29. Iulii 2024

Ss. Marthæ, Mariæ et Lazari
memoria

Martha, Maria et Lazarus germani erant; Bethaniæ cum hospitio Dominum excepissent, ei diligenter Martha ministravit et Maria eum pie audivit atque suis orationibus resurrectionem fratris impetraverunt.

Officium lectionis

Deus, in adiutórium meum inténde.

Dómine, ad adiuvándum me festína.

Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.

Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.

HYMNUS

Te gratulántes pángimus,

Martha, cum tuis frátribus,

quæ meruísti sǽpius

Christum domi recípere.

Tantum libénter hóspitem

curis ornábas sédulis,

in plúrima sollícita

amóris dulci stímulo.

Pascis dum læta Dóminum,

María atque Lázarus

possunt ab illo grátiæ

vitǽque cibum súmere.

Captúro mortis trámitem

dante soróre arómata,

extrémi tu servítii

vigil donásti múnera.

Iesu felíces hóspites,

corda nostra accéndite,

ut illi gratæ iúgiter

sint sedes amicítiæ.

Sit Trinitáti glória,

quæ nos in domum cǽlicam

admítti tandem tríbuat

tecúmque laudes cánere. Amen.

PSALMODIA

Ant. 1 Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Psalmus 6
Homo afflictus Domini clementiam implorat
Nunc anima mea turbata est … Pater, salvifica me ex hora hac? (Io 12, 27).

Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *

neque in ira tua corrípias me.

Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; *

sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.

Et ánima mea turbáta est valde, *

sed tu, Dómine, úsquequo?

Convértere, Dómine, éripe ánimam meam; *

salvum me fac propter misericórdiam tuam.

Quóniam non est in morte, qui memor sit tui, *

in inférno autem quis confitébitur tibi?

Laborávi in gémitu meo, †

lavábam per síngulas noctes lectum meum; *

lácrimis meis stratum meum rigábam.

Turbátus est a mæróre óculus meus, *

inveterávi inter omnes inimícos meos.

Discédite a me omnes, qui operámini iniquitátem, *

quóniam exaudívit Dóminus vocem fletus mei.

Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam, *

Dóminus oratiónem meam suscépit.

Erubéscant et conturbéntur veheménter omnes inimíci mei; *

convertántur et erubéscant valde velóciter.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. Salvum me fac, Dómine, propter misericórdiam tuam.

Ant. 2 Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Psalmus 9 A (9)
Gratiarum actio pro victoria
Iterum venturus est iudicare vivos et mortuos.
I

Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo, *

narrábo ómnia mirabília tua.

Lætábor et exsultábo in te, *

psallam nómini tuo, Altíssime.

Cum convertúntur inimíci mei retrórsum, *

infirmántur et péreunt a fácie tua.

Quóniam fecísti iudícium meum et causam meam, *

sedísti super thronum, qui iúdicas iustítiam.

Increpásti gentes, perdidísti ímpium, *

nomen eórum delésti in ætérnum et in sǽculum sǽculi.

Inimíci defecérunt, solitúdines sempitérnæ factæ sunt; *

et civitátes destruxísti: périit memória eórum cum ipsis.

Dóminus autem in ætérnum sedébit, *

parávit in iudícium thronum suum

et ipse iudicábit orbem terræ in iustítia, *

iudicábit pópulos in æquitáte.

Et erit Dóminus refúgium opprésso, *

refúgium in opportunitátibus, in tribulatióne.

Et sperent in te, qui novérunt nomen tuum, *

quóniam non dereliquísti quæréntes te, Dómine.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. Factus est Dóminus refúgium páuperi in tribulatióne.

Ant. 3 Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

II

Psállite Dómino, qui hábitat in Sion; *

annuntiáte inter gentes stúdia eius.

Quóniam requírens sánguinem recordátus est eórum, *

non est oblítus clamórem páuperum.

Miserére mei, Dómine; †

vide afflictiónem meam de inimícis meis, *

qui exáltas me de portis mortis,

ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion, *

exsúltem in salutári tuo.

Infíxæ sunt gentes in fóvea, quam fecérunt; †

in láqueo isto, quem abscondérunt, *

comprehénsus est pes eórum.

Manifestávit se Dóminus iudícium fáciens; *

in opéribus mánuum suárum comprehénsus est peccátor.

Converténtur peccatóres in inférnum, *

omnes gentes, quæ obliviscúntur Deum.

Quóniam non in finem oblívio erit páuperis; *

exspectátio páuperum non períbit in ætérnum.

Exsúrge, Dómine, non confortétur homo; *

iudicéntur gentes in conspéctu tuo.

Constítue, Dómine, terrórem super eos, *

sciant gentes quóniam hómines sunt.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Ant. Annuntiábo laudatiónes tuas in portis fíliæ Sion.

Da mihi intelléctum, et servábo legem tuam.

Et custódiam illam in toto corde meo.

LECTIO PRIOR

De Epístola secúnda ad Corínthios

8, 1-24

Rogat Paulus collectam pro Ierusalem

Notam fácimus vobis, fratres, grátiam Dei, quæ data est in ecclésiis Macedóniæ, quod in multo experiménto tribulatiónis abundántia gáudii ipsórum et altíssima paupértas eórum abundávit in divítias simplicitátis eórum; quia secúndum virtútem, testimónium reddo, et supra virtútem, voluntárii fuérunt cum multa exhortatióne obsecrántes nos grátiam et communicatiónem ministérii, quod fit in sanctos. Et non sicut sperávimus, sed semetípsos dedérunt primum Dómino, deínde nobis per voluntátem Dei, ita ut rogarémus Titum, ut, quemádmodum cœpit, ita et perfíciat in vos étiam grátiam istam.

Sed sicut in ómnibus abundátis, fide et sermóne et sciéntia et omni sollicitúdine et caritáte ex nobis in vobis, ut et in hac grátia abundétis. Non quasi ímperans dico, sed per aliórum sollicitúdinem étiam vestræ caritátis ingénitum bonum cómprobans; scitis enim grátiam Dómini nostri Iesu Christi, quóniam propter vos egénus factus est, cum esset dives, ut illíus inópia vos dívites essétis. Et consílium in hoc do. Hoc enim vobis útile est, qui non solum fácere sed et velle cœpístis ab anno prióre; nunc vero et facto perfícite, ut, quemádmodum promptus est ánimus velle, ita sit et perfícere ex eo, quod habétis. Si enim volúntas prompta est, secúndum id, quod habet, accépta est, non secúndum quod non habet. Non enim, ut áliis sit remíssio, vobis autem tribulátio; sed ex æqualitáte in præsénti témpore vestra abundántia illórum inópiam súppleat, ut et illórum abundántia vestram inópiam súppleat, ut fiat æquálitas, sicut scriptum est: « Qui multum non abundávit, et qui módicum non minorávit ».

Grátias autem Deo, qui dedit eándem sollicitúdinem pro vobis in corde Titi, quóniam exhortatiónem quidem suscépit, sed, cum sollicítior esset, sua voluntáte proféctus est ad vos. Mísimus étiam cum illo fratrem, cuius laus est in evangélio per omnes ecclésias — non solum autem sed et ordinátus ab ecclésiis comes noster cum hac grátia, quæ ministrátur a nobis ad Dómini glóriam et destinátam voluntátem nostram — devitántes hoc, ne quis nos vitúperet in hac plenitúdine, quæ ministrátur a nobis; providémus enim bona non solum coram Dómino sed étiam coram homínibus. Mísimus autem cum illis et fratrem nostrum, quem probávimus in multis sæpe sollícitum esse, nunc autem multo sollicitiórem, confidéntia multa in vos.

Sive pro Tito, est sócius meus et in vos adiútor; sive fratres nostri, apóstoli ecclesiárum, glória Christi. Ostensiónem ergo, quæ est caritátis vestræ et nostræ gloriatiónis pro vobis, in illos osténdite in fáciem ecclesiárum.

RESPONSORIUM

2 Cor 8, 9; Phil 2, 7a

Scitis grátiam Dómini nostri Iesu Christi, quóniam propter vos egénus factus est, cum esset dives, * Ut illíus inópia vos dívites essétis.

Semetípsum exinanívit, formam servi accípiens. * Ut illíus inópia vos dívites essétis.

LECTIO ALTERA

Ex sermónibus sancti Bernárdi abbátis

(Sermo 3 in Assumptione beatæ Mariæ Virginis, 4. 5: PL 183, 423. 424)

In domo nostra tria ministeria distribuit ordinatio caritatis

Considerémus, fratres, quemádmodum in hac domo nostra tria hæc distribúerit ordinátio caritátis: Marthæ administratiónem, Maríæ contemplatiónem, Lázari pæniténtiam. Habet hæc simul quæcúmque perfécta est ánima; magis tamen vidéntur ad síngulos síngula pertinére, ut álii vacent sanctæ contemplatióni, álii déditi sint fratérnæ administratióni, álii in amaritúdine ánimæ suæ recógitent annos suos, tamquam vulneráti dormiéntes in sepúlcris. Sic plane, sic opus est, ut María pie et sublímiter séntiat de Deo suo, Martha benígne et misericórditer de próximo, Lázarus mísere et humíliter de se ipso.

Gradum suum quisque consíderet. Si invénti fúerint in civitáte hac Noe, Dániel, Iob, ipsi iustítia sua liberabúntur, ait Dóminus: sed fílium aut fíliam non liberábunt. Némini nos blandímur, útinam nec vestrum quíspiam se sedúcat! Quibus enim nulla crédita est dispensátio, administrátio nulla commíssa, his omníno sedéndum erit, aut secus pedes Iesu cum María, aut certe cum Lázaro intra septa sepúlcri. Quidni erga multa turbétur Martha, quæ sollícita est pro multis? Tibi vero cui nécessitas hæc non incúmbit, e duóbus unum est necessárium: aut non turbári pénitus, sed delectári magis in Dómino; aut, si id necdum potes, turbári non erga plúrima, sed, ut de se prophéta lóquitur, ad te ipsum.

Sed et ipsam quoque Martham admónitam esse necésse est, id máxime quæri inter dispensatóres, ut fidélis quis inveniátur. Erit autem fidélis, si neque quæ Iesu Christi, ut sit inténtio pura; nec suam fáciat, sed Dómini voluntátem, ut sit áctio ordináta. Sunt enim quorum non simplex est óculus, et recípiunt mercédem suam. Sunt qui ferúntur própriis mótibus animórum, et contamináta sunt univérsa quæ ófferunt, quippe cum voluntátes eórum inveniántur in eis.

Veni nunc mecum ad nuptiále carmen, et considerémus quemádmodum sponsus, ubi sponsam vocat, nec ullum omíserit ex his tribus, nec his addíderit quidquam. Surge, inquit, própera, amíca mea, formósa mea, colúmba mea, et veni. An non amíca est, quæ Domínicis lucris inténta, fidéliter ipsam quoque pro eo ponit ánimam suam? Quóties enim pro uno ex mínimis eius spirituále stúdium intermíttit, tóties pro eo spirituáliter ponit ánimam suam. An non formósa, quæ revelatá fácie glóriam Dómini speculándo, in eándem imáginem transformátur de claritáte in claritátem, tamquam a Dómini Spíritu? An non colúmba, quæ plangit et gemit in foramínibus petræ, in cavérnis macériæ, tamquam sepúlta sub lápide?

RESPONSORIUM

Io 12, 3

Postquam Iesus suscitávit Lázarum, fecérunt ei Bethániæ cenam, * et Martha ministrábat.

María ergo accépit libram unguénti pretiósi et unxit pedes Iesu. * Et Martha ministrábat.

Vel:

Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi

(Sermo 103, 1-2. 6: PL 38, 613. 615)

Beati qui Christum suscipere in domum propriam meruerunt

Verba Dómini nostri Iesu Christi ádmonent nos esse unum áliquid quo tendámus, quando in huius sǽculi multitúdine laborámus. Téndimus autem adhuc peregrinántes, nondum manéntes; adhuc in via, nondum in pátria; adhuc desiderándo, nondum fruéndo. Tamen tendámus, et sine pigrítia et sine intermissióne tendámus, ut aliquándo perveníre valeámus.

Martha et María duæ soróres erant, ambæ non solum carne, sed étiam religióne germánæ; ambæ Dómino cohæsérunt, ambæ Dómino in carne præsénti concórditer serviérunt. Suscépit eum Martha, sicut solent súscipi peregríni. Sed tamen suscépit fámula Dóminum, ægra Salvatórem, creatúra Creatórem. Suscépit autem Spíritu pascénda in carne pascéndum. Vóluit enim Dóminus formam servi accípere, et accépta forma servi in illa pasci a servis, dignatióne, non condicióne. Nam et ista dignátio fuit, se præbére pascéndum. Habébat carnem, in qua esuríret quidem et sitíret.

Sic ergo suscéptus est Dóminus tamquam hospes, qui in sua própria venit, et sui eum non recepérunt; sed quotquot recepérunt eum, dedit eis potestátem fílios Dei fíeri; adóptans servos, et fratres fáciens; rédimens captívos, et fáciens coherédes. Ne quis tamen vestrum fórsitan dicat: « O beáti qui Christum suscípere in domum própriam meruérunt! ». Noli dolére, noli murmuráre quia tempóribus natus es, quando iam Dóminum non vides in carne; non tibi ábstulit istam dignitátem. Cum uni, inquit, ex mínimis meis fecístis, mihi fecístis.

Céterum tu, Martha, pace tua díxerim, in bono ministério benedícta, pro isto labóre tuo mercédem quæris, quiétem. Modo occupáta es circa multum ministérium, páscere vis mortália córpora, licet sanctórum; numquid cum véneris ad illam pátriam, invénies peregrínum, quem suscípias hospítio? Invénies esuriéntem, cui panem frangas? Sitiéntem, cui potum pórrigas? Ægrum, quem vísites? Litigántem, quem concórdes? mórtuum, quem sepélias?

Omnia ista ibi non erunt; sed quid ibi erit? Quod María elégit: ibi pascémur, non pascémus. ídeo hoc ibi erit plenum atque perféctum, quod hic elégit María: de illa mensa opulénta, de verbo Dómini micas colligébat. Nam vultis nosse quid ibi erit? Dóminus ipse dicit de servis suis: Amen dico vobis, quia fáciet eos recúmbere et transíbit et ministrábit illis.

RESPONSORIUM

Io 12, 3

Postquam Iesus suscitávit Lázarum, fecérunt ei Bethániæ cenam, * et Martha ministrábat.

María ergo accépit libram unguénti pretiósi et unxit pedes Iesu. * Et Martha ministrábat.

ORATIO

Orémus.

Deus, cuius Fílius de sepúlcro ad vitam Lázarum revocávit, et in domo Marthæ dignátus est hospitári, da nobis, quǽsumus, ut ipsi in frátribus nostris fidéliter ministrántes, cum María verbi eius meditatóne pasci mereámur. Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Amen.

Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:

Benedicámus Dómino.

Deo grátias.

In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.

Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.

Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.

© 1999-2023 J. Vidéky