sc_pm

Commune Beatæ Mariæ Virginis

Ad Officium lectionis

HYMNUS

Quem terra, pontus, ǽthera

colunt, adórant, prǽdicant

trinam regéntem máchinam,

claustrum Maríæ báiulat.

C{i}u{/i}i luna, sol et ómnia

desérviunt per témpora,

perfúsa cæli grátia

gestant puéllæ víscera.

Beáta mater múnere,

cuius, supérnus ártifex,

mundum pugíllo cóntinens,

ventris sub arca clausus est.

Beáta cæli núntio,

fecúnda Sancto Spíritu,

desiderátus géntibus

cuius per alvum fusus est.

Iesu, tibi sit glória,

qui natus es de Vírgine,

cum Patr{i}e{/i} et almo Spíritu,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1Accépit María benedictiónem a Dómino, et misericórdiam a Deo salutári suo, allelúia.

Psalmus 23 (24)

Ant. 2Sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus, allelúia.

Psalmus 45 (46)

Ant. 3Gloriósa dicta sunt de te, Virgo María, allelúia.

Psalmus 86 (87)

Beáti qui áudiunt verbum Dei.

Et custódiunt illud.

María conservábat ómnia verba hæc, allelúia.

Cónferens in corde suo, allelúia.

De libro primo Chronicórum

{r:1Chr}17, 1-15{/r}

{p}

Vaticinium de filio David

In diébus illis: {v}1{/v}Cum habitáret David in domo sua, dixit ad Nathan prophétam: «Ecce ego hábito in domo cédrina, arca autem fœ́deris Dómini sub péllibus est». {v}2{/v}Et ait Nathan ad David: «Omnia, quæ in corde tuo sunt, fac; Deus enim tecum est».

{v}3{/v}Igitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan dicens: {v}4{/v}«Vade et lóquere David servo meo: Hæc dicit Dóminus: Non ædificábis tu mihi domum ad habitándum; {v}5{/v}neque enim mansi in domo ex eo témpore, quo edúxi Israel usque ad hanc diem, sed fui semper migrans de tabernáculo in tabernáculum et de habitatióne in habitatiónem. {v}6{/v}Ubicúmque ambulábam in omni Israel, numquid locútus sum uni iúdicum Israel, quibus præcéperam, ut páscerent pópulum meum, et dixi: Quare non ædificástis mihi domum cédrinam? {v}7{/v}Nunc ítaque, sic loquéris ad servum meum David: Hæc dicit Dóminus exercítuum: Ego tuli te, cum in páscuis sequeréris gregem, ut esses dux pópuli mei Israel; {v}8{/v}et fui tecum, quocúmque perrexísti, et interféci omnes inimícos tuos coram te fecíque tibi nomen quasi uníus magnórum, qui celebrántur in terra. {v}9{/v}Et dedi locum pópulo meo Israel et plantávi eum, ut habitáret in eo, et ultra non commovébitur, nec fílii iniquitátis átterent eos sicut in princípio {v}10{/v}et ex diébus, quibus dedi iúdices pópulo meo Israel et humiliávi univérsos inimícos tuos. Annúntio ergo tibi quod ædificatúrus sit domum tibi Dóminus. {v}11{/v}Cumque impléveris dies tuos, ut vadas ad patres tuos, suscitábo semen tuum post te, quod erit de fíliis tuis, et stabíliam regnum eius. {v}12{/v}Ipse ædificábit mihi domum, et firmábo sólium eius usque in ætérnum. {v}13{/v}Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in fílium; et misericórdiam meam non áuferam ab eo, sicut ábstuli ab eo, qui ante te fuit. {v}14{/v}Et státuam eum in domo mea et in regno meo usque in sempitérnum, et thronus eius erit firmíssimus in perpétuum».

{v}15{/v}Iuxta ómnia verba hæc et iuxta univérsam visiónem istam, sic locútus est Nathan ad David.

{p}

RESPONSORIUM

{r}Lc 1, 28{/r}

Beáta es, Virgo María, quæ Dóminum portásti, creatórem mundi: {*} Genuísti qui te fecit, et in ætérnum pérmanes virgo.

Ave, María, grátia plena; Dóminus tecum. {*} Genuísti qui te fecit, et in ætérnum pérmanes virgo.

De libro Isaíæ prophétæ

{r:Is}7, 10-14; 8, 10c; 11, 1-9{/r}

{p}

Emmanuel, Rex pacificus

In diébus illis: {v}7,10{/v}Locútus est Dóminus ad Achaz dicens: {v}11{/v}«Pete tibi signum a Dómino Deo tuo in profúndum inférni sive in excélsum supra». {v}12{/v}Et dixit Achaz: «Non petam et non tentábo Dóminum». {v}13{/v}Et dixit: «Audíte ergo, domus David; numquid parum vobis est moléstos esse homínibus, quia molésti estis et Deo meo? {v}14{/v}Propter hoc dabit Dóminus ipse vobis signum. Ecce, virgo concípiet et páriet fílium et vocábit nomen eius Emmánuel»,

{v}8,10{/v}quia nobíscum Deus.

{v}11,1{/v}Et egrediétur virga de stirpe Iesse,

et flos de radíce eius ascéndet;

{v}2{/v}et requiéscet super eum spíritus Dómini:

spíritus sapiéntiæ et intelléctus,

spíritus consílii et fortitúdinis,

spíritus sciéntiæ et timóris Dómini;

{v}3{/v}et delíciæ eius in timóre Dómini.

Non secúndum visiónem oculórum iudicábit,

neque secúndum audítum áurium decérnet,

{v}4{/v}sed iudicábit in iustítia páuperes

et decérnet in æquitáte pro mansuétis terræ;

et percútiet terram virga oris sui

et spíritu labiórum suórum interfíciet ímpium.

{v}5{/v}Et erit iustítia cíngulum lumbórum eius,

et fides cinctórium renum eius.

{v}6{/v}Habitábit lupus cum agno,

et pardus cum hædo accubábit;

vítulus et leo simul saginabúntur,

et puer párvulus minábit eos.

{v}7{/v}Vítula et ursus pascéntur,

simul accubábunt cátuli eórum;

et leo sicut bos cómedet páleas.

{v}8{/v}Et ludet infans ab úbere

super forámine áspidis;

et in cavérnam réguli,

qui ablactátus fúerit, manum suam mittet.

{v}9{/v}Non nocébunt et non occídent

in univérso monte sancto meo,

quia plena erit terra sciéntia Dómini,

sicut aquæ mare opériunt.

{p}

RESPONSORIUM

Cf. {r}Is 7, 14; 9, 6. 7{/r}

Ecce virgo concípiet et páriet fílium; {*} Et vocábitur nomen eius admirábilis Consiliárius, Deus fortis.

Super sólium David et super regnum eius sedébit in ætérnum. {*} Et vocábitur nomen eius admirábilis Consiliárius, Deus fortis.

Vel alia:

De Epístola beáti Pauli apóstoli ad Gálatas

{r:Gal}3, 22 – 4, 7{/r}

{p}

Per fidem filii sumus et heredes Dei

Fratres: {v}3,22{/v}Conclúsit Scriptúra ómnia sub peccáto, ut promíssio ex fide Iesu Christi darétur credéntibus.

{v}23{/v}Prius autem quam veníret fides, sub lege custodiebámur conclúsi in eam fidem, quæ revelánda erat. {v}24{/v}Itaque lex pædagógus noster fuit in Christum, ut ex fide iustificémur; {v}25{/v}at ubi venit fides, iam non sumus sub pædagógo. {v}26{/v}Omnes enim fílii Dei estis per fidem in Christo Iesu. {v}27{/v}Quicúmque enim in Christo baptizáti estis, Christum induístis; {v}28{/v}non est Iudǽus neque Græcus, non est servus neque liber, non est másculus et fémina: omnes enim vos unus estis in Christo Iesu. {v}29{/v}Si autem vos Christi, ergo Abrahæ semen estis, secúndum promissiónem herédes.

{v}4,1{/v}Dico autem: Quanto témpore heres párvulus est, nihil differt a servo, cum sit dóminus ómnium, {v}2{/v}sed sub tutóribus est et actóribus usque ad præfinítum tempus a patre. {v}3{/v}Ita et nos, cum essémus párvuli, sub eleméntis mundi erámus serviéntes; {v}4{/v}at ubi venit plenitúdo témporis, misit Deus Fílium suum, factum ex mulíere, factum sub lege, {v}5{/v}ut eos, qui sub lege erant, redímeret, ut adoptiónem filiórum reciperémus. {v}6{/v}Quóniam autem estis fílii, misit Deus Spíritum Fílii sui in corda nostra clamántem: «Abba, Pater!». {v}7{/v}Itaque iam non es servus sed fílius; quod si fílius, et heres per Deum.

{p}

RESPONSORIUM

Cf. {r}Gal 4, 4-5{/r}; {r}Eph 2, 4{/r}; {r}Rom 8, 3{/r}

Ecce iam venit plenitúdo témporis, in quo misit Deus Fílium suum in terras, natum de Vírgine, factum sub lege; {*} Ut eos, qui sub lege erant, redímeret.

Propter nímiam caritátem suam, qua diléxit nos Deus, Fílium suum misit in similitúdinem carnis peccáti. {*} Ut eos, qui sub lege erant, redímeret.

De libro Apocalýpsis beáti Ioánnis apóstoli

{r:Ap}11, 19 – 12, 17{/r}

{p}

Signum magnum mulieris in cælo

In diébus illis: {v}11,19{/v}Apértum est templum Dei in cælo, et visa est arca testamenti eius in templo eius; et facta sunt fúlgura et voces et terræmótus et grando magna.

{v}12,1{/v}Et signum magnum appáruit in cælo: múlier amícta sole, et luna sub pédibus eius, et super caput eius coróna stellárum duódecim, {v}2{/v}et in útero habens et clamat partúriens et cruciáta, ut páriat. {v}3{/v}Et visum est áliud signum in cælo: et ecce draco rufus magnus, habens cápita septem et córnua decem, et super cápita sua septem diadémata, {v}4{/v}et cauda eius trahit tértiam partem stellárum cæli et misit eas in terram. Et draco stetit ante mulíerem, quæ erat paritúra, ut, cum peperísset, fílium eius devoráret. {v}5{/v}Et péperit fílium, másculum, qui rectúrus est omnes gentes in virga férrea; et raptus est fílius eius ad Deum et ad thrónum eius. {v}6{/v}Et múlier fugit in desértum, ubi habet locum parátum a Deo, ut ibi pascant illam diébus mille ducéntis sexagínta.

{v}7{/v}Et factum est prœ́lium in cælo, Míchael et ángeli eius, ut prœ́liaréntur cum dracóne. Et draco pugnávit et ángeli eius, {v}8{/v}et non váluit, neque locus invéntus est eórum ámplius in cælo. {v}9{/v}Et proiéctus est draco ille magnus, serpens antíquus, qui vocátur Diábolus et Sátanas, qui sedúcit univérsum orbem, proiéctus est in terram, et ángeli eius cum illo proiécti sunt. {v}10{/v}Et audívi vocem magnam in cælo dicéntem:

«Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri

et potéstas Christi eius,

quia proiéctus est accusátor fratrum nostrórum,

qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri die ac nocte.

{v}11{/v}Et ipsi vicérunt illum propter sánguinem Agni

et propter verbum testimónii sui;

et non dilexérunt ánimam suam

usque ad mortem.

{v}12{/v}Proptérea lætámini, cæli,

et qui habitátis in eis.

Væ terræ et mari, quia descéndit Diábolus ad vos habens iram magnam, sciens quod módicum tempus habet!».

{v}13{/v}Et postquam vidit draco quod proiéctus est in terram, persecútus est mulíerem, quæ péperit másculum. {v}14{/v}Et datæ sunt mulíeri duæ alæ áquilæ magnæ, ut voláret in desértum in locum suum, ubi álitur per tempus et témpora et dimídium témporis a fácie serpéntis. {v}15{/v}Et misit serpens ex ore suo post mulíerem aquam tamquam flumen, ut eam fáceret trahi a flúmine. {v}16{/v}Et adiúvit terra mulíerem, et apéruit terra os suum et absórbuit flumen, quod misit draco de ore suo.

{v}17{/v}Et irátus est draco in mulíerem et ábiit fácere prœ́lium cum réliquis de sémine eius, qui custódiunt mandáta Dei et habent testimónium Iesu.

{p}

RESPONSORIUM

{r}1 Cor 15, 54. 57{/r}; {r}Ap 12, 1{/r}

Cum mortále hoc indúerit immortalitátem tunc fiet sermo qui scriptus est: Absórpta est mors in victória. {*} Deo autem grátias, qui dedit nobis victóriam per Dóminum nostrum Iesum Christum, allelúia

Signum magnum appáruit in cælo: múlier amícta sole, et luna sub pédibus eius, et super caput eius coróna stellárum duódecim. {*} Deo autem grátias, qui dedit nobis victóriam per Dóminum nostrum Iesum Christum, allelúia.

Ex Oratiónibus sancti Sophrónii epíscopi

(Oratio 2, In sanctissimæ Deiparæ Annuntiatione, 21-22. 26: PG 87, 3, 3242. 3250)

{p}

Benedictio Patris per Mariam affulsit hominibus

Ave, grátia plena, Dóminus tecum. Et quid sublímius esse queat hoc gáudio, o Virgo Mater? Seu quid excelléntius esse possit hac grátia, quam tu sola divínitus sortíta es? Aut quid ea iucúndius ac splendídius excogitári potest? Omnia distant a miráculo quod in te cérnitur, ómnia infra grátiam tuam iacent; secúndas tenent ómnia vel probatíssima, et claritáte plane inferióre potiúntur.

Dóminus tecum; et quisnam tecum conténdere ausit? Deus ex te; ecquis e vestígio tibi non cedat, et non magis tibi primátum præcellentiámque gaudens tríbuat? Proptérea, tuas præ creatúris ómnibus eminéntes prærogatívas íntuens, summis tibi pláusibus acclámo: Ave, grátia plena, Dóminus tecum. Ex te enim gáudium non modo homínibus impertítum est, sed supérnis quoque virtútibus tribúitur.

Vere benedícta tu in muliéribus, quóniam Evæ maledictiónem in benedictiónem commutásti; quóniam Adam, qui prius iacébat exsecratióne percúlsus, ut per te benedicerétur, effecísti.

Vere benedícta tu in muliéribus, quóniam benedíctio Patris per te affúlsit homínibus, eósque a vétere maledícto liberávit.

Vere benedícta tu in muliéribus, quia per te progenitóres tui salútem invéniunt; tu síquidem genitúra es Servatórem, qui divínam ipsis salútem comparábit.

Vere benedícta tu in muliéribus, quóniam sine sémine eum protulísti fructum, qui benedictiónem terrárum orbi elargítur, ipsúmque a maledictióne spinas germinánte rédimit.

Vere benedícta tu in muliéribus, quia, múlier naturáli condicióne cum sis, Dei tamen Génetrix reípsa fies. Etenim si qui ex te nascitúrus est, secúndum veritátem, Deus est incarnátus, ipsa iure meritóque díceris Deípara, quippe quæ Deum veríssime paris.

Tu enim intra sinus tui claustrum Deum ipsum habes, in te secúndum carnem immorántem, et ex te procedéntem véluti sponsum, et gáudium ómnibus comparántem, ac divínum univérsis lumen impertiéntem.

In te enim, o Virgo, tamquam in puríssimo nitentíque cælo, Deus pósuit tabernáculum suum; et procédet ex te tamquam sponsus a thálamo; ac ímitans cursum gigántis, in vita sua viam curret, vivéntibus salutárem in cunctis futúram, quæque, a summis cælis usque ad summos cælos se proténdens, ómnia divíno calóre atque una simul vivífico splendóre répleat.

{p}

RESPONSORIUM

Vere benedícta tu in muliéribus, quóniam Evæ maledictiónem in benedictiónem commutásti. {*} Benedíctio Patris per te affúlsit homínibus.

Per te progenitóres tui salútem invéniunt. {*} Benedíctio Patris per te affúlsit homínibus.

Vel alia:

Ex Sermónibus beáti Aelrédi abbátis

(Sermo 20, In Nativitate beatæ Mariæ: PL 195, 322-324)

{p}

Maria, mater nostra

Accedámus ad sponsam eius, accedámus ad matrem eius, accedámus ad óptimam ancíllam eius. Totum hoc est beáta María.

Sed quid ei faciémus? Quália ei múnera offerémus? Utinam saltem possémus réddere ei, quod debémus illi ex débito! Nos illi debémus honórem, nos illi debémus servítium, nos illi debémus amórem, nos illi debémus laudem. Nos illi debémus honórem, quia est Mater Dómini nostri. Qui enim non honórat matrem, sine dúbio inhonórat fílium. Iterum Scriptúra dicit: Honóra patrem tuum et matrem.

Quid ergo dicémus, fratres? Nonne ipsa est mater nostra? Certe, fratres, ipsa est vere mater nostra. Per illam enim nati sumus, non mundo, sed Deo.

Fúimus omnes, sicut créditis et scitis, in morte, in vetustáte, in ténebris, in miséria. In morte, quia Dóminum perdiderámus; in vetustáte, quia in corruptióne erámus; in ténebris, quia lumen sapiéntiæ amiserámus, et ita omníno perierámus.

Sed per beátam Maríam multo mélius quam per Evam nati sumus, per hoc quod Christus de ea natus fuit. Pro vetustáte recuperávimus novitátem, pro corruptióne incorruptiónem, pro ténebris lumen.

Ipsa est mater nostra, mater vitæ nostræ, mater incorruptiónis nostræ, mater lucis nostræ. Dicit Apóstolus de Dómino nostro: Qui factus est nobis a Deo sapiéntia et iustítia et sanctificátio et redémptio.

Ipsa ígitur, quæ est mater Christi, mater est sapiéntiæ nostræ, mater iustítiæ nostræ, mater sanctificatiónis nostræ, mater redemptiónis nostræ. Ideo nobis magis mater quam mater carnis nostræ. Ex ipsa ergo est mélior nostra natívitas; quia ex ipsa est nostra sánctitas, nostra sapiéntia, nostra iustítia, nostra sanctificátio, nostra redémptio.

Dicit Scriptúra: Laudáte Dóminum in sanctis eius. Si Dóminus noster laudándus est in illis sanctis, per quos ille facit virtútes et mirácula, quantum laudándus est in ista, in qua fecit seípsum, qui super ómnia mirabília est mirábilis!

{p}

RESPONSORIUM

Felix es, sacra Virgo María, et omni laude digníssima: {*} Ex qua ortus est sol iustítiæ, Christus Deus noster, per quem salváti et redémpti sumus.

Festivitátem beátæ Maríæ Vírginis cum gáudio celebrémus. {*} Ex qua ortus est sol iustítiæ, Christus Deus noster, per quem salváti et redémpti sumus.

Vel alia:

Ex Constitutióne dogmática Lumen géntium Concílii Vaticáni secúndi de Ecclésia

(Nn. {r:LG}61-62{/r})

{p}

Maternitas Mariæ in œconomia gratiæ

Beáta Virgo, ab ætérno una cum divíni Verbi incarnatióne tamquam Mater Dei prædestináta, divínæ Providéntiæ consílio, his in terris éxstitit alma divíni Redemptóris Mater, singuláriter præ áliis generósa sócia, et húmilis ancílla Dómini. Christum concípiens, génerans, alens, in templo Patri sistens, Filióque suo in cruce moriénti compátiens, óperi Salvatóris singulári prorsus modo cooperáta est, obœdiéntia, fide, spe et flagránte caritáte, ad vitam animárum supernaturálem restaurándam. Quam ob causam mater nobis in órdine grátiæ exsístit.

Hæc autem in grátiæ œconomía matérnitas Maríæ indesinénter perdúrat, inde a consénsu, quem in annuntiatióne fidéliter prǽbuit, quemque sub cruce incunctánter sustínuit, usque ad perpétuam ómnium electórum consummatiónem. In cælis enim assúmpta salutíferum hoc munus non depósuit, sed multíplici intercessióne sua pergit in ætérnæ salútis donis nobis conciliándis. Matérna sua caritáte de frátribus Fílii sui adhuc peregrinántibus necnon in perículis et angústiis versántibus curat, donec ad felícem pátriam perducántur.

Proptérea beáta Virgo in Ecclésia títulis Advocátæ, Auxiliatrícis, Adiutrícis, Mediatrícis invocátur. Quod tamen ita intellégitur, ut dignitáti et efficacitáti Christi uníus Mediatóris nihil déroget, nihil superáddat.

Nulla enim creatúra cum Verbo incarnáto ac Redemptóre connumerári umquam potest; sed sicut sacerdótium Christi váriis modis tum a minístris tum a fidéli pópulo participátur, et sicut una bónitas Dei in creatúris modis divérsis reáliter diffúnditur, ita étiam única mediátio Redemptóris non exclúdit, sed súscitat váriam apud creatúras participátam ex único fonte cooperatiónem.

Tale autem munus subordinátum Maríæ Ecclésia profitéri non dúbitat, iúgiter experítur et fidélium cordi comméndat, ut, hoc matérno fulti præsídio, Mediatóri ac Salvatóri intímius adhǽreant.

{p}

RESPONSORIUM

Cf. {r}Lc 1, 42{/r}

Sancta et immaculáta virgínitas, quibus te láudibus éfferam, néscio; {*} Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.

Benedícta tu in muliéribus et benedíctus fructus ventris tui. {*} Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.

NA VIGÍLIU: Ant. María Virgo, lætáre, quæ meuísti Christum portáre, cæli et terræ conditórem, quia protulísti mundi Salvatórem, allelúia.

Evangelium de Communi, e Lectionario Missæ.

