Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat.
HYMNUS
Qua Christus hora sítiit
crucem vel in qua súbiit,
quos præstat in hac psállere
ditet siti iustítiæ.
Simul sit his esúries,
quam ipse de se sátiet,
crimen sit ut fastídium
virtúsque desidérium.
Charísma Sancti Spíritus
sic ínfluat psalléntibus,
ut carnis æstus frígeat
et mentis algor férveat.
Christum rogámus et Patrem,
Christi Patrísque Spíritum;
unum potens per ómnia,
fove precántes, Trínitas. Amen.
PSALMODIA
Ant. Vivo ego, dicit Dóminus; nolo mortem peccatóris, sed ut magis convertátur et vivat.
Quómodo diléxi legem tuam, Dómine; *
tota die meditátio mea est.
Super inimícos meos
sapiéntem me fecit præcéptum tuum, *
quia in ætérnum mihi est.
Super omnes docéntes me prudens factus sum, *
quia testimónia tua meditátio mea est.
Super senes intelléxi, *
quia mandáta tua servávi.
Ab omni via mala prohíbui pedes meos, *
ut custódiam verba tua.
A iudíciis tuis non declinávi, *
quia tu legem posuísti mihi.
Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, *
super mel ori meo.
A mandátis tuis intelléxi; *
proptérea odívi omnem viam mendácii.
Ut quid, Deus, reppulísti in finem, *
irátus est furor tuus super oves páscuæ tuæ?
Memor esto congregatiónis tuæ, *
quam possedísti ab inítio.
Redemísti virgam hereditátis tuæ, *
mons Sion, in quo habitásti.
Leva gressus tuos in ruínas sempitérnas: *
ómnia vastávit inimícus in sancto.
Rugiérunt, qui odérunt te,
in médio congregatiónis tuæ; *
posuérunt signa sua in signa.
Visi sunt quasi in altum secúrim vibrántes *
in silva condénsa.
Excidérunt iánuas eius in idípsum; *
in secúri et áscia deiecérunt.
Incendérunt igni sanctuárium tuum, *
in terram polluérunt tabernáculum nóminis tui;
dixérunt in corde suo: « Opprimámus eos simul ». *
Combussérunt omnes congregatiónes Dei in terra.
Signa nostra non vídimus, †
iam non est prophéta, *
et apud nos non est qui cognóscat ámplius.
Usquequo, Deus, improperábit inimícus, *
spernet adversárius nomen tuum in finem?
Ut quid avértis manum tuam *
et tenes déxteram tuam in médio sinu tuo?
Deus autem rex noster ante sǽcula, *
operátus est salútes in médio terræ.
Tu conscidísti in virtúte tua mare, *
contribulásti cápita dracónum in aquis.
Tu confregísti cápita Levíathan, *
dedísti eum escam monstris maris.
Tu dirupísti fontes et torréntes; *
tu siccásti flúvios perénnes.
Tuus est dies et tua est nox, *
tu fabricátus es luminária et solem.
Tu statuísti omnes términos terræ, *
æstátem et híemem, tu plasmásti ea.
Memor esto huius: †
inimícus improperávit Dómino,
et pópulus insípiens sprevit nomen tuum.
Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi *
et ánimas páuperum tuórum
ne obliviscáris in finem.
Réspice in testaméntum, *
quia repléta sunt latíbula terræ
tentóriis violéntiæ.
Ne revertátur húmilis factus confúsus; *
pauper et inops laudábunt nomen tuum.
Exsúrge, Deus, iúdica causam tuam; †
memor esto improperiórum tuórum, *
quæ ab insipiénte fiunt tota die.
Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum; *
tumúltus adversariórum tuórum ascéndit semper.
Ant. Vivo ego, dicit Dóminus; nolo mortem peccatóris, sed ut magis convertátur et vivat.
LECTIO BREVIS
Ier 3, 25b
Dómino Deo nostro peccávimus nos et patres nostri ab adulescéntia nostra usque ad hanc diem et non audívimus vocem Dómini Dei nostri.
Avérte fáciem tuam a peccátis meis.
Et omnes iniquitátes meas dele.
ORATIO
Orémus.
Grátia tua ne nos, quǽsumus, Dómine, derelínquat, quæ et sacræ nos déditos fáciat servitúti, et tuam nobis opem semper acquírat. Per Christum Dóminum nostrum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky