut culpa, quam nox íntulit,
lucis labáscat múnere.
Precámur idem súpplices
noxas ut omnes ámputes,
et ore te canéntium
laudéris in perpétuum.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Ætérna lux, divínitas,
in unitáte Trínitas,
te confitémur débiles,
te deprecámur súpplices.
Summum Paréntem crédimus
Natúmque Patris únicum,
et caritátis vínculum
qui iungit illos Spíritum.
O véritas, o cáritas,
o finis et felícitas,
speráre fac et crédere,
amáre fac et cónsequi.
Qui finis et exórdium
rerúmque fons es ómnium,
tu solus es solácium,
tu certa spes credéntium.
Qui cuncta solus éfficis
cunctísque solus súfficis,
tu sola lux es ómnibus
et prǽmium sperántibus.
Christum rogámus et Patrem,
Christi Patrísque Spíritum;
unum potens per ómnia,
fove precántes, Trínitas. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.
Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
neque in ira tua corrípias me.
Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; *
sana me, Dómine,
quóniam conturbáta sunt ossa mea.
Et ánima mea turbáta est valde, *
sed tu, Dómine, úsquequo?
Convértere, Dómine, éripe ánimam meam; *
salvum me fac propter misericórdiam tuam.
Quóniam non est in morte, qui memor sit tui, *
in inférno autem quis confitébitur tibi?
Laborávi in gémitu meo, †
lavábam per síngulas noctes lectum meum; *
lácrimis meis stratum meum rigábam.
Turbátus est a mæróre óculus meus, *
inveterávi inter omnes inimícos meos.
Discédite a me omnes, qui operámini iniquitátem, *
quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.
Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, *
Dóminus oratiónem meam suscépit.
Erubéscant et conturbéntur veheménter
omnes inimíci mei; *
convertántur et erubéscant valde velóciter.
Ant. Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.
Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.
Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo, *
narrábo ómnia mirabília tua.
Lætábor et exsultábo in te, *
psallam nómini tuo, Altíssime.
Cum convertúntur inimíci mei retrórsum, *
infirmántur et péreunt a fácie tua.
Quóniam fecísti iudícium meum
et causam meam, *
sedísti super thronum, qui iúdicas iustítiam.
Increpásti gentes, perdidísti ímpium, *
nomen eórum delésti
in ætérnum et in sǽculum sǽculi.
Inimíci defecérunt,
solitúdines sempitérnæ factæ sunt; *
et civitátes destruxísti:
périit memória eórum cum ipsis.
Dóminus autem in ætérnum sedébit, *
parávit in iudícium thronum suum
et ipse iudicábit orbem terræ in iustítia, *
iudicábit pópulos in æquitáte.
Et erit Dóminus refúgium opprésso, *
refúgium in opportunitátibus, in tribulatióne.
Et sperent in te, qui novérunt nomen tuum, *
quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.
Ant. Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.
Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.
Psállite Dómino, qui hábitat in Sion; *
annuntiáte inter gentes stúdia eius.
Quóniam requírens sánguinem
recordátus est eórum, *
non est oblítus clamórem páuperum.
Miserére mei, Dómine; †
vide afflictiónem meam de inimícis meis, *
qui exáltas me de portis mortis,
ut annúntiem omnes laudatiónes tuas
in portis fíliæ Sion, *
exsúltem in salutári tuo.
Infíxæ sunt gentes in fóvea, quam fecérunt; †
in láqueo isto, quem abscondérunt, *
comprehénsus est pes eórum.
Manifestávit se Dóminus iudícium fáciens; *
in opéribus mánuum suárum
comprehénsus est peccátor.
Converténtur peccatóres in inférnum, *
omnes gentes, quæ obliviscúntur Deum.
Quóniam non in finem oblívio erit páuperis; *
exspectátio páuperum non períbit in ætérnum.
Exsúrge, Dómine, non confortétur homo; *
iudicéntur gentes in conspéctu tuo.
Constítue, Dómine, terrórem super eos, *
sciant gentes quóniam hómines sunt.
Ant. Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.
Da mihi intelléctum, et servábo legem tuam.
Et custódiam illam in toto corde meo.
LECTIO PRIOR
De libro Ioélis prophétæ
4, 1-3. 9-21
Ultimum iudicium; deinde felicitas æterna
Hæc dicit Dóminus:
« Ecce in diébus illis
et in témpore illo,
cum convértero sortem
Iudæ et Ierúsalem,
congregábo omnes gentes
et dedúcam eas in vallem Iósaphat,
et disceptábo cum eis ibi
super pópulo meo et hereditáte mea Israel,
quos dispersérunt in natiónibus,
et terram meam divisérunt.
Et super pópulum meum misérunt sortem;
et dedérunt púerum pro meretríce
et puéllam vendidérunt pro vino, ut bíberent.
Clamáte hoc in géntibus,
sanctificáte bellum,
suscitáte robústos;
accédant, ascéndant
omnes viri bellatóres.
Concídite vómeres vestros in gládios
et falces vestras in lánceas;
infírmus dicat:
“Fortis ego sum”.
Erúmpite et veníte,
omnes gentes de circúitu,
et congregámini ibi!
Deduc, Dómine, robústos tuos!
Consúrgant et ascéndant gentes
in vallem Iósaphat,
quia ibi sedébo, ut iúdicem
omnes gentes in circúitu.
Míttite falces,
quóniam maturávit messis;
veníte et prémite,
quia plenum est tórcular:
exúberant torculária,
quia magna est malítia eórum.
Pópuli, pópuli
in valle Decisiónis,
quia iuxta est dies Dómini
in valle Decisiónis.
Sol et luna obtenebráti sunt,
et stellæ retraxérunt splendórem suum.
Et Dóminus de Sion rúgiet
et de Ierúsalem dabit vocem suam;
et movebúntur cæli et terra,
et Dóminus refúgium pópulo suo
et fortitúdo fíliis Israel.
Et sciétis quia ego Dóminus Deus vester
hábitans in Sion monte sancto meo;
et erit Ierúsalem locus sanctus,
et aliéni non transíbunt per eam ámplius.
Et erit in die illa:
stillábunt montes mustum,
et colles fluent lacte;
et per omnes rivos Iudæ ibunt aquæ,
et fons de domo Dómini egrediétur
et irrigábit torréntem Settim.
Ægýptus in desolatiónem erit,
et Idumǽa in desértum desolatiónis,
pro eo quod iníque égerint in fílios Iudæ
et effúderint sánguinem innocéntem in terra eórum.
Et Iuda in ætérnum habitábitur,
et Ierúsalem in generatiónem et generatiónem;
et vindicábo sánguinem eórum,
quem non relínquam impunítum,
et Dóminus commorátur in Sion ».
RESPONSORIUM
Ioel 4, 18; Ap 22, 17c. 1
Stillábunt montes mustum, et per omnes rivos Iudæ ibunt aquæ, et fons de domo Dómini egrediétur. * Qui sitit véniat, et qui vult accípiat aquam vitæ gratis.
Osténdit mihi ángelus flúvium aquæ vitæ, spléndidum tamquam crystállum, procedéntem de throno Dei et Agni. * Qui sitit.
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Leónis Magni papæ
(Sermo 82, in natali apostolorum Petri et Pauli 1, 6-7: PL 54, 426-428)
Petrus et Paulus, divini seminis germina
Pretiósa est in conspéctu Dómini mors sanctórum eius, nec ullo crudelitátis génere déstrui potest sacraménto crucis Christi fundáta relígio. Non minúitur persecutiónibus Ecclésia, sed augétur; et semper domínicus ager ségete ditióre vestítur, dum grana, quæ síngula cadunt, multiplicáta nascúntur.
Unde duo ista præclára divíni séminis gérmina in quantam sóbolem pullulárint, beatórum mília mártyrum protestántur, quæ apostolicórum ǽmula triumphórum, Urbem nostram purpurátis et longe latéque rutilántibus pópulis ambiérunt, et quasi ex multárum honóre gemmárum consérto uno diadémate coronárunt.
De quo præsídio, dilectíssimi, divínitus nobis ad exémplum patiéntiæ et confirmatiónem fídei præparáto, universáliter quidem ómnium sanctórum commemoratióne lætándum est; sed in horum excelléntia patrum mérito est exsultántius gloriándum, quos grátia Dei in tantum ápicem inter ómnia Ecclésiæ membra provéxit, ut eos in córpore, cui caput est Christus, quasi géminum constitúerit lumen oculórum.
De quorum méritis atque virtútibus, quæ omnem loquéndi súperant facultátem, nihil divérsum, nihil debémus sentíre discrétum, quia illos et eléctio pares, et labor símiles, et finis fecit æquáles.
Sicut autem et nos expérti sumus, et nostri probavére maióres, crédimus atque confídimus inter omnes labóres istíus vitæ ad obtinéndam misericórdiam Dei semper nos speciálium patronórum oratiónibus adiuvándos; ut quantum própriis peccátis deprímimur, tantum apostólicis méritis erigámur.
RESPONSORIUM
Beáti Apóstoli, qui, fervénti spíritu Christo serviéntes, plantavérunt Ecclésiam sánguine suo; * Cálicem Dómini bibérunt et amíci Dei facti sunt.
Quómodo in vita sua dilexérunt se, ita et in morte non sunt separáti. * Cálicem.
ORATIO
Orémus.
Ecclésiam tuam, Dómine, apostólicis defénde præsídiis, ut, per quos inítium divínæ cognitiónis accépit, per eos usque in finem sǽculi cápiat grátiæ cæléstis augméntum. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky