Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Christe, pastórum caput atque princeps,
géstiens huius celebráre festum,
débitas sacro pia turba psallit
cármine laudes,
Strénuum bello púgilem supérni
chrísmatis pleno tuus unxit intus
Spíritus dono, posuítque sanctam
páscere gentem.
Hic gregis ductor fuit atque forma,
lux erat cæco, mísero levámen,
próvidus cunctis pater omnibúsque
ómnia factus.
Christe, qui sanctis méritam corónam
reddis in cælis, dócili magístrum
fac sequi vita, similíque tandem
fine potíri.
Æqua laus summum célebret Paréntem
teque, Salvátor, pie rex, per ævum;
Spíritus Sancti résonet per omnem
glória mundum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Laborávi clamans, dum spero in Deum meum.
Salvum me fac, Deus, *
quóniam venérunt aquæ usque ad guttur meum.
Infíxus sum in limo profúndi, et non est substántia; *
veni in profúnda aquárum, et fluctus demérsit me.
Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; *
defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, *
qui odérunt me gratis.
Confortáti sunt, qui persecúti sunt me inimíci mei mendáces; *
quæ non rápui, tunc exsolvébam.
Deus, tu scis insipiéntiam meam, *
et delícta mea a te non sunt abscóndita.
Non erubéscant in me, qui exspéctant te, *
Dómine, Dómine virtútum.
Non confundántur super me, *
qui quærunt te, Deus Israel.
Quóniam propter te sustínui oppróbrium, *
opéruit confúsio fáciem meam;
extráneus factus sum frátribus meis *
et peregrínus fíliis matris meæ.
Quóniam zelus domus tuæ comédit me, *
et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
Et flevi in ieiúnio ánimam meam, *
et factum est in oppróbrium mihi.
Et pósui vestiméntum meum cilícium, *
et factus sum illis in parábolam.
Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta, *
et in me canébant, qui bibébant vinum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Laborávi clamans, dum spero in Deum meum.
Ant. 2 Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.
Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine, *
in témpore benepláciti, Deus.
In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, *
in veritáte salútis tuæ.
Eripe me de luto, ut non infígar, †
erípiar ab iis, qui odérunt me, *
et de profúndis aquárum.
Non me demérgat fluctus aquárum, †
neque absórbeat me profúndum, *
neque úrgeat super me púteus os suum.
Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua; *
secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo; *
quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
Accéde ad ánimam meam, víndica eam, *
propter inimícos meos rédime me.
Tu scis oppróbrium meum *
et confusiónem meam et reveréntiam meam.
In conspéctu tuo sunt omnes, qui tríbulant me; *
oppróbrium contrívit cor meum, et elángui.
Et sustínui, qui simul contristarétur, et non fuit, *
et qui consolarétur, et non invéni.
Et dedérunt in escam meam fel, *
et in siti mea potavérunt me acéto.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dedérunt in escam meam fel, et in siti mea potavérunt me acéto.
Ant. 3 Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.
Ego autem sum pauper et dolens; *
salus tua, Deus, súscipit me.
Laudábo nomen Dei cum cántico *
et magnificábo eum in laude.
Et placébit Dómino super taurum, *
super vítulum córnua producéntem et úngulas.
Vídeant húmiles et læténtur; *
quǽrite Deum, et vivet cor vestrum,
quóniam exaudívit páuperes Dóminus *
et vinctos suos non despéxit.
Laudent illum cæli et terra, *
mária et ómnia reptília in eis.
Quóniam Deus salvam fáciet Sion †
et ædificábit civitátes Iudæ; *
et inhabitábunt ibi et possidébunt eam.
Et semen servórum eius hereditábunt eam *
et, qui díligunt nomen eius, habitábunt in ea.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.
Dóminus vias suas docébit nos.
Et ambulábimus in sémitis eius.
LECTIO PRIOR
De libro Lamentatiónum
3, 1-33
Planctus et spes
Ego vir videns paupertátem meam
in virga indignatiónis eius.
Me minávit et addúxit
in ténebras et non in lucem.
Tantum in me vertit et convértit
manum suam tota die.
Consúmpsit pellem meam et carnem meam,
contrívit ossa mea.
Ædificávit in gyro meo
et circúmdedit me felle et labóre.
In tenebrósis collocávit me
quasi mórtuos sempitérnos.
Circumædificávit advérsum me, ut non egrédiar,
aggravávit cómpedem meum.
Sed et cum clamávero et rogávero,
exclúsit oratiónem meam.
Conclúsit vias meas lapídibus quadris,
sémitas meas subvértit.
Ursus insídians factus est mihi,
leo in abscónditis.
Sémitas meas subvértit et confrégit me,
pósuit me desolátam.
Teténdit arcum suum et pósuit me
quasi signum ad sagíttam.
Misit in rénibus meis
fílias pharétræ suæ.
Factus sum in derísum omni pópulo meo,
cánticum eórum tota die.
Replévit me amaritudínibus,
inebriávit me absínthio.
Et fregit in glárea dentes meos,
depréssit me cínere.
Et repúlsa est a pace ánima mea,
oblítus sum bonórum.
Et dixi: « Périit splendor meus
et spes mea a Dómino ».
Recordáre paupertátis et peregrinatiónis meæ,
absínthii et fellis.
