25. Decembris 2024

IN NATIVITATE DOMINI
sollemnitas

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Candor ætérnæ Deitátis alme,

Christe, tu lumen, vénia atque vita

ádvenis, morbis hóminum medéla,

porta salútis.

Intonat terræ chorus angelórum

cǽlicum carmen, nova sæcla dicens,

glóriam Patri, generíque nostro

gáudia pacis.

Qui iaces parvus dóminans et orbi,

Vírginis fructus sine labe sanctæ,

Christe, iam mundo potiáris omni,

semper amándus.

Násceris cælos pátriam datúrus,

unus e nobis, caro nostra factus;

ínnova mentes, trahe caritátis

péctora vinclis.

Cœtus exsúltans canit ecce noster,

ángelis læto sociátus ore,

et Patri tecum parilíque Amóri

cántica laudis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Dóminus dixit ad me: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.

Psalmus 2
Messias rex et victor
Convenerunt vere adversus puerum tuum Iesum, quem unxisti (Cfr. Act 4, 27).

Quare fremuérunt gentes, *

et pópuli meditáti sunt inánia?

Astitérunt reges terræ, †

et príncipes convenérunt in unum *

advérsus Dóminum et advérsus christum eius:

« Dirumpámus víncula eórum *

et proiciámus a nobis iugum ipsórum! ».

Qui hábitat in cælis, irridébit eos, *

Dóminus subsannábit eos.

Tunc loquétur ad eos in ira sua *

et in furóre suo conturbábit eos:

« Ego autem constítui regem meum *

super Sion, montem sanctum meum! ».

Prædicábo decrétum eius. †

Dóminus dixit ad me: « Fílius meus es tu; *

ego hódie génui te.

Póstula a me,
et dabo tibi gentes hereditátem tuam *

et possessiónem tuam términos terræ.

Reges eos in virga férrea *

et tamquam vas fíguli confrínges eos ».

Et nunc, reges, intellégite, *

erudímini, qui iudicátis terram.

Servíte Dómino in timóre *

et exsultáte ei cum tremóre.

Apprehéndite disciplínam: †

ne quando irascátur, et pereátis de via, *

cum exárserit in brevi ira eius.

Beáti omnes, *

qui confídunt in eo.

Ant. Dóminus dixit ad me: Fílius meus es tu, ego hódie génui te.

Ant. 2 Tamquam sponsus Dóminus procédens de thálamo suo.

Psalmus 18 (19) A
Laus Domini rerum conditoris
Visitabit nos Oriens ex alto … ad dirigendos pedes nostros in viam pacis (Lc 1, 78. 79).

Cæli enárrant glóriam Dei, *

et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.

Dies diéi erúctat verbum, *

et nox nocti índicat sciéntiam.

Non sunt loquélæ neque sermónes, *

quorum non intellegántur voces:

in omnem terram exívit sonus eórum *

et in fines orbis terræ verba eórum.

Soli pósuit tabernáculum in eis, †

et ipse tamquam sponsus procédens
de thálamo suo, *

exsultávit ut gigas ad curréndam viam.

A fínibus cælórum egréssio eius †

et occúrsus eius usque ad fines eórum, *

nec est, quod se abscóndat a calóre eius.

Ant. Tamquam sponsus Dóminus procédens de thálamo suo.

Ant. 3 Diffúsa est grátia in lábiis tuis, proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.

Psalmus 44 (45)
Regis nuptiæ
Ecce Sponsus venit; exite obviam ei (Mt 25, 6).

Eructávit cor meum verbum bonum, †

dico ego ópera mea regi. *

Lingua mea cálamus scribæ velóciter scribéntis.

Speciósus forma es præ fíliis hóminum, †

diffúsa est grátia in lábiis tuis, *

proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.

Accíngere gládio tuo super femur tuum,
potentíssime, *

magnificéntia tua et ornátu tuo.

Et ornátu tuo procéde, currum ascénde *

propter veritátem et mansuetúdinem et iustítiam.

Et dóceat te mirabília déxtera tua: †

sagíttæ tuæ acútæ
— pópuli sub te cadent — *

in corda inimicórum regis.

Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi; *

sceptrum æquitátis sceptrum regni tui.

Dilexísti iustítiam et odísti iniquitátem, †

proptérea unxit te Deus, Deus tuus, *

óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.

Myrrha et áloe et cásia ómnia vestiménta tua; *

e dómibus ebúrneis chordæ deléctant te.

Fíliæ regum in pretiósis tuis; *

ástitit regína a dextris tuis ornáta auro ex Ophir.

Audi, fília, et vide, †

et inclína aurem tuam *

et oblivíscere pópulum tuum
et domum patris tui;

et concupíscet rex spéciem tuam. *

Quóniam ipse est dóminus tuus, et adóra eum.

Fília Tyri cum munéribus; *

vultum tuum deprecabúntur dívites plebis.

Gloriósa nimis fília regis intrínsecus, *

textúris áureis circumamícta.

In véstibus variegátis adducétur regi; *

vírgines post eam, próximæ eius, afferúntur tibi.

Afferúntur in lætítia et exsultatióne, *

adducúntur in domum regis.

Pro pátribus tuis erunt tibi fílii; *

constítues eos príncipes super omnem terram.

Memor ero nóminis tui *

in omni generatióne et generatióne;

proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum *

et in sǽculum sǽculi.

Ant. Diffúsa est grátia in lábiis tuis, proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.

Verbum caro factum est, allelúia.

Et habitávit in nobis, allelúia.

LECTIO PRIOR

De libro Isaíæ prophétæ

11, 1-10

Radix Iesse

Hæc dicit Dóminus Deus:

Egrediétur virga de stirpe Iesse,

et flos de radíce eius ascéndet;

et requiéscet super eum spíritus Dómini:

spíritus sapiéntiæ et intelléctus,

spíritus consílii et fortitúdinis,

spíritus sciéntiæ et timóris Dómini;

et delíciæ eius in timóre Dómini.

Non secúndum visiónem oculórum iudicábit,

neque secúndum audítum áurium decérnet,

sed iudicábit in iustítia páuperes

et decérnet in æquitáte pro mansuétis terræ;

et percútiet terram virga oris sui

et spíritu labiórum suórum interfíciet ímpium.

Et erit iustítia cíngulum lumbórum eius,

et fides cinctórium renum eius.

Habitábit lupus cum agno,

et pardus cum hædo accubábit;

vítulus et leo simul saginabúntur,

et puer párvulus minábit eos.

Vítula et ursus pascéntur,

simul accubábunt cátuli eórum;

et leo sicut bos cómedet páleas.

Et ludet infans ab úbere

super forámine áspidis;

et in cavérnam réguli,

qui ablactátus fúerit, manum suam mittet.

Non nocébunt et non occídent

in univérso monte sancto meo,

quia plena erit terra sciéntia Dómini,

sicut aquæ mare opériunt.

In die illa radix Iesse

stat in signum populórum;

ipsam gentes requírent,

et erit sedes eius gloriósa.

RESPONSORIUM

Hódie nobis cælórum Rex de Vírgine nasci dignátus est, ut hóminem pérditum ad cæléstia regna revocáret: * Gaudet exércitus angelórum: quia salus ætérna humáno géneri appáruit.

Glória in excélsis Deo, et in terra pax homínibus bonæ voluntátis. * Gaudet.

LECTIO ALTERA

Ex Sermónibus sancti Leónis Magni papæ

(Sermo 1 in Nativitate Domini, 1-3: PL 54, 190-193)

Agnosce, o christiane, dignitatem tuam!

Salvátor noster, dilectíssimi, hódie natus est, gaudeámus. Neque enim locum fas est ibi esse tristítiæ, ubi natális est vitæ; quæ, consúmpto mortalitátis timóre, nobis íngerit de promíssa æternitáte lætítiam.

Nemo ab huius alacritátis participatióne secérnitur, una cunctis lætítiæ commúnis est rátio: quia Dóminus noster, peccáti mortísque destrúctor, sicut nullum a reátu líberum répperit, ita liberándis ómnibus venit. Exsúltet sanctus, quia propínquat ad palmam. Gáudeat peccátor, quia invitátur ad véniam. Animétur gentílis, quia vocátur ad vitam.

Dei namque Fílius secúndum plenitúdinem témporis, quam divíni consílii inscrutábilis altitúdo dispósuit, reconciliándam auctóri suo natúram géneris assúmpsit humáni, ut invéntor mortis diábolus, per ipsam qua vícerat, vincerétur.

Ab exsultántibus ergo ángelis, nascénte Dómino, Glória in excélsis Deo cánitur, et pax in terra bonæ voluntátis homínibus nuntiátur. Vident enim cæléstem Ierúsalem ex ómnibus mundi géntibus fabricári: de quo inenarrábili divínæ pietátis ópere, quantum lætári debet humílitas hóminum, cum tantum gáudeat sublímitas angelórum?

Agámus ergo, dilectíssimi, grátias Deo Patri, per Fílium eius, in Spíritu Sancto, qui propter multam misericórdiam suam, qua diléxit nos, misértus est nostri; et cum essémus mórtui peccátis, convivificávit nos Christo, ut essémus in ipso nova creatúra, novúmque figméntum.

Deponámus ergo véterem hóminem cum áctibus suis; et adépti participatiónem generatiónis Christi, carnis renuntiémus opéribus.

Agnósce, o christiáne, dignitátem tuam, et, divínæ consors factus natúræ, noli in véterem vilitátem degéneri conversatióne redíre. Meménto cuius cápitis et cuius córporis sis membrum. Reminíscere quia érutus de potestáte tenebrárum, translátus es in Dei lumen et regnum.

Per baptísmatis sacraméntum Spíritus Sancti factus es templum: noli tantum habitatórem pravis de te áctibus effugáre, et diáboli te íterum subícere servitúti: quia prétium tuum sanguis est Christi.

RESPONSORIUM

Hódie nobis de cælo pax vera descéndit: * Hódie per totum mundum mellíflui facti sunt cæli.

Hódie illúxit dies redemptiónis novæ, præparatiónis antíquæ, felicitátis ætérnæ. * Hodie per.

CANTICA

Ant. Vocábitur nomen eius Emmánuel, quod interpretátur « Nobíscum-Deus ».

Canticum I
Hymnus post victoriam de hostibus

Is 26, 1-4. 7-9. 12

Civitas sancta Ierusalem habebat murum magnum et altum, et habebat portas duodecim (Cf. Ap 21, 12).

Urbs fortis nobis in salútem; *

pósuit muros et antemurále.

Aperíte portas, et ingrediátur gens iusta, *

quæ servat fidem.

Propósitum eius est firmum; *

servábis pacem,
quia in te sperávit.

Speráte in Dóminum in sǽculis ætérnis, *

Dóminus est petra ætérna.

Sémita iusti recta est; *

rectum callem iusti complánas.

Et in sémita iudiciórum tuórum,
Dómine, sperávimus in te; *

ad nomen tuum et ad memoriále tuum
desidérium ánimæ.

Anima mea desíderat te in nocte, *

sed et spíritu meo in præcórdiis meis te quæro.

Cum resplendúerint iudícia tua in terra, *

iustítiam discent habitatóres orbis.

Dómine, dabis pacem nobis; *

ómnia enim ópera nostra operátus es nobis.

Canticum II
De adventu Domini

Is 40, 1-8

Verbum Domini manet in æternum. Hoc est autem verbum, quod evangelizatum est in vos (1 Petr 1, 25)

Consolámini, consolámini pópulum meum, *

dicit Deus vester.

Loquímini ad cor Ierúsalem
et clamáte ad eam, †

quóniam compléta est malítia eius *

expiáta est iníquitas illíus;

suscépit de manu Dómini duplícia *

pro omnibus peccátis suis.

Vox clamántis: †

« In desérto paráte viam Dómini, *

rectas fácite in solitúdine
sémitas Dei nostri.

Omnis vallis exaltétur, *

et omnis mons et collis humiliétur;

et fiant prava in dirécta, *

et áspera in plana:

et revelábitur grátia Dómini, *

et vidébit omnis caro páriter
quod os Dómini locútum est ».

Vox dicéntis: « Clama! ». *

Et dixi: « Quid clamábo? ».

Omnis caro fenum *

et omnis glória eius quasi flos agri;

exsiccátum est fenum, et cécidit flos, *

quia spíritus Dómini sufflávit in eo.

Vere fenum est pópulus. †

Exsiccátum est fenum, et cécidit flos; *

verbum autem Dei nostri manet in ætérnum.

Canticum III
Consolatio et gaudium in civitate sancta

Is 66, 10-14a

Illa, quæ sursum est Ierusalem, libera est, quæ est mater nostra (Gal 4, 26).

Lætámini cum Ierúsalem et exsultáte in ea, *

omnes, qui dilígitis eam;

gaudéte cum ea gáudio, *

univérsi, qui lugebátis super eam,

ut sugátis et repleámini *

ab úbere consolatiónis eius,

ut mulgeátis et delíciis affluátis *

ex ubéribus glóriæ eius.

Quia hæc dicit Dóminus: †

« Ecce ego dírigam ad eam quasi flúvium pacem, *

et quasi torréntem inundántem glóriam géntium.

Sugétis, in ulnis portabímini, *

et super génua blandiéntur vobis.

Quómodo si quem mater consolátur, †

ita ego consolábor vos; *

et in Ierúsalem consolabímini.

Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, *

et ossa vestra quasi herba germinábunt ».

Ant. Vocábitur nomen eius Emmánuel, quod interpretátur « Nobíscum-Deus ».

EVANGELIUM

Evangelium, ut ad Missam in vigilia, aut forma longiore: Mt 1, 1-25, aut forma breviore: Mt 1, 18-25.

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

1, 1-25

Generatio Iesu Christi, filii David

Liber generatiónis Iesu Christi, fílii David fílii Abraham.

Abraham génuit Isaac, Isaac autem génuit Iacob, Iacob autem génuit Uidam et fratres eius, Iudas autem génuit Phares et Zara de Thamar, Phares autem génuit Esrom, Esrom autem génuit Aram, Aram autem génuit Amínadab, Amínadab autem génuit Naásson, Naásson autem génuit Salmon, Salmon autem génuit Booz de Rahab, Booz autem génuit Iobed ex Ruth, Iobed autem génuit Iesse, Iesse autem génuit David regem.

David autem rex génuit Salomónem ex ea quæ fuit Uríæ. Sálomon autem génuit Róboam, Róboam autem génuit Abíam, Abía autem génuit Asa, Asa autem génuit Iósaphat, Iósaphat autem génuit Ioram, Ioram autem génuit Ozíam, Ozías autem génuit Ióatham, Ióatham autem génuit Achaz, Achaz autem génuit Ezechíam, Ezechías autem génuit Manássen, Manásses autem génuit Amon, Amon autem génuit Iosíam, Iosías autem génuit Iechoníam et fratres eius in transmigratióne Babylónis.

Et post transmigratiónem Babylónis Iechonías génuit Saláthiel, Saláthiel autem génuit Zoróbabel, Zoróbabel autem génuit Abiud, Abiud autem génuit Elíachim, Elíachim autem génuit Azor, Azor autem génuit Sadoc, Sadoc autem génuit Achim, Achim autem génuit Eliud Eliud autem génuit Eleázar, Eleázar autem génuit Matthan, Matthan autem génuit Iacob, Iacob autem génuit Ioseph virum Maríæ, de qua natus est Iesus qui vocátur Christus.

Omnes ergo generatiónes ab Abraham usque ad David generatiónes quattuórdecim; et a David usque ad transmigratiónem Babylónis generatiónes quattuórdecim; et a transmigratióne Babylónis usque ad Christum generatiónes quattuórdecim.

Iesu Christi autem generátio sic erat.

Cum esset desponsáta mater eius María Ioseph, ántequam convenírent invénta est in útero habens de Spíritu Sancto. Ioseph autem vir eius, cum esset iustus et nollet eam tradúcere, vóluit occúlte dimíttere eam.

Hæc autem eo cogitánte, ecce ángelus Dómini in somnis appáruit ei dicens: « Ioseph, fili David, noli timére accípere Maríam cóniugem tuam; quod enim in ea natum est, de Spíritu Sancto est. Páriet autem fílium, et vocábis nomen eius Iesum: ipse enim salvum fáciet pópulum suum a peccátis eórum ».

Hoc autem totum factum est ut adimplerétur id quod dictum est a Dómino per Prophétam dicéntem: « Ecce virgo in útero habébit et páriet fílium, et vocábunt nomen eius Emmánuel », quod est interpretátum Nobíscum-Deus.

Exsúrgens autem Ioseph a somno, fecit sicut præcépit ei ángelus Dómini, et accépit cóniugem suam. Et non cognoscébat eam donec péperit fílium: et vocávit nomen eius Iesum.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Deus, qui humánæ substántiæ dignitátem et mirabíliter condidísti et mirabílius reformásti, da, quǽsumus, nobis eius divinitátis esse consórtes, qui humanitátis nostræ fíeri dignátus est párticeps. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky