{r}Is 42, 10-16{/r}

{v}10{/v}Cantáte Dómino cánticum novum,{x}

laus eius ab extrémis terræ;

qui descénditis in mare et plenitúdo eius,{x}

ínsulæ et habitatóres eárum.

{v}11{/v}Exsúltent desértum et civitátes eius,{x}

vici, quos hábitat Cedar.

Iúbilent habitatóres Petræ,{x}

de vértice móntium clament.

{v}12{/v}Ponant Dómino glóriam{x}

et laudem eius in ínsulis núntient.

{v}13{/v}Dóminus sicut fortis egrediétur{x}

sicut vir prœliátor suscitábit zelum;

vociferábitur et conclamábit,{x}

super inimícos suos prævalébit.

{v}14{/v}«Tácui semper, sílui, pátiens fui;{+}

sicut partúriens ululábo,{x}

gemam et fremam simul.

{v}15{/v}Desértos fáciam montes et colles{x}

et omne gramen eórum exsiccábo;

et ponam flúmina in ínsulas{x}

et stagna arefáciam.

{v}16{/v}Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt,{x}

et in sémitis, quas ignoravérunt, ambuláre eos fáciam;

ponam ténebras coram eis in lucem{x}

et prava in recta».

HTML © Juraj Vidéky