Memória memor est
et tabéscit in me ánima mea.
Hæc récolam in corde meo,
ídeo sperábo.
Misericórdiæ Dómini, quia non sumus consúmpti,
quia non defecérunt miseratiónes eius.
Novæ sunt omni mane,
magna est fides tua.
« Pars mea Dóminus, dixit ánima mea;
proptérea exspectábo eum ».
Bonus est Dóminus sperántibus in eum,
ánimæ quærénti illum.
Bonum est præstolári cum siléntio
salutáre Dómini.
Bonum est viro, cum portáverit
iugum ab adulescéntia sua.
Sedébit solitárius et tacébit,
cum istud impónitur ei.
Ponet in púlvere os suum,
si forte sit spes.
Dabit percutiénti se maxíllam,
saturábitur oppróbriis.
Quia non repéllet in sempitérnum
Dóminus.
Quia si afflíxit, et miserébitur
secúndum multitúdinem misericordiárum suárum.
Non enim humíliat ex corde suo
et afflígit fílios hóminum.
RESPONSORIUM
Lam 3, 52. 54b. 56a. 57b. 58; Act 21, 13b
Venatióne venáti sunt me inimíci mei gratis; dixi: Périi; vocem meam, Dómine, audísti. * Dixísti: Ne tímeas. Iudicásti causam ánimæ meæ, redempsísti vitam meam.
Ego non solum alligári, sed et mori parátus sum propter nomen Dómini Iesu. * Dixísti: Ne tímeas. Iudicásti causam ánimæ meæ, redempsísti vitam meam.
LECTIO ALTERA
Ex Homilíis sancti Ioánnis Chrysóstomi epíscopi
(Ante exsilium, nn. 1-3: PG 52, 427-430)
Mihi vivere Christus est, et mori lucrum
Multi fluctus instant gravésque procéllæ; sed non timémus ne submergámur: nam in petra consístimus. Sǽviat mare, petram dissólvere nequit: insúrgant fluctus, Iesu navígium demérgere non possunt. Quid, quæso, timeámus? Mortémne? Mihi vívere Christus est, et mori lucrum. An exsílium, dic mihi? Dómini est terra et plenitúdo eius. An facultátum publicatiónem? Nihil intúlimus in mundum, certúmque est nos nihil hinc efférre posse: terribiliáque huius mundi mihi despéctui sunt, et bona eius risu digna. Non paupertátem tímeo, non divítias concupísco; non mortem métuo, nec vívere opto, nisi ad proféctum vestrum. ídeo præséntia commémoro, rogóque caritátem vestram, ut fidúciam hábeat.
Non audis Dóminum dicéntem: Ubi duo vel tres congregáti sunt in nómine meo, illic sum in médio eórum? Ut ubi tam numerósus pópulus caritátis vínculis constríctus, non áderit? Eius pignus hábeo: num própriis sum víribus fretus? Scriptum eius téneo. Hic mihi báculus, hæc mihi secúritas, hic mihi portus tranquíllus. Etsi conturbétur orbis totus, rescríptum téneo, eius lítteras lego, hic mihi murus, hoc præsídium. Quas lítteras? Ego vobíscum sum ómnibus diébus usque ad consummatiónem sǽculi.
Christus mecum, quem timébo? Etsi fluctus advérsum me conciténtur, etsi mária, etsi príncipum furor: mihi hæc ómnia aránea sunt vilióra. Ac nisi cáritas me vestra detinuísset, ne hódie quidem abnuíssem álio proficísci. Semper enim dico, Dómine, fiat volúntas tua: non quod talis et talis sed quod tu vis fáciam. Hæc mihi turris, hæc mihi petra immóbilis, hic mihi báculus non vacíllans. Si id Deus velit, fiat. Si velit me hic manére, grátias hábeo. Ubicúmque volúerit, grátias réfero.
Atque ubi sum ego, illic et vos estis; ubi vos estis, illic et ego: unum corpus sumus, neque corpus a cápite, neque caput a córpore separátur. Loco díssiti sumus, sed caritáte iúngimur, neque mors ipsa póterit abscíndere. Etsi enim corpus meum moriátur, vivet tamen ánima, quæ pópuli recordábitur.
Vos mihi cives, vos mihi patres, vos mihi fratres, vos fílii, vos membra, vos corpus, vos mihi lux, immo hac luce suavióres. Quid enim tale mihi confert rádius, quale vestra cáritas? Rádius mihi in præsénti vita útilis est, vestra autem cáritas corónam mihi nectit in futúro.
RESPONSORIUM
2 Tim 2, 9-10a; Ps 27, 1a
In evangélio labóro usque ad víncula quasi male óperans, sed verbum Dei non est alligátum! * ídeo ómnia sustíneo propter eléctos.
Dóminus illuminátio mea et salus mea, quem timébo? * ídeo ómnia sustíneo propter eléctos.
ORATIO
Orémus.
Deus, in te sperántium fortitúdo, qui beátum Ioánnem Chrysóstomum epíscopum mira eloquéntia et tribulatiónis experiménto claréscere voluísti, da nobis, quǽsumus, ut, eius doctrínis erudíti, invíctæ patiéntiæ roborémur exémplo. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2023 J. Vidéky