Ad I Vesperas

HYMNUS

María, quæ mortálium

preces amánter éxcipis,

rogámus ecce súpplices,

nobis adésto pérpetim.

Adésto, si nos críminum

caténa stringit hórrida;

cito resólve cómpedes

quæ corda culpis ílligant.

Succúrre, si nos sǽculi

fallax imágo péllicit,

ne mens salútis trámitem,

oblíta cæli, déserat.

Succúrre, si vel córpori

advérsa sors impéndeat;

fac sint quiéta témpora,

ætérnitas dum lúceat.

Tuis et esto fíliis

tutéla mortis témpore,

ut, te iuvánte, cónsequi

perénne detur prǽmium.

Patri sit et Paráclito

tuóque Nato glória,

qui veste te mirábili

circumdedérunt grátiæ. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Beáta es, Virgo María, quæ ómnium portásti Creatórem, allelúia.

Psalmus 113

Ant. 2 Genuísti qui te fecit, et in ætérnum pérmanes Virgo, allelúia.

Psalmus 147, 12-20

Ant. 3 Benedícta fília tu a Dómino, quia per te fructum vitæ communicávimus, allelúia.

Canticum Ef 1, 3-10

LECTIO BREVIS

{r}Gal 4, 4-5{/r}

Ut ad II Vesperas

RESPONSORIUM BREVE

Post partum, Virgo, {*} Invioláta permansísti.

Dei Génetrix, intercéde pro nobis. {*}

Invioláta permansísti.

Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.

Post partum, Virgo, {*} Invioláta permansísti.

Tempore paschali:

Post partum, Virgo, invioláta permansísti, {*} Allelúia, allelúia.

Dei Génetrix, intercéde pro nobis. {*}

Allelúia, allelúia.

Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.

Post partum, Virgo, invioláta permansísti, {*} Allelúia, allelúia.

Ad Magnificat, ant. Respéxit Dóminus humilitátem meam, et fecit in me magna qui potens est, allelúia.

Vel: Beátam me dicent omnes generatiónes, quia ancíllam húmilem respéxit Deus, allelúia.

PRECES et oratio ut ad II Vesperas.

Ad Invitatorium

Ant. Christum, Fílium Maríæ, veníte, adorémus, allelúia.

Vel: Festivitátem beátæ Maríæ Vírginis celebrántes, iubilémus Dómino, allelúia.

Ad Laudes matutinas

HYMNUS

O gloriósa dómina

excélsa super sídera,

qui te creávit próvide,

lactas sacráto úbere.

Quod Eva tristis ábstulit,

tu reddis almo gérmine;

intrent ut astra flébiles,

sternis benígna sémitam.

Tu regis alti iánua

et porta lucis fúlgida;

vitam datam per Vírginem,

gentes redémptæ, pláudite.

Patri sit et Paráclito

tuóque Nato glória,

qui veste te mirábili

circumdedérunt grátiæ. Amen.

Ant. 1Beáta es, María, quia ex te mundi salus advénit; iam ergo gloriósa gaudes ante Dóminum; intercéde pro nobis ad Fílium, allelúia.

Psalmi et canticum de dominica hebd. I.

Ant. 2Tu glória Ierúsalem, tu lætítia Israel, tu honorificéntia pópuli nostri, allelúia.

Ant. 3María Virgo, semper lætáre, quæ meruísti Christum portáre salvatórem, allelúia.

LECTIO BREVIS

Cf. {r}Is 61, 10{/r}

Gaudens gaudébo in Dómino, et exsultábit ánima mea in Deo meo, quia índuit me vestiméntis salútis et induménto iustítiæ circúmdedit me, quasi sponsam ornátam monílibus suis.

RESPONSORIUM BREVE

Elégit eam Dóminus, {*} Et præelégit eam.

In tabernáculo suo habitáre facit eam. {*}

Et præelégit eam.

Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.

Elégit eam Dóminus, {*} Et præelégit eam.

Tempore paschali:

Elégit eam Dóminus, et præelégit eam, {*} Allelúia, allelúia.

In tabernáculo suo habitáre facit eam. {*}

Allelúia, allelúia.

Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.

Elégit eam Dóminus, et præelégit eam, {*} Allelúia, allelúia.

Ad Benedictus, ant. Paradísi porta per Evam cunctis clausa est, et per Maríam Vírginem patefácta est, allelúia.

PRECES

Salvatórem nostrum celebrántes, qui ex María Vírgine nasci dignátus est, exorémus dicéntes: