PER ANNUM, OFF. LECT.

DOMINICA

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Primo diérum ómnium,

quo mundus exstat cónditus

et quo resúrgens cónditor

nos, morte victa, líberat,

Pulsis procul torpóribus,

surgámus omnes ócius,

et nocte quærámus pium,

sicut Prophétam nóvimus,

Nostras preces ut áudiat

suámque dextram pórrigat,

et hic piátos sórdibus

reddat polórum sédibus,

Ut, quique sacratíssimo

huius diéi témpore

horis quiétis psállimus,

donis beátis múneret.

Deo Patri sit glória

eiúsque soli Fílio

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Dies ætásque céteris

octáva splendet sánctior

in te quam, Iesu, cónsecras,

primítiæ surgéntium.

Tu tibi nostras ánimas

nunc primo conresúscita;

tibi consúrgant córpora

secúnda morte líbera.

Tibíque mox in núbibus,

Christe, ferámur óbviam

tecum victúri pérpetim:

tu vita, resurréctio.

Cuius vidéntes fáciem,

configurémur glóriæ;

te cognoscámus sicut es,

lux vera et suávitas.

Regnum, cum Patri tráditos,

plenos septéno chrísmate,

in temet nos lætíficas,

consúmmet sancta Trínitas. Amen.

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Médiæ noctis tempus est;

prophética vox ádmonet

dicámus laudes ut Deo

Patri semper ac Fílio,

Sancto quoque Spirítui:

perfécta enim Trínitas

uniúsque substántiæ

laudánda nobis semper est.

Terrórem tempus hoc habet,

quo, cum vastátor ángelus

Ægýpto mortem íntulit,

delévit primogénita.

Hæc iustis hora salus est,

quos tunc ibídem ángelus

ausus puníre non erat,

signum formídans sánguinis.

Ægýptus flebat fórtiter

tantórum diro fúnere;

solus gaudébat Israel

agni protéctus sánguine.

Nos verus Israel sumus:

lætámur in te, Dómine,

hostem spernéntes et malum,

Christi defénsi sánguine.

Dignos nos fac, rex óptime,

futúri regni glória,

ut mereámur láudibus

ætérnis te concínere. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Salve dies, diérum glória,

dies felix Christi victória,

dies digna iugi lætítia,

dies prima.

Lux divína cæcis irrádiat,

in qua Christus inférnum spóliat,

mortem vincit et reconcíliat

summis ima.

Sempitérni regis senténtia

sub peccáto conclúsit ómnia;

ut infírmis supérna grátia

subveníret,

Dei virtus et sapiéntia

temperávit iram cleméntia,

cum iam mundus in præcipítia

totus iret.

Resurréxit liber ab ínferis

restaurátor humáni géneris,

ovem suam repórtans úmeris

ad supérna.

Angelórum pax fit et hóminum,

plenitúdo succréscit órdinum,

triumphántem laus decet Dóminum,

laus ætérna.

Harmoníæ cæléstis pátriæ

vox concórdet matris Ecclésiæ,

«Allelúia» frequéntet hódie

plebs fidélis.

Triumpháto mortis império,

triumpháli fruámur gáudio;

in terra pax, et iubilátio

sit in cælis. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Lignum vitæ in cruce Dómini manifestátum est.

Ant. 2 Ego constítui Regem meum super Sion.

Ant. 3 Tu, Dómine, protéctor meus, et exáltans caput meum.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Dómine Deus meus, confessiónem et decórem induísti, amíctus lúmine sicut vestiménto, allelúia.

Ant. 2 Edúxit Dóminus panem de terra, et vinum lætíficans cor hóminis, allelúia.

Ant. 3 Vidit Deus cuncta quæ fécerat, et erant valde bona, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Per síngulos dies benedícam te, Dómine, allelúia.

Ant. 2 Regnum tuum, Dómine, regnum ómnium sæculórum, allelúia.

Ant. 3 Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis, et sanctus in ómnibus opéribus suis, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?

Ant. 2 Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam, allelúia.

Ant. 3 Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ, allelúia.

IN TEMPUS PASCHALE:

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia.

Ant. 2 Allelúia.

Ant. 3 Allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia.

Ant. 2 Allelúia.

Ant. 3 Allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia, lapis revolútus est ab óstio monuménti, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, quem quæris, múlier? Vivéntem cum mórtuis, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, noli flere, María: resurréxit Dóminus, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Allelúia, Deus suscitávit Christum a mórtuis et dedit ei glóriam, allelúia.

Ant. 2 Allelúia, nimis exaltátus es, Dómine, super omnes cælos, allelúia.

Ant. 3 Allelúia, data est mihi omnis potéstas in cælo et in terra, allelúia.

Verbum Christi hábitet in vobis abundánter.

In omni sapiéntia commonéntes vosmetípsos.

Vestri beáti óculi quia vident.

Et aures vestræ quia áudiunt.

Auscúlta, fili mi, sermónes meos.

Et ad elóquia mea inclína aurem tuam.

Vivus est sermo Dei et éfficax.

Et penetrabílior omni gládio ancípiti.

FERIA SECUNDA

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Somno reféctis ártubus,

spreto cubíli, súrgimus:

nobis, Pater, canéntibus

adésse te depóscimus.

Te lingua primum cóncinat,

te mentis ardor ámbiat,

ut áctuum sequéntium

tu, sancte, sis exórdium.

Cedant tenébræ lúmini

et nox diúrno síderi,

ut culpa, quam nox íntulit,

lucis labáscat múnere.

Precámur idem súpplices

noxas ut omnes ámputes,

et ore te canéntium

laudéris in perpétuum.

Præsta, Pater piíssime,

Patríque compar Unice,

cum Spíritu Paráclito

regnans per omne sǽculum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Ætérna lux, divínitas,

in unitáte Trínitas,

te confitémur débiles,

te deprecámur súpplices.

Summum Paréntem crédimus

Natúmque Patris únicum,

et caritátis vínculum

qui iungit illos Spíritum.

O véritas, o cáritas,

o finis et felícitas,

speráre fac et crédere,

amáre fac et cónsequi.

Qui finis et exórdium

rerúmque fons es ómnium,

tu solus es solácium,

tu certa spes credéntium.

Qui cuncta solus éfficis

cunctísque solus súfficis,

tu sola lux es ómnibus

et prǽmium sperántibus.

Christum rogámus et Patrem,

Christi Patrísque Spíritum;

unum potens per ómnia,

fove precántes, Trínitas. Amen.

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Ipsum nunc nobis tempus est

quo voce evangélica

ventúrus sponsus créditur,

regni cæléstis cónditor.

Occúrrunt sanctæ vírgines

óbviam tunc advéntui,

gestántes claras lámpadas,

magno lætántes gáudio.

Stultæ vero quæ rémanent

exstínctas habent lámpadas,

frustra pulsántes iánuam,

clausa iam regni régia.

Nunc vigilémus sóbrii

gestántes mentes spléndidas,

ut veniénti Dómino

digni currámus óbviam.

Dignos nos fac, rex óptime,

futúri regni glória,

ut mereámur láudibus

ætérnis te concínere. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Vita sanctórum, via, spes salúsque,

Christe, largítor probitátis atque

cónditor pacis, tibi voce, sensu

pángimus hymnum:

Cuius est virtus manifésta totum

quod pii possunt, quod habent, quod ore,

corde vel factis cúpiunt, amóris

igne flagrántes.

Témporum pacem, fídei tenórem,

lánguidis curam veniámque lapsis,

ómnibus præsta páriter beátæ

múnera vitæ.

Æqua laus summum célebret Paréntem

teque, Salvátor, pie rex, per ævum;

Spíritus Sancti résonet per omnem

glória mundum. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam, allelúia.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne, allelúia.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Inclína ad me, Dómine, aurem tuam, ut éruas me.

Ant. 2 Illúmina fáciem tuam super servum tuum, Dómine, allelúia.

Ant. 3 Benedíctus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Deus noster maniféste véniet, et non silébit, allelúia.

Ant. 2 Immola Deo sacrifícium laudis, allelúia.

Ant. 3 Misericórdiam vólui, et non sacrifícium: et sciéntiam Dei plus quam holocáusta, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Quam bonus Israel Deus, his qui recto sunt corde, allelúia.

Ant. 2 Risus eórum in luctum convertétur, et gáudium in mærórem.

Ant. 3 Qui elóngant se a te, períbunt; mihi autem adhærére Deo bonum est, allelúia.

Da mihi intelléctum, et servábo legem tuam.

Et custódiam illam in toto corde meo.

Dírige me, Dómine, in veritáte tua, et doce me.

Quia tu es Deus salútis meæ.

Audi, pópule meus, et loquar.

Deus, Deus tuus ego sum.

Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, Dómine.

Super mel ori meo.

FERIA TERTIA

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Consors patérni lúminis,

lux ipse lucis et dies,

noctem canéndo rúmpimus:

assíste postulántibus.

Aufer tenébras méntium,

fuga catérvas dǽmonum,

expélle somnoléntiam

ne pigritántes óbruat.

Sic, Christe, nobis ómnibus

indúlgeas credéntibus,

ut prosit exorántibus

quod præcinéntes psállimus.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

O sacrosáncta Trínitas,

quæ cuncta condens órdinas,

diem labóri députans

noctem quiéti dédicas,

Te mane, simul véspere,

te noct{i}e{/i} ac die cánimus;

in tua nos tu glória

per cuncta serva témpora.

Nos ádsumus te cérnui

en adorántes fámuli;

vota precésque súpplicum

hymnis adiúnge cǽlitum.

Præsta, Pater piíssime,

Patríque compar Unice,

cum Spíritu Paráclito

regnans per omne sǽculum. Amen.

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Nocte surgéntes vigilémus omnes,

semper in psalmis meditémur atque

víribus totis Dómino canámus

dúlciter hymnos,

Ut, pio regi páriter canéntes,

cum suis sanctis mereámur aulam

íngredi cæli, simul et beátam

dúcere vitam.

Præstet hoc nobis Déitas beáta

Patris ac Nati, paritérque Sancti

Spíritus, cuius résonat per omnem

glória mundum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Ad preces nostras deitátis aures,

Deus, inclína pietáte sola;

súpplicum vota súscipe, precámur

fámuli tui.

Réspice clemens sólio de sancto

vultu seréno, lámpadas illústra

ólei nostri, ténebras depélle

péctore cunctas.

Crímina laxa pietáte multa,

áblue sordes, víncula disrúmpe,

parce peccátis, réleva iacéntes

déxtera tua.

Glória Deo sit ætérno Patri,

sit tibi semper, Genitóris Nate,

cum quo per cuncta Spíritus æquális

sǽcula regnat. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes, allelúia.

Ant. 2Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas, allelúia.

Ant. 3Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1Commítte Dómino viam tuam, et ipse fáciet, allelúia.

Ant. 2Declína a malo et fac bonum; confírmat iustos Dóminus, allelúia.

Ant. 3Exspécta Dóminum, et custódi viam eius, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius, allelúia.

Ant. 2Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis, allelúia.

Ant. 3Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1Clamor meus, Dómine, ad te pervéniat; non abscóndas fáciem tuam a me.

Ant. 2Réspice, Dómine, in oratiónem humílium.

Ant. 3Tu, Dómine, terram fundásti, et ópera mánuum tuárum sunt cæli, allelúia.

Díriget Dóminus mansuétos in iudício.

Docébit mites vias suas.

Bonitátem et prudéntiam et sciéntiam doce me.

Quia præcéptis tuis crédidi.

Audiam quid loquátur Dóminus Deus.

Loquétur pacem ad plebem suam.

Atténdite, pópule meus, doctrínam meam.

Inclináte aurem vestram in verba oris mei.

FERIA QUARTA

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Rerum creátor óptime

rectórque noster, réspice;

nos a quiéte nóxia

mersos sopóre líbera.

Te, sancte Christe, póscimus;

ignósce tu crimínibus,

ad confiténdum súrgimus

morásque noctis rúmpimus.

Mentes manúsque tóllimus,

Prophéta sicut nóctibus

nobis geréndum prǽcipit

Paulúsque gestis cénsuit.

Vides malum quod géssimus;

occúlta nostra pándimus,

preces geméntes fúndimus;

dimítte quod peccávimus.

Sit, Christe, rex piíssime

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Scientiárum Dómino,

sit tibi iubilátio,

qui nostra vides íntima

tuáque foves grátia.

Qui bonum, pastor óptime,

dum servas, quæris pérditum,

in páscuis ubérrimis

nos iunge piis grégibus,

Ne terror iræ iúdicis

nos hædis iungat réprobis,

sed simus temet iúdice

oves ætérnæ páscuæ.

Tibi, Redémptor, glória,

honor, virtus, victória,

regnánti super ómnia

per sæculórum sǽcula. Amen.

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

O sator rerum, reparátor ævi,

Christe, rex regum, metuénde censor,

tu preces nostras paritérque laudes

súscipe clemens.

Noctis en cursu tibi vota laudum

pángimus; præsta tibi sint ut apta,

nosque concéntu réfove perénni,

lúminis auctor.

Da dies nobis probitáte faustos

mortis ignáram tribuéndo vitam,

semper ut nostros tua sit per actus

glória perpes.

Ure cor nostrum, pius ure lumbos

igne divíno vigilésque nos fac,

semper ardéntes mánibus lucérnas

ut teneámus.

Æqua laus summum célebret Paréntem

teque, Salvátor, pie rex, per ævum;

Spíritus Sancti résonet per omnem

glória mundum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Christe, lux vera, bónitas et vita,

gáudium mundi, píetas imménsa,

qui nos a morte vívido salvásti

sánguine tuo,

Insere tuum, pétimus, amórem

méntibus nostris, fídei refúnde

lumen ætérnum, caritátis auge

dilectiónem.

Procul a nobis pérfidus absístat

Satan, a tuis víribus confráctus;

Sanctus assístat Spíritus, a tua

sede demíssus.

Glória Deo sit ætérno Patri,

sit tibi semper, Genitóris Nate,

cum quo per cuncta Spíritus æquális

sǽcula regnat. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Díligam te, Dómine, virtus mea, allelúia.

Ant. 2 Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me, allelúia.

Ant. 3 Tu, Dómine, accénde lucérnam meam; illuminábis ténebras meas, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Ipsi intra nos gémimus, exspectántes redemptiónem córporis nostri.

Ant. 2 Exáudi oratiónem meam, Dómine; pércipe lácrimas meas.

Ant. 3 Ego autem sperávi in misericórdia Dei in ætérnum, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam, Dómine, allelúia.

Ant. 2 Fílius Dei factus est ex sémine David secúndum carnem, allelúia.

Ant. 3 Semel iurávi David servo meo: Semen eius in ætérnum manébit, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Bénedic, ánima mea, Dómino, et noli oblivísci omnes retributiónes eius, allelúia.

Ant. 2 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se, allelúia.

Ant. 3 Benedícite Dómino, ómnia ópera eius, allelúia.

Omnes mirabántur in verbis grátiæ.

Quæ procedébant de ore ipsíus.

Sustínuit ánima mea in verbo eius.

Sperávit ánima mea in Dómino.

Declarátio sermónum tuórum illúminat.

Et intelléctum dat párvulis.

Viam mandatórum tuórum, Dómine, fac me intellégere.

Et exercébor in mirabílibus tuis.

FERIA QUINTA

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Nox atra rerum cóntegit

terræ colóres ómnium:

nos confiténtes póscimus

te, iuste iudex córdium,

Ut áuferas piácula

sordésque mentis ábluas,

donésque, Christe, grátiam

ut arceántur crímina.

Mens, ecce, torpet ímpia,

quam culpa mordet nóxia;

obscúra gestit tóllere

et te, Redémptor, quǽrere.

Repélle tu calíginem

intrínsecus quam máxime,

ut in beáto gáudeat

se collocári lúmine.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Christe, precámur ádnuas

orántibus servis tuis,

iníquitas hæc sǽculi

ne nostram captívet fidem.

Non cogitémus ímpie,

invideámus némini,

læsi non reddámus vicem,

vincámus in bono malum.

Absit nostris e córdibus

ira, dolus, supérbia;

absístat avarítia,

malórum radix ómnium.

Consérvet pacis fœ́dera

non simuláta cáritas;

sit illibáta cástitas

credulitáte pérpeti.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Ales diéi núntius

lucem propínquam prǽcinit;

nos excitátor méntium

iam Christus ad vitam vocat.

«Auférte — clamat — léctulos

ægros, sopóros, désides;

castíque, rect{i}i{/i} ac sóbrii

vig{i}i{/i}láte; iam sum próximus».

Ut, cum corúscis flátibus

auróra cælum spárserit,

omnes labór{i}e{/i} exércitos

confírmet ad spem lúminis.

Iesum ciámus vócibus

flentes, precántes, sóbrii;

inténta supplicátio

dormíre cor mundum vetat.

Tu, Christe, somnum dísice,

tu rumpe noctis víncula,

tu solve peccátum vetus

novúmque lumen íngere.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Amóris sensus érige

ad te, largítor véniæ,

ut fias clemens córdibus

purgátis inde sórdibus.

Extérni huc advénimus

et éxsules ingémimus;

tu portus es et pátria,

ad vitæ duc nos átria.

Felix quæ sitit cáritas

te fontem vit{i}æ{/i}, o Véritas;

beáti valde óculi

te speculántis pópuli.

Grandis est tibi glória

tuæ laudis memória,

quam sine fine célebrant

qui cor ab imis élevant.

Præsta, Pater piíssime,

Patríque compar Unice,

cum Spíritu Paráclito

regnans per omne sǽculum. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Elóquium Dómini scutum est ómnium sperántium in eum, allelúia.

Ant. 2 Déxtera tua, Dómine, suscépit me, allelúia.

Ant. 3 Vivat Dóminus, et exaltétur Deus salútis meæ, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Salvásti nos, Dómine, et in nómine tuo confitébimur in sǽculum, allelúia.

Ant. 2 Parce, Dómine, et ne des hereditátem tuam in oppróbrium.

Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et rédime nos propter misericórdiam tuam, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Intuére, Dómine, et réspice oppróbrium nostrum.

Ant. 2 Ego sum radix et genus David, stella spléndida et matutína, allelúia.

Ant. 3 Anni nostri sicut herba tránseunt: a sǽculo tu es, Deus, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui, allelúia.

Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum, allelúia.

Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.

Revéla, Dómine, óculos meos.

Et considerábo mirabília de lege tua.

Dómine, ad quem íbimus?

Verba vitæ ætérnæ habes.

Dómine, apud te est fons vitæ.

Et in lúmine tuo vidébimus lumen.

Fáciem tuam illúmina super servum tuum, Dómine.

Et doce me iustificatiónes tuas.

FERIA SEXTA

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Tu, Trinitátis Unitas,

orbem poténter qui regis,

atténde laudum cántica

quæ excubántes psállimus.

Nam léctulo consúrgimus

noctis quiéto témpore,

ut flagitémus vúlnerum

a te medélam ómnium,

Quo, fraude quicquid dǽmonum

in nóctibus delíquimus,

abstérgat illud cǽlitus

tuæ potéstas glóriæ.

Te corde fido quǽsumus,

reple tuo nos lúmine,

per quod diérum círculis

nullis ruámus áctibus.

Præsta, Pater piíssime,

Patríque compar Unice,

cum Spíritu Paráclito

regnans per omne sǽculum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Adésto, Christe, córdibus,

celsa redémptis cáritas;

infúnde nostris férvidos

fletus, rogámus, vócibus.

Ad te preces, piíssime

Iesu, fide profúndimus;

dimítte, Christe, quǽsumus,

factis malum quod fécimus.

Sanctæ crucis signáculo,

tuo sacráto córpore,

defénde nos ut fílios

omnes, rogámus, úndique.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Galli cantu mediánte

noctis iam calíginem

et profúndæ noctis atram

levánte formídinem,

Deus alme, te rogámus

supplicésque póscimus.

Vigil, potens, lux venísti

atque custos hóminum,

dum tenérent simul cuncta

médium siléntium,

rédderent necnon mortálem

mórtui effígiem,

Excitáres quo nos, Christe,

de somno malítiæ,

atque gratis liberáres

noctúrno de cárcere,

redderésque nobis lucem

vitæ semper cómitem.

Honor Patri sit ac tibi,

Sancto sit Spirítui,

Deo trino sed et uni,

paci, vitæ, lúmini,

nómini præ cunctis dulci

divinóque númini. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Adésto, rerum cónditor,

patérnæ lucis glória,

cuius amóta grátia

nostra pavéscunt péctora,

Tuóque plena Spíritu,

secum Deum gestántia,

nil rapiéntis pérfidi

diris patéscant fráudibus,

Ut inter actus sǽculi,

vitæ quos usus éxigit,

omni caréntes crímine

tuis vivámus légibus.

Sit, Christe, rex piíssime,

tibi Patríque glória

cum Spíritu Paráclito,

in sempitérna sǽcula. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Exsúrge, Dómine, in adiutórium mihi, allelúia.

Ant. 2 Iúdica causam meam; defénde, quia potens es, Dómine, allelúia.

Ant. 3 Lingua mea, tota die, meditábitur iustítiam tuam, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Ne in ira tua corrípias me, Dómine.

Ant. 2 Dómine, ante te omne desidérium meum, allelúia.

Ant. 3 Iniquitátem meam annuntiábo tibi; ne derelínquas me, Dómine, salus mea, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum, allelúia.

Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.

Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Deus meus, ne despéxeris deprecatiónem meam, a tribulatióne peccatóris, allelúia.

Ant. 2 Liberábit nos Dóminus de manu inimíci et insidiatóris, allelúia.

Ant. 3 Iacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet, allelúia.

PSALMÓDIA, vol. II.

Ant. 1 Patres nostri narravérunt nobis virtútes Dómini et mirabília eius quæ fecit, allelúia.

Ant. 2 Fílii Israel manducavérunt manna et bibébant de spiritáli, consequénte eos, petra, allelúia.

Ant. 3 Rememoráti sunt quia Deus adiútor et redémptor eórum est, allelúia.

Fili mi, custódi sermónes meos.

Serva mandáta mea, et vives.

Oculi mei defecérunt in desidério salutáris tui.

Et elóquii iustítiæ tuæ.

Dóminus vias suas docébit nos.

Et ambulábimus in sémitis eius.

Fili mi, atténde ad sapiéntiam meam.

Et prudéntiæ meæ inclína aurem tuam.

SABBATO

HYMNUS

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Summæ Deus cleméntiæ

mundíque factor máchinæ,

qui trinus almo númine

unúsque firmas ómnia.

Nostros piis cum cánticis

fletus benígne súscipe,

quo corde puro sórdibus

te perfruámur lárgius.

Lumbos adúre cóngruis

tu caritátis ígnibus,

accínct{i}i{/i} ut adsint pérpetim

tuísque prompt{i}i{/i} advéntibus.

Ut, quique horas nóctium

nunc concinéndo rúmpimus,

donis beátæ pátriæ

ditémur omnes áffatim.

Præsta, Pater piíssime,

Patríque compar Unice,

cum Spíritu Paráclito

regnans per omne sǽculum. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Auctor perénnis glóriæ,

qui septifórmis grátiæ

das Spíritum credéntibus,

assíste mitis ómnibus.

Expélle morbos córporum,

mentis repélle scándalum,

exscínde vires críminum,

fuga dolóres córdium.

Serénas mentes éffice,

opus honéstum pérfice,

preces orántum áccipe,

vitam perénnem tríbue.

Septem diérum cúrsibus

nunc tempus omne dúcitur;

octávus ille últimus

dies erit iudícii,

In quo, Redémptor, quǽsumus,

ne nos in ira árguas,

sed a sinístra líbera,

ad déxteram nos cólloca,

Ut, cum preces suscéperis

clemens tuárum plébium,

reddámus omnes glóriam

trino Deo per sǽcula. Amen.

I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:

Lux ætérna, lumen potens,

dies indefíciens,

debellátor atræ noctis,

reparátor lúminis,

destructórque tenebrárum,

illustrátor méntium:

Quo nascénte suscitámur,

quo vocánte súrgimus;

faciénte quo beáti,

quo linquénte míseri;

quo a morte liberáti,

quo sumus perlúcidi;

Mortis quo victóres facti,

noctis atque sǽculi;

ergo nobis, rex ætérne,

lucem illam tríbue,

quæ fuscátur nulla nocte,

solo gaudens lúmine.

Honor Patri sit ac tibi,

Sancto sit Spirítui,

Deo trino sed et uni,

paci, vitæ, lúmini,

nómini præ cunctis dulci

divinóque númini. Amen.

II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:

Deus de nullo véniens,

Deus de Deo pródiens,

Deus ab his progrédiens,

in nos veni subvéniens.

Tu nostrum desidérium,

tu sis amor et gáudium;

in te nostra cupíditas

et sit in te iucúnditas.

Pater, cunctórum Dómine,

cum Génito de Vírgine,

intus et in circúitu

nos rege Sancto Spíritu.

Meménto, sancta Trínitas,

quod tua fecit bónitas,

creándo prius hóminem,

recreándo per sánguinem.

Nam quos creávit Unitas,

redémit Christi cáritas;

patiéndo tunc díligens,

nunc díligat nos éligens.

Tríadi sanctæ gáudium,

pax, virtus et impérium,

decus, omnipoténtia,

laus, honor, reveréntia. Amen.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Qui humiliáverit se sicut párvulus, hic maior est in regno cælórum, allelúia.

Ant. 2 Deus meus, in simplicitáte cordis mei, lætus óbtuli univérsa, allelúia.

Ant. 3 Iurávit Dóminus David veritátem: firmávit regnum eius in ætérnum, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Dóminus facit mirabília magna solus, in ætérnum misericórdia eius, allelúia.

Ant. 2 Edúxit Israel de médio Ægýpti, in manu poténti et brácchio exténto, allelúia.

Ant. 3 Confitémini Deo cæli; ipse redémit nos ab inimícis nostris, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Confiteántur Dómino misericórdiæ eius, et mirabília eius fíliis hóminum, allelúia.

Ant. 2 Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius, allelúia.

Ant. 3 Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini, allelúia.

PSALMÓDIA

Ant. 1 Dóminus advocávit cælum et terram, ut discérnat pópulum suum, allelúia.

Ant. 2 Invoca me in die tribulatiónis, et éruam te, allelúia.

Ant. 3 Sacrifícium laudis honorificábit me, allelúia.

PSALMÓDIA, vol. II.

Ant. 1 Cantáte Dómino, mementóte mirabílium eius quæ fecit, allelúia.

Ant. 2 Vénditum iustum Dóminus non derelíquit, sed a peccatóribus liberávit eum, allelúia.

Ant. 3 Memor fuit Dóminus verbi sancti sui, et edúxit pópulum suum in exsultatióne, allelúia.

PSALMÓDIA, vol. II.

Ant. 1 Meménto nostri, Dómine, vísita nos in salutári tuo, allelúia.

Ant. 2 Cave nequándo obliviscáris pacti Dómini Dei tui.

Ant. 3 Salvos nos fac, Dómine, et cóngrega nos de natiónibus, allelúia.

PSALMÓDIA, vol. II.

Ant. 1 Redémit eos Dóminus de manu tribulántis, allelúia.

Ant. 2 Indúxit eos Dóminus in montem sanctificatiónis suæ, allelúia.

Ant. 3 Elégit tribum Iuda, et David servum suum páscere Israel hereditátem suam, allelúia.

Veníte, et vidéte ópera Dómini.

Qui pósuit prodígia super terram.

Vias tuas, Dómine, demónstra mihi.

Et sémitas tuas édoce me.

Dómine, véritas tua usque ad nubes.

Iudícia tua abýssus multa.

Non cessámus pro vobis orántes et postulántes.

Ut impleámini agnitióne voluntátis Dei.

AD VIGILIAM: Ant. Dómine, te exspectávimus; esto brácchium nostrum in mane et salus nostra in témpore tribulatiónis. CHRISTI REGIS: Ant. Tua est poténtia, tuum regnum, Dómine, tu es super omnes gentes: da pacem in diébus nostris.
Evangelium de sollemnitate, quod hoc anno in Missa non legitur.

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

{r:Mt}28, 1-10. 16-20{/r}

{p}

Surrexit a mortuis et præcedit vos in Galilæam

{v}1{/v}Sero post sábbatum, cum illucésceret in primam sábbati, venit María Magdaléne et áltera María vidére sepúlcrum. {v}2{/v}Et ecce terræ motus factus est magnus: ángelus enim Dómini descéndit de cælo et accédens revólvit lápidem et sedébat super eum. {v}3{/v}Erat autem aspéctus eius sicut fulgur, et vestiméntum eius cándidum sicut nix. {v}4{/v}Præ timóre autem eius extérriti sunt custódes et facti sunt velut mórtui. {v}5{/v}Respóndens autem ángelus dixit muliéribus: «Nolíte timére vos; scio enim quod Iesum, qui crucifíxus est, quǽritis. {v}6{/v}Non est hic: surréxit enim, sicut dixit. Veníte, vidéte locum, ubi pósitus erat. {v}7{/v}Et cito eúntes dícite discípulis eius: “Surréxit a mórtuis et ecce præcédit vos in Galilǽam; ibi eum vidébitis”. Ecce dixi vobis». {v}8{/v}Et exeúntes cito de monuménto cum timóre et magno gáudio cucurrérunt nuntiáre discípulis eius.

{v}9{/v}Et ecce Iesus occúrrit illis dicens: «Avéte». Illæ autem accessérunt et tenuérunt pedes eius et adoravérunt eum. {v}10{/v}Tunc ait illis Iesus: «Nolíte timére; ite, nuntiáte frátribus meis, ut eant in Galilǽam et ibi me vidébunt».

{v}16{/v}Undecim autem discípuli abiérunt in Galilǽam, in montem ubi constitúerat illis Iesus, {v}17{/v}et vidéntes eum adoravérunt; quidam autem dubitavérunt. {v}18{/v}Et accédens Iesus locútus est eis dicens: «Data est mihi omnis potéstas in cælo et in terra. {v}19{/v}Eúntes ergo docéte omnes gentes, baptizántes eos in nómine Patris et Fílii et Spíritus Sancti, {v}20{/v}docéntes eos serváre ómnia, quæcúmque mandávi vobis. Et ecce ego vobíscum sum ómnibus diébus usque ad consummatiónem sǽculi».

Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum

{r:Mc}16, 1-20{/r}

{p}

Iesus Nazarenus crucifixus surrexit

{v}1{/v}Cum transísset sábbatum, María Magdaléne et María Iacóbi et Salóme emérunt arómata, ut veniéntes úngerent eum. {v}2{/v}Et valde mane, prima sabbatórum, véniunt ad monuméntum, orto iam sole. {v}3{/v}Et dicébant ad ínvicem: «Quis revólvet nobis lápidem ab óstio monuménti?». {v}4{/v}Et respiciéntes vident revolútum lápidem; erat quippe magnus valde. {v}5{/v}Et introeúntes in monuméntum vidérunt iúvenem sedéntem in dextris, coopértum stola cándida, et obstupuérunt. {v}6{/v}Qui dixit illis: «Nolíte expavéscere! Iesum quǽritis Nazarénum crucifíxum. Surréxit, non est hic; ecce locus, ubi posuérunt eum. {v}7{/v}Sed ite, dícite discípulis eius et Petro: “Præcédit vos in Galiǽam. Ibi eum vidébitis, sicut dixit vobis”». {v}8{/v}Et exeúntes fugérunt de monuménto; inváserat enim eas tremor et pavor, et némini quidquam dixérunt, timébant enim.

{v}9{/v}Surgens autem mane, prima sábbati, appáruit primo Maríæ Magdalénæ, de qua eiécerat septem dæmónia. {v}10{/v}Illa vadens nuntiávit his, qui cum eo fúerant, lugéntibus et fléntibus; {v}11{/v}et illi audiéntes quia víveret et visus esset ab ea, non credidérunt. {v}12{/v}Post hæc autem duóbus ex eis ambulántibus osténsus est in ália effígie eúntibus in villam; {v}13{/v}et illi eúntes nuntiavérunt céteris, nec illis credidérunt.

{v}14{/v}Novíssime recumbéntibus illis Undecim appáruit, et exprobrávit incredulitátem illórum et durítiam cordis, quia his, qui víderant eum resuscitátum, non credíderant. {v}15{/v}Et dixit eis: «Eúntes in mundum univérsum prædicáte evangélium omni creatúræ. {v}16{/v}Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit; qui vero non credíderit, condemnábitur. {v}17{/v}Signa autem eos, qui credíderint, hæc sequéntur: in nómine meo dæmónia eícient, linguis loquéntur novis, {v}18{/v}serpéntes tollent, et, si mortíferum quid bíberint, non eos nocébit, super ægrótos manus impónent et bene habébunt».

{v}19{/v}Et Dóminus quidem Iesus, postquam locútus est eis, assúmptus est in cælum et sedit a dextris Dei.

{v}20{/v}Illi autem profécti prædicavérunt ubíque, Dómino cooperánte et sermónem confirmánte, sequéntibus signis.

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

{r:Lc}24, 1-12{/r}

{p}

Quid quæritis viventem cum mortuis?

{v}1{/v}Prima sabbatórum, valde dilúculo venérunt ad monuméntum portántes, quæ paráverant, arómata. {v}2{/v}Et invenérunt lápidem revolútum a monuménto {v}3{/v}et ingréssæ non invenérunt corpus Dómini Iesu. {v}4{/v}Et factum est, dum mente hæsitárent de isto, ecce duo viri stetérunt secus illas in veste fulgénti. {v}5{/v}Cum timérent autem et declinárent vultum in terram, dixérunt ad illas: «Quid quǽritis vivéntem cum mórtuis? {v}6{/v}Non est hic, sed surréxit. Recordámini quáliter locútus est vobis, cum adhuc in Galilǽa esset, {v}7{/v}dicens: “Opórtet Fílium hóminis tradi in manus hóminum peccatórum et crucifígi et die tértia resúrgere”». {v}8{/v}Et recordátæ sunt verbórum eius {v}9{/v}et regréssæ a monuménto nuntiavérunt hæc ómnia illis Undecim et céteris ómnibus. {v}10{/v}Erat autem María Magdaléne et Ioánna et María Iacóbi; et céteræ cum eis dicébant ad apóstolos hæc. {v}11{/v}Et visa sunt ante illos sicut deliraméntum verba ista, et non credébant illis. {v}12{/v}Petrus autem surgens cucúrrit ad monuméntum et procúmbens videt linteámina sola; et rédiit ad sua mirans, quod factum fúerat.

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

{r:Lc}24, 13-35{/r}

{p}

Mane nobíscum, quoniam advesperascit

{v}13{/v}Ecce duo ex discípulis Iesu ibant ipsa die [prima sábbati] in castéllum, quod erat in spátio stadiórum sexagínta ab Ierúsalem nómine Emmaus, {v}14{/v}et ipsi loquebántur ad ínvicem de his ómnibus, quæ accíderant. {v}15{/v}Et factum est, dum fabularéntur et secum quǽrerent, et ipse Iesus appropínquans ibat cum illis; {v}16{/v}óculi autem illórum tenebántur, ne eum agnóscerent. {v}17{/v}Et ait ad illos: «Qui sunt hi sermónes, quos confértis ad ínvicem ambulántes?». Et stetérunt tristes. {v}18{/v}Et respóndens unus, cui nomen Cléopas, dixit ei: «Tu solus peregrínus es in Ierúsalem et non cognovísti, quæ facta sunt in illa his diébus?». {v}19{/v}Quibus ille dixit: «Quæ?». Et illi dixérunt ei: «De Iesu Nazaréno, qui fuit vir prophéta, potens in ópere et sermóne coram Deo et omni pópulo, {v}20{/v}et quómodo eum tradidérunt summi sacerdótes et príncipes nostri in damnatiónem mortis, et crucifixérunt eum. {v}21{/v}Nos autem sperabámus quia ipse esset redemptúrus Israel; at nunc super hæc ómnia tértia dies hódie quod hæc facta sunt. {v}22{/v}Sed et mulíeres quædam ex nostris terruérunt nos, quæ ante lucem fuérunt ad monuméntum {v}23{/v}et, non invénto córpore eius, venérunt dicéntes se étiam visiónem angelórum vidísse, qui dicunt eum vívere. {v}24{/v}Et abiérunt quidam ex nostris ad monuméntum et ita invenérunt, sicut mulíeres dixérunt, ipsum vero non vidérunt».

{v}25{/v}Et ipse dixit ad eos: «O stulti et tardi ad credéndum in ómnibus, quæ locúti sunt Prophétæ! {v}26{/v}Nonne hæc opórtuit pati Christum et intráre in glóriam suam?». {v}27{/v}Et incípiens a Móyse et ómnibus Prophétis interpretabátur illis in ómnibus Scriptúris, quæ de ipso erant. {v}28{/v}Et appropinquavérunt castéllo, quo ibant, et ipse se finxit lóngius ire. {v}29{/v}Et coegérunt illum dicéntes: «Mane nobíscum, quóniam advesperáscit et inclináta est iam dies». Et intrávit, ut manéret cum illis. {v}30{/v}Et factum est, dum recúmberet cum illis, accépit panem et benedíxit ac fregit et porrigébat illis. {v}31{/v}Et apérti sunt óculi eórum et cognovérunt eum; et ipse evánuit ab eis. {v}32{/v}Et dixérunt ad ínvicem: «Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loquerétur nobis in via et aperíret nobis Scriptúras?». {v}33{/v}Et surgéntes eádem hora regréssi sunt in Ierúsalem et invenérunt congregátos Undecim et eos, qui cum ipsis erant, {v}34{/v}dicéntes: «Surréxit Dóminus vere et appáruit Simóni». {v}35{/v}Et ipsi narrábant, quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt eum in fractióne panis.

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

{r:Lc}24, 35-53{/r}

{p}

Sic oportebat Christum pati et resurgere a mortuis

In illo témpore: {v}35{/v}Narrábant discípuli quæ gesta erant in via, et quómodo cognovérunt Iesum in fractióne panis.

{v}36{/v}Dum hæc autem loquúntur, ipse stetit in médio eórum et dicit eis: «Pax vobis!». {v}37{/v}Conturbáti vero et contérriti existimábant se spíritum vidére. {v}38{/v}Et dixit eis: «Quid turbáti estis, et quare cogitatiónes ascéndunt in corda vestra? {v}39{/v}Vidéte manus meas et pedes meos, quia ipse ego sum! Palpáte me et vidéte, quia spíritus carnem et ossa non habet, sicut me vidétis habére». {v}40{/v}Et cum hoc dixísset, osténdit eis manus et pedes. {v}41{/v}Adhuc autem illis non credéntibus præ gáudio et mirántibus, dixit eis: «Habétis hic áliquid, quod manducétur?». {v}42{/v}At illi obtulérunt ei partem piscis assi. {v}43{/v}Et sumens coram eis manducávit.

{v}44{/v}Et dixit ad eos: «Hæc sunt verba, quæ locútus sum ad vos, cum adhuc essem vobíscum, quóniam necésse est impléri ómnia, quæ scripta sunt in Lege Móysis et Prophétis et Psalmis de me». {v}45{/v}Tunc apéruit illis sensum, ut intellégerent Scriptúras. {v}46{/v}Et dixit eis: «Sic scriptum est, Christum pati et resúrgere a mórtuis die tértia, {v}47{/v}et prædicári in nómine eius pæniténtiam in remissiónem peccatórum in omnes gentes, incipiéntibus ab Ierúsalem. {v}48{/v}Vos estis testes hórum. {v}49{/v}Et ecce ego mitto promíssum Patris mei in vos; vos autem sedéte in civitáte, quoadúsque induámini virtútem ex alto».

{v}50{/v}Edúxit autem eos foras usque in Bethániam et, elevátis mánibus suis, benedíxit eis. {v}51{/v}Et factum est, dum benedíceret illis, recéssit ab eis et ferebátur in cælum. {v}52{/v}Et ipsi adoravérunt eum et regréssi sunt in Ierúsalem cum gáudio magno {v}53{/v}et erant semper in templo benedicéntes Deum.

Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem

{r:Io}20, 1-18{/r}

{p}

Oportebat eum a mortuis resurgere

{v}1{/v}Prima sabbatórum María Magdaléne venit mane, cum adhuc ténebræ essent, ad monuméntum, et videt lápidem sublátum a monuménto. {v}2{/v}Currit ergo et venit ad Simónem Petrum et ad álium discípulum, quem amábat Iesus, et dicit eis: «Tulérunt Dóminum de monuménto, et nescímus, ubi posuérunt eum!». {v}3{/v}Exiit ergo Petrus et ille álius discípulus, et veniébant ad monuméntum. {v}4{/v}Currébant autem duo simul, et ille álius discípulus præcucúrrit cítius Petro et venit primus ad monuméntum, {v}5{/v}et cum se inclinásset, videt pósita linteámina, non tamen introívit. {v}6{/v}Venit ergo et Simon Petrus sequens eum et introívit in monuméntum; et videt linteámina pósita {v}7{/v}et sudárium, quod fúerat super caput eius, non cum linteamínibus pósitum, sed separátim involútum in unum locum. {v}8{/v}Tunc ergo introívit et alter discípulus, qui vénerat primus ad monuméntum, et vidit et crédidit. {v}9{/v}Nondum enim sciébant Scriptúram quia opórtet eum a mórtuis resúrgere. {v}10{/v}Abiérunt ergo íterum ad semetípsos discípuli.

{v}11{/v}María autem stabat ad monuméntum foris plorans. Dum ergo fleret, inclinávit se in monuméntum {v}12{/v}et videt duos ángelos in albis sedéntes, unum ad caput et unum ad pedes, ubi pósitum fúerat corpus Iesu. {v}13{/v}Et dicunt ei illi: «Múlier, quid ploras?». Dicit eis: «Tulérunt Dóminum meum, et néscio, ubi posuérunt eum». {v}14{/v}Hæc cum dixísset, convérsa est retrórsum et videt Iesum stantem et non sciébat quia Iesus est. {v}15{/v}Dicit ei Iesus: «Múlier, quid ploras? Quem quæris?». Illa, exístimans quia hortulánus esset, dicit ei: «Dómine, si tu sustulísti eum, dícito mihi, ubi posuísti eum, et ego eum tollam». {v}16{/v}Dicit ei Iesus: «María!». Convérsa illa dicit ei Hebráice: «Rabbuní!», quod dícitur Magíster. {v}17{/v}Dicit ei Iesus: «Iam noli me tenére, nondum enim ascéndi ad Patrem; vade autem ad fratres meos et dic eis: Ascéndo ad Patrem meum et Patrem vestrum et Deum meum et Deum vestrum». {v}18{/v}Venit María Magdaléne annúntians discípulis: «Vidi Dóminum!» et quia hæc dixit ei.

Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem

{r:Io}20, 19-31{/r}

{p}

Post dies octo venit Iesus

{v}19{/v}Cum esset sero die illa prima sabbatórum, et fores essent clausæ, ubi erant discípuli propter metum Iudæórum, venit Iesus et stetit in médio et dicit eis: «Pax vobis!». {v}20{/v}Et hoc cum dixísset, osténdit eis manus et latus. Gavísi sunt ergo discípuli, viso Dómino. {v}21{/v}Dixit ergo eis íterum: «Pax vobis! Sicut misit me Pater, et ego mitto vos». {v}22{/v}Et cum hoc dixísset, insufflávit et dicit eis: «Accípite Spíritum Sanctum. {v}23{/v}Quórum remiséritis peccáta, remíssa sunt eis; quórum retinuéritis, reténta sunt».

{v}24{/v}Thomas autem, unus ex Duódecim, qui dícitur Dídymus, non erat cum eis, quando venit Iesus. {v}25{/v}Dicébant ergo ei álii discípuli: «Vídimus Dóminum!». Ille autem dixit eis: «Nisi vídero in mánibus eius signum clavórum et mittam dígitum meum in signum clavórum et mittam manum meam in latus eius, non credam».

{v}26{/v}Et post dies octo íterum erant discípuli eius intus, et Thomas cum eis. Venit Iesus iánuis clausis et stetit in médio et dixit: «Pax vobis!». {v}27{/v}Deínde dicit Thomæ: «Infer dígitum tuum huc et vide manus meas et affer manum tuam et mitte in latus meum, et noli esse incrédulus sed fidélis!». {v}28{/v}Respóndit Thomas et dixit ei: «Dóminus meus et Deus meus!». {v}29{/v}Dicit ei Iesus: «Quia vidísti me, credidísti. Beáti, qui non vidérunt et credidérunt!».

{v}30{/v}Multa quidem et ália signa fecit Iesus in conspéctu discipulórum suórum, quæ non sunt scripta in libro hoc; {v}31{/v}hæc autem scripta sunt, ut credátis quia Iesus est Christus Fílius Dei, et ut credéntes vitam habeátis in nómine eius.

Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem

{r:Io}21, 1-14{/r}

{p}

Venit Iesus et accipit panem et dat eis et piscem

In illo témpore: {v}1{/v}Manifestávit se íterum Iesus discípulis ad mare Tiberíadis; manifestávit autem sic. {v}2{/v}Erant simul Simon Petrus et Thomas, qui dícitur Dídymus, et Nathánael, qui erat a Cana Galilǽæ, et fílii Zebedǽi et álii ex discípulis eius duo. {v}3{/v}Dicit eis Simon Petrus: «Vado piscári». Dicunt ei: «Venímus et nos tecum». Exiérunt et ascendérunt in navem; et illa nocte nihil prendidérunt.

{v}4{/v}Mane autem iam facto, stetit Iesus in lítore; non tamen sciébant discípuli quia Iesus est. {v}5{/v}Dicit ergo eis Iesus: «Púeri, numquid pulmentárium habétis?». Respondérunt ei: «Non». {v}6{/v}Ille autem dixit eis: «Míttite in déxteram navígii rete et inveniétis». Misérunt ergo et iam non valébant illud tráhere a multitúdine píscium. {v}7{/v}Dicit ergo discípulus ille, quem diligébat Iesus, Petro: «Dóminus est!». Simon ergo Petrus, cum audísset quia Dóminus est, túnicam succínxit se, erat enim nudus, et misit se in mare; {v}8{/v}álii autem discípuli navígio venérunt, non enim longe erant a terra, sed quasi cúbitis ducéntis, trahéntes rete píscium.

{v}9{/v}Ut ergo descendérunt in terram, vident prunas pósitas et piscem superpósitum et panem. {v}10{/v}Dicit eis Iesus: «Afférte de píscibus, quos prendidístis nunc».

{v}11{/v}Ascéndit ergo Simon Petrus et traxit rete in terram plenum magnis píscibus centum quinquagínta tribus; et cum tanti essent, non est scissum rete.

{v}12{/v}Dicit eis Iesus: «Veníte, prandéte». Nemo autem audébat discipulórum interrogáre eum: «Tu quis es?», sciéntes quia Dóminus est.

{v}13{/v}Venit Iesus et áccipit panem et dat eis et piscem simíliter. {v}14{/v}Hoc iam tértio manifestátus est Iesus discípulis, cum resurrexísset a mórtuis.

HTML © Juraj Vidéky