SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

Prot. n. 1000/71

DECRETUM

Horarum Liturgia, quam ex antiqua consuetudine diei decursu celebrare consuevit, Ecclesia præceptum Domini adimplet de oratione numquam intermittenda, simulque laudes Deo Patri persolvit et pro mundi salute interpellat.

Quapropter Concilium Vaticanum II, traditam Ecclesiæ disciplinam plurimi faciens, eandemque renovare cupiens, sollicite curavit, ut huius precationis apta fieret instauratio, quo melius ac perfectius sive a sacerdotibus sive ab aliis Ecclesiæ membris in hodiernis rerum adiunctis peragi posset (cf. Const. de sacra Liturgia, Sacrosanctum Concilium, n. 84).

Opere nunc instaurationis ad exitum perducto, et a Paulo PP. VI approbato per Constitutionem Apostolicam Laudis canticum, die 1 novembris 1970 signatam, Sacra hæc Congregatio pro Cultu Divino librum, lingua Latina exaratum ad celebrandam Liturgiam Horarum iuxta ritum Romanum, evulgandum curavit, eiusque editionem, quæ nunc exhibetur, typicam esse declarat.

Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Ex Ædibus Sacræ Congregationis pro Cultu Divino, die 11 aprilis anni 1971, dominica Paschæ in Resurrectione Domini

CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

Prot. n. 1814/84

DECRETUM

Liturgia Horarum, ex decreto Sacrosancti Œcumenici Concilii Vaticani II anno 1971 instaurata, utpote Ecclesiæ oratio, qua laudibus, gratiarum actionibus ac deprecationibus universus horarum diei cursus necnon cuncta humana operositas sanctificantur (cf. Institutio generalis de Liturgia Horarum, nn. 2 et 11), postulat ut spirituales divitiæ, quæ ipsi sunt propriæ, profundius penetrentur per interiorem intellectionem textuum, qui in communi oratione Ecclesiæ Ritus Romani tradito more usurpantur.

Ad hunc finem facilius assequendum, editio typica altera Liturgiæ Horarum, quæ post quattuordecim annos in lucem prodit, tamquam notam sibi propriam exhibet textum Novæ Vulgatæ Bibliorum Sacrorum editionis, qui pro textu versionis Vulgatæ antehac usitato, ad normam Constitutionis Apostolicæ Summi Pontificis Ioannis Pauli II Scripturarum Thesaurus, die 25 aprilis 1979 datæ, necessario nunc substituitur.

Singula autem quæ peculiaria sunt præsentis editionis ita pressius in sequentibus describuntur.

1. Versio Nova Vulgata adhibita est pro lectionibus biblicis Officii lectionis et Vigiliarum, item pro lectionibus brevibus Laudum, Vesperarum, Horæ Tertiæ, Sextæ, Nonæ et Completorii pariterque pro omnibus canticis Veteris et Novi Testamenti.
2. Quidam biblici textus, qui in priore editione indicati desunt in Novæ Vulgatæ versione, vel in ista aliam induunt significationem, ita ut minus apti evadant ad finem ob quem sunt selecti, non amplius inveniuntur atque eorum loco aptiores textus proponuntur.
3. Psalmorum textus, in editione Novæ Vulgatæ ulterius revisus, talis in hac Liturgiæ Horarum editione assumitur.
4. Responsoria Officii lectionis iuxta textum Novæ Vulgatæ sunt revisa, nisi forte peculiaris ratio compositionis vel traditionis vel musicæ melodiæ vel liturgicæ notæ immutationem textus excluderet.
5. Novæ antiphonæ ad Benedictus et ad Magnificat Evangelio, ex quo depromuntur, conformes in dominicis et sollemnitatibus plerumque sunt inductæ.
6. Hymnorum redactio refertur, sedula cura perpolita.
7. In lectionibus biblicis longioribus, in psalmis et canticis tum Veteris quam Novi Testamenti singuli versiculi propriis ornantur numeris, prout in Bibliorum libris communiter prostant.
8. In præsenti editione psalmi duplici prænotantur numero. Primo loco numerus signatus est, quem versio græca, a Septuaginta nuncupata, antiqua Vulgata versio et usus a Patribus et Liturgia traditus semper prætulerunt. Numerus vero textui hebraico peculiaris, et sæpe nostris diebus in editionibus et dissertationibus adhibitus, secundo loco additur, inter uncos.
9. In appendicem alii additi sunt textus, nempe formulæ benedictionis sollemnis et actus pænitentialis ex Missali Romano deprompti.

Quæ notæ supra indicatæ necnon ceteræ minoris momenti immutationes inductæ finem habent ulterius favendi illi suavi ac fructuosæ intellegentiæ necessitudinum, quæ intercedunt inter celebrationem Liturgiæ Horarum et eucharisticam celebrationem necnon vero inter istas et annum liturgicum, qui «peculiari sacramentali vi et efficacia pollet eo quod ipse Christus est qui in suis mysteriis, vel in Sanctorum, præcipue vero Matris suæ, memoriis, immensæ misericordiæ iter pergit, ita ut christifideles Redemptionis mysteria non modo commemorent ac meditentur sed ea attingant, cum eis communicent ac per eadem vivant» (Caeremoniale Episcoporum, n. 231).

Hanc editionem alteram Liturgiæ Horarum Summus Pontifex Ioannes Paulus II Auctoritate Sua Apostolica approbavit et Congregatio pro Cultu Divino nunc promulgat atque typicam esse declarat. Quapropter ipsa editio, lingua latina exarata, statim ac prodierit vigere incipiet; editiones autem linguis vernaculis, ad normam editionis typicæ alterius apparatæ, a die quem singulæ Conferentiæ Episcoporum statuerint.

Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Ex ædibus Congregationis pro Cultu Divino, die 7 aprilis 1985, dominica Paschæ, in Resurrectione Domini.

Liturgia Horarum iuxta Ritum Romanum, vol. I (Tempus Adventus, Tempus Nativitatis). Roma: Libreria Editrice Vaticana, 2000.
HTML © Juraj Vidéky