30. Decembris 2024

Feria secunda infra octavam Nativitatis
hebdomada 1 psalterii

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Candor ætérnæ Deitátis alme,

Christe, tu lumen, vénia atque vita

ádvenis, morbis hóminum medéla,

porta salútis.

Intonat terræ chorus angelórum

cǽlicum carmen, nova sæcla dicens,

glóriam Patri, generíque nostro

gáudia pacis.

Qui iaces parvus dóminans et orbi,

Vírginis fructus sine labe sanctæ,

Christe, iam mundo potiáris omni,

semper amándus.

Násceris cælos pátriam datúrus,

unus e nobis, caro nostra factus;

ínnova mentes, trahe caritátis

péctora vinclis.

Cœtus exsúltans canit ecce noster,

ángelis læto sociátus ore,

et Patri tecum parilíque Amóri

cántica laudis. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Véritas de terra orta est, et iustítia de cælo prospéxit.

Psalmus 84 (85)
Propinqua est salus nostra
In terram delapso Salvatore nostro, benedixit Deus terram suam (Origenes).

Complacuísti tibi, Dómine, in terra tua, *

convertísti captivitátem Iacob.

Remisísti iniquitátem plebis tuæ, *

operuísti ómnia peccáta eórum.

Contraxísti omnem iram tuam, *

revertísti a furóre indignatiónis tuæ.

Convérte nos, Deus, salutáris noster, *

et avérte iram tuam a nobis.

Numquid in ætérnum irascéris nobis *

aut exténdes iram tuam
a generatióne in generatiónem?

Nonne tu convérsus vivificábis nos, *

et plebs tua lætábitur in te?

Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam *

et salutáre tuum da nobis.

Audiam, quid loquátur Dóminus Deus, †

quóniam loquétur pacem
ad plebem suam et sanctos suos *

et ad eos, qui convertúntur corde.

Vere prope timéntes eum salutáre ipsíus, *

ut inhábitet glória in terra nostra.

Misericórdia et véritas obviavérunt sibi, *

iustítia et pax osculátæ sunt.

Véritas de terra orta est, *

et iustítia de cælo prospéxit.

Etenim Dóminus dabit benignitátem, *

et terra nostra dabit fructum suum.

Iustítia ante eum ambulábit, *

et ponet in via gressus suos.

Ant. Véritas de terra orta est, et iustítia de cælo prospéxit.

Ant. 2 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.

Psalmus 88 (89), 2-30
Misericordiæ Domini super domum David
I

Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo, *

in generatiónem et generatiónem
annuntiábo veritátem tuam in ore meo.

Quóniam dixísti: †

« In ætérnum misericórdia ædificábitur », *

in cælis firmábitur véritas tua.

« Dispósui testaméntum elécto meo, *

iurávi David servo meo:

Usque in ætérnum confirmábo semen tuum *

et ædificábo in generatiónem et generatiónem
sedem tuam ».

Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine, *

étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.

Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino, *

símilis erit Dómino in fíliis Dei?

Deus, metuéndus in consílio sanctórum, *

magnus et terríbilis super omnes,
qui in circúitu eius sunt.

Dómine Deus virtútum, quis símilis tibi? *

Potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.

Tu domináris supérbiæ maris, *

elatiónes flúctuum eius tu mítigas.

Tu conculcásti sicut vulnerátum Rahab, *

in bráchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.

Tui sunt cæli, et tua est terra, *

orbem terræ et plenitúdinem eius tu fundásti.

Aquilónem et austrum tu creásti, *

Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt.

Tibi bráchium cum poténtia; *

firma est manus tua, et exaltáta déxtera tua.

Iustítia et iudícium firmaméntum sedis tuæ. *

Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam.

Beátus pópulus, qui scit iubilatiónem. *

Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt

et in nómine tuo exsultábunt tota die *

et in iustítia tua exaltabúntur,

quóniam decor virtútis eórum tu es, *

et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.

Quia Dómini est scutum nostrum, *

et Sancti Israel rex noster.

Ant. Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine.

Ant. 3 Ipse invocábit me: Pater meus es tu, allelúia.

II

Tunc locútus es in visióne sanctis tuis et dixísti: †

« Pósui adiutórium in poténte *

et exaltávi eléctum de plebe.

Invéni David servum meum; *

óleo sancto meo unxi eum.

Manus enim mea firma erit cum eo, *

et bráchium meum confortábit eum.

Nihil profíciet inimícus in eo, *

et fílius iniquitátis non ópprimet eum.

Et concídam a fácie ipsíus inimícos eius *

et odiéntes eum percútiam.

Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso, *

et in nómine meo exaltábitur cornu eius.

Et ponam super mare manum eius *

et super flúmina déxteram eius.

Ipse invocábit me: “Pater meus es tu, *

Deus meus et refúgium salútis meæ”.

Et ego primogénitum ponam illum, *

excélsum præ régibus terræ.

In ætérnum servábo illi misericórdiam meam *

et testaméntum meum fidéle ipsi.

Et ponam in sǽculum sǽculi semen eius *

et thronum eius sicut dies cæli ».

Ant. Ipse invocábit me: Pater meus es tu, allelúia.

Notum fecit Dóminus, allelúia.

Salutáre suum, allelúia.

LECTIO PRIOR

De Epístola ad Colossénses

1, 15 – 2, 3

Christus, caput Ecclesiæ; Paulus servus eius

Fratres: Christus Iesus est imágo Dei invisíbilis,

primogénitus omnis creatúræ,

quia in ipso cóndita sunt

univérsa in cælis et in terra,

visibília et invisibília,

sive throni sive dominatiónes

sive principátus sive potestátes.

Omnia per ipsum et in ipsum creáta sunt,

et ipse est ante ómnia,

et ómnia in ipso constant.

Et ipse est caput córporis ecclésiæ;

qui est princípium, primogénitus ex mórtuis,

ut sit in ómnibus ipse primátum tenens,

quia in ipso complácuit

omnem plenitúdinem habitáre

et per eum reconciliáre ómnia in ipsum,

pacíficans per sánguinem crucis eius,

sive quæ in terris sive quæ in cælis sunt.

Et vos, cum essétis aliquándo alienáti et inimíci sensu in opéribus malis, nunc autem reconciliávit in córpore carnis eius per mortem exhibére vos sanctos et immaculátos et irreprehensíbiles coram ipso, si tamen permanétis in fide fundáti et stábiles et immóbiles a spe evangélii, quod audístis, quod prædicátum est in univérsa creatúra, quæ sub cælo est, cuius factus sum ego Paulus miníster.

Nunc gáudeo in passiónibus pro vobis et adímpleo ea, quæ desunt passiónum Christi, in carne mea pro córpore eius, quod est ecclésia, cuius factus sum ego miníster secúndum dispensatiónem Dei, quæ data est mihi in vos, ut ímpleam verbum Dei, mystérium, quod abscónditum fuit a sǽculis et generatiónibus, nunc autem manifestátum est sanctis eius, quibus vóluit Deus notas fácere divítias glóriæ mystérii huius in géntibus, quod est Christus in vobis, spes glóriæ; quem nos annuntiámus, commonéntes omnem hóminem et docéntes omnem hóminem in omni sapiéntia, ut exhibeámus omnem hóminem perféctum in Christo; ad quod et labóro certándo secúndum operatiónem eius, quæ operátur in me in virtúte.

Volo enim vos scire qualem sollicitúdinem hábeam pro vobis et pro his, qui sunt Laodicíæ, et quicúmque non vidérunt fáciem meam in carne, ut consoléntur corda ipsórum instrúcti in caritáte et in omnes divítias plenitúdinis intelléctus, in agnitiónem mystérii Dei, Christi, in quo sunt omnes thesáuri sapiéntiæ et sciéntiæ abscónditi.

RESPONSORIUM

Col 1, 18. 17

Christus est caput córporis Ecclésiæ, primogénitus ex mórtuis, * Ut sit in ómnibus ipse primátum tenens.

Ipse est ante ómnia, et ómnia in ipso constant. * Ut sit.

LECTIO ALTERA

Ex Tractátu sancti Hippólyti presbýteri De refutatióne ómnium hǽresum

(Cap. 10, 33-34: PG 16, 3452-3453)

Verbum caro factum deificat nos

Non vanis verbis fidem habémus, neque subitáriis cordis mótibus abrípimur, neque blandítiis facúndiæ sermónum mulcémur, sed verbis vi divína dictis fidem non denegámus.

Et hæc Deus Verbo imperábat, Verbum autem illa loquebátur, per éadem convértens hóminem ab inobœdiéntia, non vi necessitátis in servitútem rédigens, sed in libertáte et voluntário consílio vocans.

Hoc Verbum in fine témporum mittébat Pater, non ámplius per prophétam loqui neque obscúre prædicátum subintéllegi illud volens, sed iubens ut ipso visu apparéret, ut mundus ipsum videns salvarétur.

Hoc Verbum cognóvimus ex Vírgine corpus assumpsísse et véterem hóminem per novam formatiónem gestásse. Hoc scimus hóminem ex nostra massa factum esse; nisi enim ex eádem éxstitit, frustra prǽcipit ut ipsum imitémur tamquam magístrum. Si enim ille homo divérsæ erat forte substántiæ, cur simília ímperat mihi débili nato, et quómodo hic bonus et iustus?

Ne autem divérsus a nobis censerétur, étiam labórem sustínuit, et esuríre vóluit, et sitíre non recusávit, et somno quiévit, et passióni non repugnávit, et morti obtemperávit, et resurrectiónem suam manifestávit, tamquam primítias ófferens in his ómnibus própriam suam humanitátem, ut tu pátiens ne ánimum despóndeas, sed, hóminem temetípsum prófitens, exspéctes et tu quæ Deus huic exhíbuit.

Deum verum cum didíceris, habébis immortále corpus et incorrúptum una cum ánima, et regnum cælórum nanciscéris tu, qui in terra degísti et cæléstem regem cognovísti; eris autem consors Dei et cohéres Christi, non concupiscéntiis vel passiónibus vel morbis obstríctus, quia factus es deus.

Quæcúmque enim sustinuísti mala, homo cum sis, hæc Deus dabat, quia homo es; quæcúmque autem subsequúntur Deum, hæc præbére promísit Deus, cum deificátus fúeris et immortális factus. Vidélicet, cognósce te ipsum, agnóscens Deum qui te fecit; cognóscere enim et cognósci cóntigit ei qui ab illo vocátus est.

Ne contendátis ígitur advérsus vos ínvicem, neu dubitétis régredi. Christus enim est super ómnia Deus, qui peccátum ab homínibus ablúere constítuit, novum perfíciens véterem hóminem, postquam imáginem eum vocávit ab inítio et per effígiem osténdit caritátem, quam erga te habet. Cuius præcéptis grávibus ubi obœdíveris, et boni bonus factus fúeris imitátor, eris eius consímilis, ab eo honorátus. Non enim mendícus est Deus, qui et te deum fecit ad ipsíus glóriam.

RESPONSORIUM

Io 1, 14; Bar 3, 38

Verbum caro factum est, et habitávit in nobis. * Et vídimus glóriam eius, glóriam quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis.

In terris visus est, et cum homínibus conversátus est. * Et vídimus.

CANTICA

Ant. Vocábitur nomen eius Emmánuel, quod interpretátur « Nobíscum-Deus ».

Canticum I
Hymnus post victoriam de hostibus

Is 26, 1-4. 7-9. 12

Civitas sancta Ierusalem habebat murum magnum et altum, et habebat portas duodecim (Cf. Ap 21, 12).

Urbs fortis nobis in salútem; *

pósuit muros et antemurále.

Aperíte portas, et ingrediátur gens iusta, *

quæ servat fidem.

Propósitum eius est firmum; *

servábis pacem,
quia in te sperávit.

Speráte in Dóminum in sǽculis ætérnis, *

Dóminus est petra ætérna.

Sémita iusti recta est; *

rectum callem iusti complánas.

Et in sémita iudiciórum tuórum,
Dómine, sperávimus in te; *

ad nomen tuum et ad memoriále tuum
desidérium ánimæ.

Anima mea desíderat te in nocte, *

sed et spíritu meo in præcórdiis meis te quæro.

Cum resplendúerint iudícia tua in terra, *

iustítiam discent habitatóres orbis.

Dómine, dabis pacem nobis; *

ómnia enim ópera nostra operátus es nobis.

Canticum II
De adventu Domini

Is 40, 1-8

Verbum Domini manet in æternum. Hoc est autem verbum, quod evangelizatum est in vos (1 Petr 1, 25)

Consolámini, consolámini pópulum meum, *

dicit Deus vester.

Loquímini ad cor Ierúsalem
et clamáte ad eam, †

quóniam compléta est malítia eius *

expiáta est iníquitas illíus;

suscépit de manu Dómini duplícia *

pro omnibus peccátis suis.

Vox clamántis: †

« In desérto paráte viam Dómini, *

rectas fácite in solitúdine
sémitas Dei nostri.

Omnis vallis exaltétur, *

et omnis mons et collis humiliétur;

et fiant prava in dirécta, *

et áspera in plana:

et revelábitur grátia Dómini, *

et vidébit omnis caro páriter
quod os Dómini locútum est ».

Vox dicéntis: « Clama! ». *

Et dixi: « Quid clamábo? ».

Omnis caro fenum *

et omnis glória eius quasi flos agri;

exsiccátum est fenum, et cécidit flos, *

quia spíritus Dómini sufflávit in eo.

Vere fenum est pópulus. †

Exsiccátum est fenum, et cécidit flos; *

verbum autem Dei nostri manet in ætérnum.

Canticum III
Consolatio et gaudium in civitate sancta

Is 66, 10-14a

Illa, quæ sursum est Ierusalem, libera est, quæ est mater nostra (Gal 4, 26).

Lætámini cum Ierúsalem et exsultáte in ea, *

omnes, qui dilígitis eam;

gaudéte cum ea gáudio, *

univérsi, qui lugebátis super eam,

ut sugátis et repleámini *

ab úbere consolatiónis eius,

ut mulgeátis et delíciis affluátis *

ex ubéribus glóriæ eius.

Quia hæc dicit Dóminus: †

« Ecce ego dírigam ad eam quasi flúvium pacem, *

et quasi torréntem inundántem glóriam géntium.

Sugétis, in ulnis portabímini, *

et super génua blandiéntur vobis.

Quómodo si quem mater consolátur, †

ita ego consolábor vos; *

et in Ierúsalem consolabímini.

Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, *

et ossa vestra quasi herba germinábunt ».

Ant. Vocábitur nomen eius Emmánuel, quod interpretátur « Nobíscum-Deus ».

EVANGELIUM

Evangelium, ut ad Missam in vigilia, aut forma longiore: Mt 1, 1-25, aut forma breviore: Mt 1, 18-25.

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

1, 1-25

Generatio Iesu Christi, filii David

Liber generatiónis Iesu Christi, fílii David fílii Abraham.

Abraham génuit Isaac, Isaac autem génuit Iacob, Iacob autem génuit Uidam et fratres eius, Iudas autem génuit Phares et Zara de Thamar, Phares autem génuit Esrom, Esrom autem génuit Aram, Aram autem génuit Amínadab, Amínadab autem génuit Naásson, Naásson autem génuit Salmon, Salmon autem génuit Booz de Rahab, Booz autem génuit Iobed ex Ruth, Iobed autem génuit Iesse, Iesse autem génuit David regem.

David autem rex génuit Salomónem ex ea quæ fuit Uríæ. Sálomon autem génuit Róboam, Róboam autem génuit Abíam, Abía autem génuit Asa, Asa autem génuit Iósaphat, Iósaphat autem génuit Ioram, Ioram autem génuit Ozíam, Ozías autem génuit Ióatham, Ióatham autem génuit Achaz, Achaz autem génuit Ezechíam, Ezechías autem génuit Manássen, Manásses autem génuit Amon, Amon autem génuit Iosíam, Iosías autem génuit Iechoníam et fratres eius in transmigratióne Babylónis.

Et post transmigratiónem Babylónis Iechonías génuit Saláthiel, Saláthiel autem génuit Zoróbabel, Zoróbabel autem génuit Abiud, Abiud autem génuit Elíachim, Elíachim autem génuit Azor, Azor autem génuit Sadoc, Sadoc autem génuit Achim, Achim autem génuit Eliud Eliud autem génuit Eleázar, Eleázar autem génuit Matthan, Matthan autem génuit Iacob, Iacob autem génuit Ioseph virum Maríæ, de qua natus est Iesus qui vocátur Christus.

Omnes ergo generatiónes ab Abraham usque ad David generatiónes quattuórdecim; et a David usque ad transmigratiónem Babylónis generatiónes quattuórdecim; et a transmigratióne Babylónis usque ad Christum generatiónes quattuórdecim.

Iesu Christi autem generátio sic erat.

Cum esset desponsáta mater eius María Ioseph, ántequam convenírent invénta est in útero habens de Spíritu Sancto. Ioseph autem vir eius, cum esset iustus et nollet eam tradúcere, vóluit occúlte dimíttere eam.

Hæc autem eo cogitánte, ecce ángelus Dómini in somnis appáruit ei dicens: « Ioseph, fili David, noli timére accípere Maríam cóniugem tuam; quod enim in ea natum est, de Spíritu Sancto est. Páriet autem fílium, et vocábis nomen eius Iesum: ipse enim salvum fáciet pópulum suum a peccátis eórum ».

Hoc autem totum factum est ut adimplerétur id quod dictum est a Dómino per Prophétam dicéntem: « Ecce virgo in útero habébit et páriet fílium, et vocábunt nomen eius Emmánuel », quod est interpretátum Nobíscum-Deus.

Exsúrgens autem Ioseph a somno, fecit sicut præcépit ei ángelus Dómini, et accépit cóniugem suam. Et non cognoscébat eam donec péperit fílium: et vocávit nomen eius Iesum.

HYMNUS

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.

ORATIO

Orémus.

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus, ut nos Unigéniti tui nova per carnem natívitas líberet, quos sub peccáti iugo vetústa sérvitus tenet. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky